Για πρώτη φορά παρουσιάζεται ολοκληρωμένη η αλληλογραφία μεταξύ του Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ και του Γιόζεφ Β. Στάλιν. Οι τριακόσιες και πλέον επιστολές αποτελούν πολυτιμότατη πηγή πληροφοριών για όσους επιθυμούν να κατανοήσουν τη σχέση των δύο παντοδύναμων ηγετών σε μια εποχή παγκόσμιας κρίσης.
Η τότε απόρρητη αλληλογραφία ξεκινά με μια επιστολή που ο Ρούσβελτ έστειλε στον Στάλιν τον Ιούλιο του 1941, προσφέροντας αρωγή στη Σοβιετική Ένωση μετά την αιφνίδια χιτλερική επίθεση, και ολοκληρώνεται με την επιστολή που συνέταξε ο Ρούσβελτ λίγα λεπτά πριν από το θάνατό του, τον Απρίλιο του 1945, επιχειρώντας να διευθετήσει τη διάσταση απόψεων μεταξύ του ιδίου και του Στάλιν. Οι επιστολές που περιλαμβάνονται στο βιβλίο Αγαπητέ κ. Στάλιν φανερώνουν την ιδιαίτερη σχέση των δύο ανδρών, την εξαιρετική δεινότητά τους στους διπλωματικούς ελιγμούς, καθώς και τους προβληματισμούς τους για τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της εποχής τους. Η διαφωτιστική εισαγωγή και τα σχόλια που συνοδεύουν τις επιστολές βοηθούν τους αναγνώστες να κατανοήσουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συντάχθηκαν τα κείμενα αυτά.
Η υψίστης ιστορικής σημασίας επιστολογραφία των δύο ισχυρότερων ανδρών του κόσμου την περίοδο εκείνη, ενδεικτική της ανθρώπινης φύσης, θα αιχμαλωτίσει όλους όσοι επιθυμούν να γνωρίζουν το πώς κέρδισαν οι Σύμμαχοι το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
 

Ο Ρούσβελτ και ο Στάλιν συναντήθηκαν μονάχα δυο φορές - στην Τεχεράνη τον Νοέμβριο του 1943 και στη Γιάλτα τον Φεβρουάριο του 1945. Και στις δύο συναντήσεις ήταν παρών ο τρίτος εκ των Τριών Μεγάλων, ο Βρετανός Πρωθυπουργός Ουίνστον Τσώρτσιλ. Την εποχή της συνάντησής τους στη Γιάλτα ήταν όλοι τους ηλικιωμένοι και κουρασμένοι. Ο Τσώρτσιλ, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 δεχόταν τη μια απογοήτευση μετά την άλλη, διήνυε το εβδομηκοστό πρώτο έτος της ηλικίας του. Στα εξήντα έξι του χρόνια, ο Στάλιν είχε κυβερνήσει τη χώρα του επί δεκαεπτά εξαντλητικά χρόνια. Ο Ρούσβελτ, ο οποίος είχε κλείσει τα εξήντα τρία μία εβδομάδα πριν από τη συνάντηση της Γιάλτας, είχε βγάλει τη χώρα του από τη χειρότερη οικονομική ύφεση και το χειρότερο εξωτερικό πόλεμο στη διάρκεια της ιστορίας της. Τώρα είχαν ενωθεί και οι τρεις τους, θέτοντας τα θεμέλια για την ειρήνη του μέλλοντος.
Μήπως στη Γιάλτα ο Ρούσβελτ ήταν πολύ άρρωστος για να χειριστεί μια εθνική υπόθεση; Η κατάσταση της υγείας του δεν ήταν η καλύτερη δυνατή και η φυσική του αντοχή ήταν πολύ εξασθενημένη. Έπειτα, όμως, από συζητήσεις που είχα με ανθρώπους οι οποίοι ήταν μαζί του στη Γιάλτα, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι διατηρούσε ακόμα τους αμυντικούς μηχανισμούς του. Ο Charles E. Bohlen, ένας αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ειδικός επί σοβιετικών θεμάτων, ο οποίος είχε διατελέσει διερμηνέας στη συνάντηση του Ρούσβελτ με τον Στάλιν, συνόψισε ως εξής τη γενική μαρτυρία: «Ενώ η φυσική του κατάσταση οπωσδήποτε δεν ήταν η καλύτερη, η πνευματική και η ψυχολογική του κατάσταση έμεναν σίγουρα ανεπηρέαστες. Ήταν μεν ληθαργικός, αλλά σε κρίσιμες στιγμές υπήρξε οξυδερκής. Ο αρχηγός μας ήταν άρρωστος στη Γιάλτα... αλλά ήταν αποτελεσματικός». Συνομίλησα με τον Sir Frank Roberts, που έμελλε να διατελέσει Βρετανός πρέσβης στη Μόσχα. «Βρισκόταν πολύ κοντά στο θάνατο», ανέφερε ο Roberts, «αλλά αυτό δεν υποβάθμισε το ρόλο του στη Γιάλτα. Είχε τον έλεγχο και πέτυχε όλα αυτά για τα οποία είχε πάει εκεί. Η ασθένεια του Ρούσβελτ δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα». Όσον αφορά την πλευρά των Σοβιετικών, ρώτησα τον Valentin Berezhkov, το διερμηνέα του Στάλιν, ο οποίος μου απάντησε δι’ αλληλογραφίας ότι η κατάσταση της υγείας του Ρούσβελτ «ήταν σαφώς χειρότερη απ’ ό,τι στην Τεχεράνη, αλλά όσοι τον είχαν δει είπαν ότι, παρά την ασθενική του εμφάνιση, οι πνευματικές του ικανότητες ήταν άριστες. Όταν ήταν ξεκούραστος, βρισκόταν σε ετοιμότητα, αντιδρώντας γρήγορα και προβάλλοντας ακλόνητα επιχειρήματα».