Σκοπό του πονήματος αυτού συνιστά η επιστημολογική θήρα μιας μεθόδου στις κοινωνικές επιστήμες. Αναζητούμε το λογικώς αδύνατο στις κοινωνικές. επιστήμες, στην ιστορική διαδικασία συλλήβδην. Ιστορικίστικες προκαταλήψεις, ουτοπικά συμφέροντα κι ανεξέταστες ιδεολογίες μπορεί ν’ αποβούν μοιραία για την γνώση της ιστορίας και να προδώσουν τον δημόσιο ή κοινωνικό χαρακτήρα της γνώσης αυτής. Γιατί λοιπόν να επιζητούμε παρόμοιες αυταπάτες, να κατανοήσουμε δηλαδή την ιστορία με την παντοδυναμία του λόγου, χωρίς ν‘ αντιληφθούμε την τάξη του απορείν, του θαυμάζειν. που διέπει τα ιστορικά πράγματα, να γνωρίσουμε τα όρια του λόγου στην κοινωνία και την πολιτική και ν’ αποδώσουμε το νόημα που δικαιώνει τα ιστορική αυτά πράγματα; 0 πρακτικός έλεγχος κι οι διϋποκειμενικές δοκιμασίες παρομοίων προκαταλήψεων μας επιτρέπουν να ξεχωρίζουμε το σωστό από το λάθος, το καλό από το κακό, προκειμένου να οικοδομήσουμε την ιστορία την κοινωνική και την πολιτική μας ζωή. Οι αποφάσεις μας βέβαια αποτελούν συμβατικά προϊόντα σε σχέση προς την οργάνωση των θεσμών της επιστήμης, της κοινωνίας και της εξουσίας. Οι αποφάσεις αυτές υπόκεινται είτε σε απόρριψη είτε σε αποδοχή μετά λόγου. Αναντίρρητα είμαστε προϊόντα της φύσης. Πάντως μπορούμε ν‘ αλλάξουμε την ιστορία με την παιδεία μας και να σχεδιάσουμε το μέλλον μας. Έχομε την ηθική ευθύνη να δεσμευθούμε με τις συμβατικές αυτές αποφάσεις σε συνθήκες της πενίας, της απόγνωσης για τα πράγματα του κόσμου αυτού, για ό,τι είναι αναγκαίο στην ζωή αυτήν: για τις αξίες, την πραγμάτωση της ελευθερίας par excellence. Η πραγμάτωση αυτή κείται πέραν από αφηρημένες διατυπώσεις και πέραν οπό κανόνες που αφορούν στην φυσική επιβίωση μόνον. Και παρά το γεγονός, η γράφουσα έχει επανειλημμένα υποστηρίξει σε μακρά, εικοσαετή σειρά δημοσιευμάτων, ότι η εντελής γνώση για την πραγμάτωση αυτήν τελεί υπό αίρεση, αφού κείται στην σφαίρα του λογικώς αδυνάτου, ο άνθρωπος δεν απεμπολεί τις εναγώνιες προσπάθειες ν’ αναπτύξει εννοιολογικό οπλισμό του προς τον άγνωστο, τον λογικώς αδύνατο χώρο των αξιών. Το επιστημολογικό αυτό πρίσμα του απορείν, του θαυμάζειν επιτρέπει την αναζήτηση μιας κατεύθυνσης της θεωρίας της πολιτικής επικοινωνίας που είναι επικοινωνία παιδευτική και της ίδιας της ιστορίας.
Είδος:
Βιβλίο
ISBN:
978-960-446-045-8
Έτος έκδοσης:
2007
Πρώτη έκδοση:
2007
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις:
14x21
Σελίδες:
176
Βάρος:
270 γρ.
Η Βιργινία Μ. Γκιούλη γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Κλασσική Φιλολογία και Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι απόφοιτος του Αρσακείου, Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Reading, U.K., μέλος πολλών διεθνών Εταιρειών Φιλοσοφίας και συνεργάτιδα διεθνών περιοδικών Φιλοσοφίας. Δίδαξε Φιλοσοφία στο Αθήνησι. Περί αυτής ελέχθη ότι το έργο της απηχεί τον Thomas Browne. Οι έννοιες “transhuman”, “transgendered”, “post-apocalyptic”, Marxism, και “the digital mind” την αφορούν άμεσα. Το μεθοδολογικό πρίσμα της προβληματικής της, ως «ερευνητρίας του λογικώς αδυνάτου», ως προσφυώς περί αυτής ελέχθη, προκειμένου η ίδια ν’ ανταπεξέλθει στις επιστημολογικές απαιτήσεις των καιρών, όπως διακριβώνεται σε μακρά σειρά δημοσιευμάτων, πολυάριθμων επιστημονικών μονογραφιών, άρθρων σε διεθνή φιλοσοφικά περιοδικά και ανακοινώσεων σε διεθνή φιλοσοφικά συνέδρια, αφορά στην Ιστορία της Φιλοσοφίας και στην θήρα των ιστορικών αξιών. Η αξιακή αυτή οπτική της οδύνης, του ευάλωτου της ανθρώπινης φύσης συνιστά πάραυτα και οπτική ενός εξανθρωπισμού του καθημέραν ιστορικού βίου και της πραγματικότητας συλλήβδην. Το έργο της, ως άλλη πλατωνική «τιθήνη», αναδημιουργεί την ιστορία των ιδεών έως σήμερα. Το πρότυπο τέλος στο οποίο η αναδημιουργία αυτή της ιστορίας των ιδεών υπακούει, ανάγεται στο αριστοτελικό «κατασκευαστικό» πρότυπο του ιστορικού χωρόχρονου, όπως το ίδιο έχει αναδειχθεί συλλήβδην από το έργο της και ασφαλώς πέραν όσων επιστημονικών υποδειγμάτων ανάγονται στο έργο της.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Μήτε ο άχρωμος κι ακαθόριστος κοσμοπολιτισμός, μήτε η περιπαθής αυτολατρεία, που χαρακτηρίζει την εθνικιστική διδασκαλία, φαίνονται να είναι ο σκοπός...
Οι γεωγραφικοί προβληματισμοί και οι χωρικές αναζητήσεις είναι βασικές προϋποθέσεις των περισσότερων ανθρώπινων δραστηριοτήτων, καθώς οι περισσότερες αντίστοιχες...
0
Αγορά
