Eνώ η ανθρωπότητα έκανε σταθερές προόδους στην κατάκτηση της φύσης και δικαιολογείται να περιμένει ακόμα πιο μεγάλες, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι έκανε παρόμοιες προόδους και στη διαχείριση των ανθρώπινων υποθέσεων, και είναι αλήθεια ότι σε όλες τις εποχές, όπως και σήμερα, πολλοί άνθρωποι διερωτήθηκαν αν άξιζε πραγματικά τον κόπο να υπερασπίσουμε το τμήμα αυτό των κατακτήσεων του πολιτισμού. Σε σχέση με τα παραπάνω θα μπορούσε κανείς να πιστέψει ότι είναι δυνατός ένας νέος διακανονισμός των ανθρώπινων σχέσεων, που αφήνοντας κατά μέρος τον καταναγκασμό και την καταπίεση των ενστίκτων, θα στέρευε τις πηγές της δυσαρέσκειας, την οποία εμπνέει ο πολιτισμός, ώστε οι άνθρωποι, χωρίς να ταράσσονται πια από εσωτερικές συγκρούσεις, να μπορούν να αφοσιωθούν εξολοκλήρου στην κατάκτηση των φυσικών αγαθών και στην απόλαυσή τους. Aυτό θα αποτελούσε τη χρυσή εποχή της ανθρωπότητας, αλλά είναι αμφίβολο αν μπορεί να πραγματοποιηθεί μια τέτοια κατάσταση πραγμάτων.
Tο βασικό πρόβλημα είναι το εξής: ως ποιο σημείο θα επιτυγχάναμε να απαλύνουμε το βάρος των θυσιών των ενστίκτων, που έχει επιβληθεί στους ανθρώπους, και να συμφιλιώσουμε τους ανθρώπους με τις θυσίες, που θα εξακολουθούν να είναι αναγκαίες, καθώς και να τους αποζημιώσουμε γιΆ αυτές; Eίναι εξίσου δύσκολο να καταργήσουμε τη δυνάστευση του πλήθους από μια μειοψηφία, όσο και να αποφύγουμε την καταπίεση που επιβάλλει εν ονόματι του πολιτισμού, γιατί το πλήθος είναι ανόητο και μωρό, δεν αγαπά την απάρνηση του ενστίκτου, δεν μπορεί να πειστεί με συλλογισμούς για την ανάγκη και το αναπόφευκτο αυτής της απάρνησης και γιατί τα άτομα που το αποτελούν αλληλοϋποστηρίζονται για να μπορούν να δίνουν ελεύθερη διέξοδο στην απειθαρχία τους. Mόνο με την επίδραση προσώπων, που μπορούν να χρησιμεύσουν για παράδειγμα και που τα αναγνωρίζουν σαν οδηγούς τους, αφήνονται τα πλήθη να επιδοθούν στους μόχθους και στις απαρνήσεις, που αποτελούν το θεμέλιο του πολιτισμού. Όλα θα είναι καλά, όταν οι ηγέτες αυτοί είναι προικισμένοι με μια ανώτερη αντίληψη των ζωτικών αναγκών και έχουν φθάσει στο σημείο να κυριαρχούν πάνω στους δικούς τους ενστικτώδεις πόθους. Αλλά υπάρχει και ένας κίνδυνος: από φόβο να μην χάσουν την επιρροή που ασκούν στις κοινωνίες, πολλές φορές υποτάσσονται στα πλήθη περισσότερο από ό,τι τα πλήθη σε αυτούς και γιΆ αυτό το λόγο φαίνεται πως είναι αναγκαίο να διαθέτουν μέσα καταναγκασμού, τα οποία να τους εξασφαλίζουν την ανεξαρτησία τους από τα πλήθη. Tο συμπέρασμα είναι ότι δυο από τα πιο διαδεδομένα χαρακτηριστικά των ανθρώπων, είναι η αιτία που το οικοδόμημα του πολιτισμού δεν μπορεί να σταθεί χωρίς μια δόση καταπίεσης: οι άνθρωποι δεν αγαπούν αυθόρμητα τη δουλειά και οι όποιοι συλλογισμοί είναι ανίσχυροι να εναντιωθούν στα πάθη τους.
Μετάφραση:
Αθαν. Θ. Παπακωνσταντίνου
Είδος:
Βιβλίο
ISBN:
978-960-446-065-6
Έτος έκδοσης:
2010
Πρώτη έκδοση:
1947
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις:
14x21
Σελίδες:
88
Ο Φρόυντ γεννήθηκε στο Frieberg το 1856, αλλά όταν ήταν τεσσάρων ετών, η οικογένειά του μετακινήθηκε στη Βιέννη, όπου σχεδίαζε να μείνει και να δουλέψει μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1937 οι Ναζί προσάρτησαν την Αυστρία. Αν και ο Φρόυντ ήταν Εβραίος, του δόθηκε άδεια να φύγει για την Αγγλία. Όμως, το όνομά του επρόκειτο να ταυτιστεί κατΆ εξοχήν με τη Βιέννη, όπου ίδρυσε τη γνωστή αργότερα ως «Σχολή της Βιέννης» της Ψυχανάλυσης, από την οποία, αξίζει να σημειωθεί, προέρχεται το κίνημα της Ψυχανάλυσης και όλες οι μετέπειτα εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Την περίοδο από το 1818-1831 το σύστημα του Χέγκελ άφησε πραγματικά εποχή, ένας σταθμός στην εξέλιξη της επιστήμης και της φιλοσοφίας. Η επίδραση και η...
Στόχος του βιβλίου είναι να καλύψει τις ανάγκες μιας πρώτης επαφής με την Πληροφορική ώστε να αποκτηθούν οι βασικές γνώσεις χρήσης των υπολογιστών και...
Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να καταθέσει έναν προβληματισμό πάνω σε ευρύτερα και ειδικότερα θέματα που σχετίζονται με την πρόσληψη των μυθιστορημάτων της...
0
Ο Φρόυντ γεννήθηκε στο Frieberg το 1856, αλλά όταν ήταν τεσσάρων ετών, η οικογένειά του μετακινήθηκε στη Βιέννη, όπου σχεδίαζε να μείνει και να δουλέψει μέχρι το τέλος της ζωής του. Το 1937 οι Ναζί προσάρτησαν την Αυστρία. Αν και ο Φρόυντ ήταν Εβραίος, του δόθηκε άδεια να φύγει για την Αγγλία. Όμως, το όνομά του επρόκειτο να ταυτιστεί κατΆ εξοχήν με τη Βιέννη, όπου ίδρυσε τη γνωστή αργότερα ως «Σχολή της Βιέννης» της Ψυχανάλυσης, από την οποία, αξίζει να σημειωθεί, προέρχεται το κίνημα της Ψυχανάλυσης και όλες οι μετέπειτα εξελίξεις σε αυτόν τον τομέα. 
Αγορά
