Ησυχία, η θάλασσα γαλήνια και ξαφνικά μια μπουρμπουλήθρα. Μετά από λίγο άλλη μια, δυο, τρείς, εκατό, χιλιάδες, αμέτρητες μπουρμπουλήθρες. Σεισμός· ο βυθός ταράζεται και ένα κομμάτι στεριάς αναδύεται από τον πάτο. Η νήσος του χαλκού, το Χαλκουντάν. Μια έρημη χώρα που διαβαίνει στον χρόνο και ο καιρός φέρνει καλοκαίρι. Ήλιος καυτός και ένα αεράκι γλυκό σπρώχνει μια σχεδία, που σχίζει τα ήρεμα κρυστάλλινα νερά και προσαράζει στις αμμόχρυσες ακτές της νήσου. Η παρθένα ξηρά υποδέχεται τους πρώτους επισκέπτες, τους πρώτους κατοίκους, που σιγά σιγά ανακαλύπτουν τον πλούτο της γης τους. Το ορυκτό σμίγει με τη φωτιά και γεννιέται ο χαλκός, ο μύθος σμίγει με την αλήθεια και γεννιέται ζωή στη χώρα του Χαλκουντάν. Θεοί και άνθρωποι, φτωχοί και άρχοντες, δούλοι και βασιλιάδες, κατακτητές και κατεκτημένοι. Η κωμικοτραγική ιστορία μιας νήσου όπου τα νερά δεν ησύχασαν, και ποιος ξέρει αν θα ησυχάσουν, ποτέ.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Η γέννηση  
Ο χαλκός και η σκουριά  
Η βλάστηση των Μανιταραίων 
Σιδώνιοι και άλλοι 
Η κάθοδος των Φαρσών
Ο Μέγας Γητευτής και η Δυναστεία των Λαγιδ
Το όργιο της Αυτοκρατορίας του Ρωμύλου
Ο παράδεισος και η κόλαση
της Αυτοκρατορίας του Βύζα  
Τα χρόνια του Απόντος Βασιλιά
και των φτωχών ιπποτών
Η βούλα της Λαζανιάς    
Η σχεδόν αιωνιότητα της Γαληνοτάτης    
Το τσιμπούσι της Βεζιρίας… 
Το νοίκι της Αλβιώνας…      
Η Δημοκρατία του Χαλκουντάν…      

Η γέννηση

ΤΙΠΟΤΑ. Ύστερα τίποτα, στεριά, νερό και αιθέρας. Αίφνης, η θάλασσα ταράζεται. Τα χώματα συγκρούονται και ολισθαίνουν. Λάβα ξεχύνεται, σμίγει με νερό και μια ξηρά γεννιέται. Ένα κομμάτι γης μέσα στο νερό. Μια νήσος. 9.251 τετραγωνικά χιλιόμετρα χώμα και 648 χιλιόμετρα θαλάσσιων συνόρων. Δύο μεγάλες οροσειρές και στη μέση τους μια έκταση επίπεδη, τέσσερις χερσόνησοι και είκοσι πέντε ποτάμια. Αυτή είναι η γέννηση του Χαλκουντάν.
Ο τόπος διαβαίνει μέσα στον χρόνο και ο καιρός φέρνει καλοκαίρι. Ήλιος καυτός και ένα αεράκι γλυκό σπρώχνει μια σχεδία, που σχίζει τα ήρεμα κρυστάλλινα νερά και προσαράζει στις αμμόχρυσες ακτές της έρημης χώρας. Επισκέπτες πατούν για πρώτη φορά την παρθένα, μέχρι προ ολίγου, γη. Χώματα εύφορα, νερά δροσερά και δέντρα μπόλικα κερδίζουν αμέσως τους πεινασμένους τροφοσυλλέκτες. Ο λίθος σπάει τους καρπούς της μάνας γης και τα παιδιά της χορταίνουν κάτω από τον ίσκιο του απέραντου πράσινου τούτου τόπου. Οι πρώτοι κάτοικοι ζουν, γεννιούνται και πεθαίνουν στο Χαλκουντάν. Το Χαλκουντάν των Χαλκουντάνων!
Στη θυμέλη επιβίωσης τα δέντρα της νήσου θυσιάζονται για την πνοή της ζωής. Οι πεινασμένοι ξυλοκοπούν, δημιουργώντας γαίες για καλλιέργεια και γαίες για βόσκηση των εξίσου πεινασμένων ζώων. Χορτασμένοι, σαν είναι, χτίζουν οικίες, ναυπηγούν καράβια, ανάβουν φωτιές για να ζεσταθούν και τρέχουν να γλυτώσουν από τυχόν καταστροφικές πυρκαγιές που, μαζί με όλα τα άλλα, κοστίζουν μερικώς το πράσινο χρώμα της νήσου. Μα η μεγαλύτερη θυσία αφιερώνεται στην αποκάλυψη του μεγαλύτερου θησαυρού που κρύβει τούτη η γη στα σωθικά της, τον χαλκό!
Δέντρα κόβονται για τη στήριξη των υπόγειων στοών. Δέντρα κόβονται για να καούν στην πυρομεταλλουργική επεξεργασία. Δέντρα, των οποίων η ποσότητα υπολογίζεται σε μέγεθος τουλάχιστον ίση με δεκαέξι φορές την έκταση της ίδιας της νήσου, προσφέρονται για την παραγωγή του μοναδικού αυτού μετάλλου. Με τη γενναιόδωρη φύση να παρέχει όλα τα εχέγγυα για ευημερία και ανάπτυξη οι κάτοικοι της νήσου δεν αφήνουν την ευκαιρία να πάει χαμένη. Η εκμετάλλευση από τους Χαλκουντάνους του θείου δώρου του χαλκού, που η φύση απλόχερα προσφέρει, γεννά μια νέα εποχή. Το Χαλκουντάν, αφήνοντας πίσω τα χρόνια του Λίθου, υποδέχεται τα Χάλκινα Χρόνια.
Εκεί που η γη σκαλίζεται ανθίζει η ζωή και οι πρώτοι οικισμοί ξεφυτρώνουν γύρω από τα ορυχεία. Στρατιές Χαλκουντάνων, με κίνδυνο τη ζωή τους και μόνα εργαλεία τα χέρια τους, τρυπώνουν και σκάβουν ακούραστα τη χαλκοφόρα γη, αναζητώντας τον χαλκό. Χωμένοι στη μήτρα της γης τους, μέσα στις γαλαρίες, ανακαλύπτουν το πολύτιμο μέταλλο και το κουβαλούν στην επιφάνεια μέσα στα πλεκτά καλάθια, που οι Χαλκουντανοπούλες έχουν κιόλας προετοιμάσει βοηθώντας, την επικίνδυνα δύσκολη αποστολή αλλά και ιεροτελεστία.
Χάλκινα σκεύη, αγγεία, όπλα, κοσμήματα, εργαλεία αποτελούν τα εφόδια μιας πορείας που έχει προορισμό ένα μέλλον λαμπρό. Ο χαλκουντανικός νους, γεννώντας νέες ιδέες και σκέψεις, αναπτύσσεται και γιγαντώνεται. Σε συνάρτηση με την ποσότητα και την ποιότητα τροφής που αρχίζει να βελτιώνεται ως απότοκο του ιερού χαλκού, οι Χαλκουντάνοι αυξάνονται και πληθύνονται στους οικισμούς, οι οποίοι ακολουθούν αντίστοιχη πορεία. Η ανάπτυξη της παραγωγής φέρνει ευημερία και η φήμη της νήσου ταξιδεύει. Τα άφθονα έως και ατελείωτα κοιτάσματα του ορυκτού καταστούν τον τόπο παγκόσμιο κέντρο παραγωγής χαλκού, η λάμψη του οποίου οδηγεί τη νήσο στο φωτεινό μονοπάτι του νέου κόσμου.
Εξαγωγές και συναναστροφές διευρύνουν τον πολιτισμικό και οικονομικό ορίζοντα των Χαλκουντάνων. Χάλκινα σκεύη, όπλα, αλλά και ο ίδιος ο χαλκός σε μορφή ταλάντων, φορτώνονται σε καράβια που κατακλύζουν τις γύρω θάλασσες. Οι υποψήφιοι αγοραστές λαχταρούν να αποκτήσουν ένα θαυμάσια κατεργασμένο προϊόν, που η καθαρότητά του φτάνει στα εξαιρετικά ψηλά επίπεδα 98-99% με ελάχιστο μόνο, σχεδόν μηδαμινό, ποσοστό προσμίξεων. Οι Χαλκουντάνοι, με το πλεονέκτημα του ανόθευτου εμπορεύματος, καθιερώνονται στην παγκόσμια αγορά χαλκού της οποίας έχουν και την αποκλειστικότητα.
Η νήσος σημαδεύεται στον χάρτη. Τα πλούτη και οι χαρές του Χαλκουντάν προσελκύουν πληθυσμούς όπως η γύρη τις μέλισσες και οι Χαλκουντάνοι ευχαριστούν τη φρέσκα γη για όσα τους έχει προσφέρει. Ο Κερασφόρος Θεός του Χαλκού εξυμνείται και η Μάνα Γη, που με ανοιχτά τα πόδια γαλεύει τα τεράστιά της στήθη γεμίζοντας την κανάτα για να σβήσει τη δίψα των πιστών της, δοξολογείται. Η νήσος με θεούς και ανθρώπους βιώνει μια κοσμογονία!