Ποιος είναι ο Ηλίας; Τυχαίος φοιτητής, θύμα, διαφθορέας, ποιητής ή δικαστής; Βαριέται, αγανακτεί, μισεί και συμβιβάζεται, χτυπάει και χτυπιέται. Πονάει, ερωτεύεται, προδίδει και γελιέται. Πέφτει και σηκώνεται αμέτρητες φορές, βυθίζεται στον πάτο. Διαταγές που άλλοτε υπακούει και άλλοτε αγνοεί, μια βίαιη οικογένεια, μια σάπια κοινωνία, αδιάφοροι γνωστοί και φίλοι μασκαράδες. Ο έρωτας τού γίνεται μια ύπουλη εμμονή και πάθος για εξουσία. Μιλάει στον εαυτό του, μαλώνει μαζί του και συχνά παγιδεύονται οι δυο τους. Κινείται ανάμεσα σε απόλυτα και χάνει την αλήθεια. Φάντασμα και τύραννος, εργάτης και ευνοούμενος, δε βγαίνει απ’ το καβούκι της κρύας μοναξιάς. Πάντα κυνηγάει αλλότρια εγώ, μπροστά από καθρέφτη σπασμένο και θολό.
Είδος:
Βιβλίο
ISBN:
978-960-606-186-8
Αριθμός έκδοσης:
1η
Έτος έκδοσης:
2021
Ενιαία Τιμή Βιβλίου:
ΝΑΙ
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις:
14Χ21
Σελίδες:
472
Βάρος:
710 γρ.
Αυτός που είχε τον έλεγχο, που άνοιγε τις πόρτες, που ηλέκτριζε τα μάτια και κούρδιζε φωνές. Μιλούσαν και τον λάτρευαν για τόσα αρνητικά. Δεν έχει σημασία. Το πρόσημο ορίζεται από την κοινωνία, την όχθη και το ρεύμα. Και, στα μείον της εποχής, τα συν ήταν πολλά. Μισούσε την αφάνεια και την αντιμαχόταν. Όταν, μουλωχτά, σερνόταν στη ζωή του, την έδερνε με πάθος, προτού αναπτυχθεί, είτε με σπασμούς, σαν άξιος τσαρλατάνος, είτε με ιστορίες και φανφαρονισμούς. Και, πρωταγωνιστής σε δίνες θαυμασμού, πνιγόταν μόνο ο ίδιος. Τώρα δε μπορούσε ούτε να ξυθεί. Η ειρωνεία είναι η ουσία της ζωής.
«Έχω ακόμα αισθήσεις», σκέφτηκε μετά.
Ατένισε βαθιά και άρχισε να βλέπει. Έριξε τα μάτια του σαν άγκυρες στον χώρο. Ρούφηξε τα χρώματα και τους κυματισμούς, το φως και τους αρμούς, τα ρυάκια της αλήθειας, στο χάος ενός φόντου ωμής πραγματικότητας. Είχε μια ιδιότητα και άρα μια ελπίδα. Έπινε και έτρωγε σαν μανιακός, και όσο προσπαθούσε τόσο απελπιζόταν. Όλο ανακάλυπτε το κάτι μες στο άλλο, και ύστερα το έχανε για άλλο ένα κάτι. Μια αραχνιασμένη γωνία στο ταβάνι παλλόταν ρυθμικά και έπειτα χανόταν στο φως μιας λάμπας κρύας, το οποίο τον δελέαζε σαν καραμελίτσα. Ξεχνούσε και νικούσε, κερδίζοντας χανόταν, ο χώρος ήταν άπειρος και μικροσκοπικός.
Φτωχή περιγραφή ζητάει φαντασία. Δωμάτιο με φακέλους, ατέλειωτες σειρές, θαμπές διαφορές, χοντρές καρικατούρες και σκόνη παχουλή. Ανθρώπινη πορεία, στη δεξιά λωρίδα και τυφλή γωνία. Κανείς δεν καταγράφει τις κλειστές στροφές, την άσφαλτο υγρή ή τρύπια και ξερή, τα όμοια άδεια τούνελ και τις βουνοκορφές. Μόνο εξωτικοί, περίεργοι προορισμοί, υπέροχες στιγμές, στημένες δοξασίες και στόχοι σφραγισμένοι αξίζουν άσπρα κάδρα, πορτραίτα στολισμένα, κορνίζες πλαστικές. Αν, μετά από στραβοπάτημα ή τρικλοποδιά, κοιτάξεις τα πολλά, την ίδια τη ζωή, θα δεις πως είναι άπειρα και πιο σημαντικά, τόσα που είναι αδύνατο να απορροφήσεις ένα στην ολότητα ή όλα σαν μονάδα.
Έτσι ήταν, λοιπόν. Το βλέμμα έκανε άλματα, έκοβε και όριζε, κατέστρεφε και δρούσε. Ήτανε μαέστρος και δημιουργός, έχρηζε με τίτλους, κινούσε τα σκοινιά και διάλεγε πλευρές με χρώματα και γεύσεις.
Η σκέψη ήρθε γρήγορα, φορώντας ζεστασιά:
«Τυφλοί είμαστε μόνοι, στα μάτια ένα μαζί. Εγώ αποφασίζω τι υπάρχει και γιατί. Διαλέγω από μια άπειρη, πολύχρωμη σαλάτα, ενώνω τις τελείες και φτιάχνω τις γραμμές».
Ο Στέφανος Στοϊκός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1990. Είναι απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και εργάζεται ως ειδικευόμενος ψυχιατρικής στο Λονδίνο. Το Πατρίδα μιας γενιάς είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Όταν βγαίνω στο διάδρομο, βρίσκομαι αντιμέτωπη με τρεις κλειστές πόρτες, τη μία δίπλα στην άλλη. Ποια κρύβει από πίσω της αυτόν που αγαπώ, δεν μπορώ...
0
Αγορά
