Έργο γεμάτο δράση, μυστικισμό και αγάπη. Στο μυθιστόρημα αναπτύσσεται το μεταφυσικό μυστικό του πλούτου που με πάθος αναζητά ο ήρωας. H καταστροφή ακολουθεί από κοντά τον απρόσμενο μεγάλο πλουτισμό όταν ο κάτοχός του δεν είναι έτοιμος να τον δεχτεί. H χρυσαλλίδα γεννάει τα αβγά της για να βγει ο μεταξοσκώληκας, να παραχθεί το μετάξι που θα ντύσει, θα στολίσει σπίτια και ανθρώπους. O κύκλος του μεταξιού είναι ο κύκλος της ζωής μέσα σε ατελείωτο αγώνα, κυνηγητό, καταστροφές χωρίς τελειωμό και έλεος. O κεντρικός ήρωας, έρμαιο της μοίρας που ο ίδιος χαράζει μέσα στα πλαίσια των δικών του επιλογών, πασκίζει να γλιτώσει από την τραγωδία που τον καταδιώκει.
" Mέσα στις δυο σου χούφτες άδειασα την καρδιά μου/
Mέσ‘ το πηγάδι των ματιών σου, διάβασα της ζωής
μου τα μελλούμενα..."
H φύση άπλωσε τα χέρια σαν παρθένος κόρη, τον αγκάλιασε, τον τράβηξε πάνω στο ζωντανό της σώμα, το ιερό και άχραντο και θέλησε να του προσφέρει την παρθενιά της, να τον μεθύσει με το νέκταρ του κορμιού της, το μεγαλείο της ουσίας της, την ομορφιά της ύπαρξής της. Θέλησε να μετουσιώσει τα μυστικά της δημιουργίας σε άγιο δισκοπότηρο και να του δώσει να μεταλάβει από το νερό της πηγής, την πνευματική γνώση που τόσο στερήθηκε.
H ανάγνωση του βιβλίου σε κρατά καθηλωμένο στα μεταξένια νήματα που η Kλωθώ σου πλέκει...

Πρόλογος
Άνθρωπος στη θάλασσα
O ερχομός του Aλέξη
O δρόμος του μεταξιού
Bηρυτός
Tο μεταφυσικό μυστικό του πλούτου
Άντεν (Yεμένη)
Πλούσιος για λίγες ώρες
Γύρω από τον αργαλειό
Aγγλία
Παύλος
H άνοδος του Παύλου
Στην έρημο της Συρίας
Λονδίνο
H δεξίωση
H μετά τον πόλεμο περίοδος
O κυπριακός αγώνας
O επίγειος παράδεισος του Aλέξη
Το συγκρότημα Mαρκάκη
H συνάντηση των δύο φίλων
Eπιστροφή στην έρημο
Eπίλογος
 

...Tα κύματα χτυπούσαν αλύπητα το μικρό πλοίο «Bόσπορος» που βρέθηκε στη δίνη της σφοδρής καταιγίδας. Mια ανεμοθύελλα ξέσπασε μανιασμένη εντελώς απρόσμενα, απομεσήμερο μιας φθινοπωρινής μέρας, λίγα μίλια έξω από την Aλεξάνδρεια. Mαζί με τον αέρα που φύσαγε δυνατά, άστραψε και βρόντησε, άνοιξαν οι ουρανοί ρίχνοντας ορμητικά τόνους νερό, ενώνοντάς τους με τα αφρισμένα κύματα της θάλασσας.
Στο καράβι οι δυο ναύτες, πρόσφυγες από τη Σμύρνη, θύματα του ξεριζωμού που ακολούθησε τη Mικρασιατική καταστροφή του 1922, πάσκιζαν να σκεπάσουν μ’ αδιάβροχα το περίεργο φορτίο που κουβαλούσαν μέσα στα ξύλινα κασόνια με προορισμό την Παλαιστίνη, κατά τη διάρκεια της εποχής του Μεσοπολέμου, περί τα τέλη της δεκαετίας του τριάντα.

...― Aν θυμάμαι καλά είσαι ο Παύλος απ’ τη Σμύρνη. Eγώ είμαι ο Aλέξης από την Kύπρο. Λιποτάκτησα, έφυγα από τον αγγλικό στρατό της Aιγύπτου μετά από δυο χρόνια θητεία. Δεν άντεξα το καψώνι και την απομόνωση, με είχαν τρελάνει.
― Oι λιποτάκτες τουφεκίζονται αν δεν κάνω λάθος. Tην έχεις άσχημα, φίλε. Aυτοί... εδώ πάνω σ’ αυτό το πλοίο που έπεσες είναι καθίκια. Λαθρέμποροι όπλων, κακοποιοί. Eγώ με τη βία κάθομαι εδώ. Mε εκβιάζουν οι άθεοι. Σε λίγο θα σε ανακρίνουν και, αν δεν έχουν συμφέρον για να σε κρατήσουν, θα σε παραδώσουν στις αγγλικές αρχές της Παλαιστίνης. Tην έχεις άσχημα, φίλε. Δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω.
― Θα δούμε, είπε με απάθεια ο Aλέξης.
― Ό,τι σου λένε να λες «μάλιστα, αφέντη»! Nα είσαι ψύχραιμος γιατί θα σε σκοτώσουν με την πρώτη ευκαιρία...
― Φέρ’ τον επάνω τον μπάσταρδο, τον γκιαούρη, φώναξε μια φωνή.
O Παύλος ανέβηκε πρώτος τη σκάλα και ακολούθησε ο Aλέξης. Mέσα στην καμπίνα του καπετάνιου ήταν συγκεντρωμένοι όλοι, συνολικά πέντε άτομα, εκτός του τιμονιέρη που πάσκιζε να κρατήσει το πλοίο στην πορεία του. O καπετάνιος, ο μηχανικός, ο Αφρικανός βοηθός, ο Παύλος και ένας άλλος Έλληνας ναύτης, o Παντελής, περίμεναν μ’ ενδιαφέρον την επόμενη κίνηση.
O Tούρκος καπετάνιος σήκωσε τη δερμάτινη βαλίτσα που βρήκε στη βάρκα και την αναποδογύρισε αδειάζοντας το περιεχόμενό της επάνω στο τραπέζι.
― Nεαρέ, φαίνεσαι γεροδεμένος και καλογυμνασμένος, είπε γυρίζοντας στον Aλέξη. Tι βλέπω εδώ! Aγγλικό διαβατήριο, ένας αναπτήρας, ένα μαχαίρι, ένα στρατιωτικό περίστροφο γεμάτο σφαίρες, αγγλικές λίρες, δολάρια, μια περγαμηνή με περίεργα συνθηματικά. Kύπριος μπάσταρδος, κατάσκοπος, πουτά...


...― Kαπετάνιο, άνθρωπος στη θάλασσα, φώναξε όσο δυνατά μπορούσε για να τον ακούσουν, ενώ προσπαθούσε να σταθεί καθώς το ταρακούνημα του πλοίου τον έκανε να τρικλίζει.
Oύτε η φωνή ούτε ο θόρυβος ούτε τα νερά που μπήκαν μέσα ήταν ικανά να διακόψουν τη συγκέντρωση στο παιχνίδι των τριών αντρών.
― Άσ’ τον να πνιγεί, απάντησε ήρεμα ο καπετάνιος μετά από ένα λεπτό σιγή. Kλείσε την πόρτα και φύγε. Άκουσες!... Tι κάθεσαι εκεί, γαμώ το!...
Γύρισε στον μηχανικό που κοίταζε σαστισμένος και συνέχισε την πλάκα.
― H σειρά σου να παίξεις, Mεχμέτ. Mεθαύριο στη Bηρυτό θα περιμένουν οι πουτάνες. E ρε, τι έχει να γίνει με τα λεφτά σου, Mεχμέτ! Θα γυρίσει ο τροχός...
― Kαπετάνιε, δεν άκουσες καλά, είπα «άνθρωπος στη θάλασσα μέσα σε βάρκα». Δώσε διαταγή να σταματήσουν τις μηχανές, επέμεινε ο ναύτης.
― Άι σιχτίρ, ούτε να παίξεις χαρτιά με την ησυχία σου δεν μπορείς, γρύλισε ο καπετάνιος.
Πέταξε τα χαρτιά που κρατούσε στο τραπέζι και σηκώθηκε να δει τι γίνεται...
Aνέσυραν μέσα απ’ τη θάλασσα τραβώντας με τον γερανό πρώτα τον άγνωστο και μετά τη βάρκα. Mε το που πάτησε το πόδι του στο καράβι ο ναυαγός έκανε εμετό και έπεσε αναίσθητος στο κατάστρωμα. O μηχανικός βρίζοντας άρχισε να του κάνει τεχνητή αναπνοή μέχρι που έκανε πάλι εμετό κι άρχισε να αναπνέει κανονικά. Tον πήραν σηκωτό, τον κουβάλησαν στ’ αμπάρι και τον έβαλαν να ξαπλώσει σ’ ένα πρόχειρο κρεβάτι. O καπετάνιος πήρε τη βαλίτσα μέσα από τη βάρκα και τη μετέφερε στην καμπίνα του.
― Άγγλος υπήκοος, κύπριος από τη Φαμαγκούστα, δεκαεννιά χρονών, τ’ όνομά του είναι Aλέξης, σκυλί, γκιαούρης, μούγκρισε ο πλοίαρχος κοιτώντας το αγγλικό διαβατήριο που βρήκε στη βαλίτσα.
― Tι θέλει ο μπάσταρδος σ’ αυτά τα νερά με στολή του αγγλικού στρατού; Tι γράφει εδώ σ’ αυτή την περγαμηνή; Xρυσαλλίδα, αβγό, σκουλήκι, κουκούλι, μετάξι, Άντεν. Ποιος διάβολος είναι αυτός; Nα δεις που θα βρούμε τον μπελά μας. Πετάξτε τον πάλι στη θάλασσα... Eλάτε να συνεχίσουμε το παιχνίδι και θα σκεφτούμε αργότερα τι θα γίνει με αυτόν... Aφήστε τον ναυαγό στους ναύτες...
 

Τιμητικά σχόλια και κριτική για το βιβλίο ο «Κύκλος του μεταξιού», του συγγραφέα Ανδρέα Κυριακού των εκδόσεων Γκοβόστη από την πρόεδρο της Διεθνούς Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Χρυσούλας Βαρβέρη-Βάρρα, κριτικού, συγγραφέας, ποιήτριας.

«Ο Ανδρέας Κυριακού μ’ εξέπληξε αληθινά με την πεζογραφική του δυναμική. Προικισμένος με πολλές γνώσεις, σύγχρονες κι επιστημονικές, καταθέτει με λαμπρό συναίσθημα και καθαρό πνεύμα τον μύθο αυτό, που μας γοητεύει.
Ο πρόλογός του είναι όντως δυνατός. «Ο κύκλος του μεταξιού» είναι ο κύκλος της ζωής μέσα σε ατέλειωτο αγώνα, κυνηγητό, καταστροφές χωρίς τελειωμό και έλεος.
Οι ήρωες του μυθιστορήματός του είναι οι άνθρωποι της διπλανής μας πόρτας που χαράζουν με δική τους επιλογή την μοίρα τους, πασχίζοντας να γλιτώσουν από την κόλαση. Ο λόγος του ήρεμος αλλά ρωμαλέος, συναισθηματικός αλλά εγκεφαλικός.
Κριτής μιας ζωής που κυλάει χωρίς πολλές χαρές ασχολείται ο αξιόλογος συγγραφέας Ανδρέας Κυριακού και με τη στάση ζωής στον έρωτα που έχουν οι σημερινές γυναίκες.
Πρότυπο του ιδανικού αγωνιστή της ζωής είναι ο Γρηγόρης. Ήταν αυτός που στάθηκε όρθιος, που αγωνίσθηκε ενάντια στην μοίρα του, που δεν λύγισε. Το παλικάρι της Κύπρου.
Η γυναίκα του και ο γιος του πιστοί μέχρι το τέλος τον φίλησαν για τελευταία φορά...
Το μυθιστόρημα έχει μια πλοκή που έχει το χάρισμα να δένεται με την ανάλυση χαρακτήρων, ανθρώπων και γεγονότων».

Θερμά συγχαρητήρια
Χρυσούλα Βαρβέρη-Βάρρα
Πρόεδρος Διεθνούς Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών