Ζωοδόχου Πηγής 73, 10681 Αθήνα - 210 3822251 - 210 3815433 - 210 3816661

Αναλυτική αναζήτηση

Αρχική σελίδα // ΞΕΝΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Από τη Σενεγάλη στο Παρίσι
  • Από τη Σενεγάλη στο Παρίσι
  • Από τη Σενεγάλη στο Παρίσι

Από τη Σενεγάλη στο ΠαρίσιΣυγγραφέας: Diome, Fatou

10,00€5,00€

¶μεσα διαθέσιμο
Η Σάλι έφυγε από τη Σενεγάλη και ζει στη Γαλλία, όπου ονειρεύεται να πάει και ο αδερφός της, ο Μαντικέ -λάτρης του ποδοσφαίρου- που υπολογίζει στη βοήθειά της. Πώς να του εξηγήσει όμως την αθέατη πλευρά της μετανάστευσης, όταν αυτός πιστεύει πως η Γαλλία είναι η Γη της Επαγγελίας όπου οι Σενεγαλέζοι ποδοσφαιριστές αποθεώνονται και όπου καταφεύγουν όλοι οι δυστυχισμένοι συμπατριώτες τους; Πώς να εμποδίσει η Σάλι τον Μαντικέ και τους φίλους του να χτίζουν πύργους στην άμμο, όταν κάποιοι συγχωριανοί τους επιστρέφουν στην πατρίδα τους και κερδίζουν το σεβασμό όλων, αποσιωπώντας την πραγματικότητα της καθημερινής ζωής των ξενιτεμένων και μαγεύοντας τους πάντες με παραμύθια για μια Γαλλία όπου όλοι ζουν αρμονικά και μέσα στα πλούτη. Οι ξενιτεμένοι συντρίβονται κάτω από τις δυσανάλογα μεγάλες προσδοκίες των δικών τους, που έμειναν πίσω, και ζουν σαν ξένοι όπου κι αν βρίσκονται.
Μιλώντας για τις παγίδες και τις ελπίδες που συνθέτουν το πεπρωμένο του μετανάστη, αλλά και των αγαπημένων που αφήνει πίσω του, η Fatou Diome ταξιδεύει ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αφρική. To βιβλίο αυτό καθορίζει τις μοίρες των ανθρώπων αιχμαλωτίζοντάς τους στις δίνες των συναισθημάτων. Πέρα από το χρώμα του δέρματος και την ανείπωτη οδύνη εκείνου που νιώθει ξένος παντού, η ελευθερία παραμένει προσωπική κατάκτηση, όπου κι αν βρίσκεται κανείς, από όπου κι αν έρχεται.
Μετάφραση: Βλαβιανού, Αγγυ
Είδος: Βιβλίο
ISBN: 960-270-985-5
Έτος έκδοσης: 2005
Πρώτη έκδοση: 2003
Δέσιμο: Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις: 21χ14
Σελίδες: 272
Βάρος: 410 γρ.

...Σε λίγο θα κλείσουν δέκα χρόνια από τότε που άφησα πίσω μου τον ίσκιο των φοινικόδεντρων. Σκοντάφτοντας στην άσφαλτο, τα φυλακισμένα πόδια μου θυμούνται την αλλοτινή ελευθερία τους, το χάδι της ζεστής άμμου, τα αιχμηρά κοχύλια και μερικά τσιμπήματα από αγκάθια που άλλο δεν έκαναν παρά να υπενθυμίζουν στις πιο ξεχασμένες άκρες του κορμιού ότι μέσα τους κυλά η ζωή. Mε τα πόδια που σμιλεύτηκαν και χαράχτηκαν από την αφρικανική γη διατρέχω το ευρωπαϊκό έδαφος. Tο ένα βήμα ακολουθεί το άλλο, πάντα με τις ίδιες κινήσεις, όπως αυτές που κάνουν όλα τα ανθρώπινα πλάσματα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ξέρω, ωστόσο, ότι η πορεία μου στη Δύση καμιά σχέση δεν έχει με εκείνη που με οδηγούσε να ανακαλύπτω τα δρομάκια, τις παραλίες, τα μονοπάτια και τα χωράφια της γης όπου γεννήθηκα. Bαδίζει κανείς σε οποιαδήποτε γη, ποτέ όμως προς τον ίδιο ορίζοντα. Στην Aφρική ακολουθούσα τα χνάρια του πεπρωμένου που φτιάχνεται από τυχαιότητα και ελπίδα δίχως όρια. Στην Eυρώπη βαδίζω μέσα στο μακρύ τούνελ των επιδόσεων που απαιτούνται προκειμένου να φτάσει κανείς σε απολύτως καθορισμένους στόχους. Eδώ δεν υπάρχει τυχαιότητα, κάθε βήμα οδηγεί σε ένα προεξοφλημένο αποτέλεσμα και η ελπίδα μετριέται ανάλογα με τα μαχητικότητα του καθενός. Aτμόσφαιρα τεχνικολόρ, όπου βαδίζει κανείς αλλιώτικα πηγαίνοντας προς ένα πεπρωμένο που έχει ριζώσει μέσα του, που έχει γίνει σκοπός του άθελά του, δίχως ποτέ να το συνειδητοποιεί, γιατί παρασύρεται από το συρφετό της μόδας, κάτω από τις ερπύστριες της κοινωνίας που ισοπεδώνουν όλους όσοι διανοούνται να σταθμεύσουν προσωρινά στη λωρίδα ασφαλείας της κεντρικής αρτηρίας. Mέσα σε μέρες γκρίζες λοιπόν, ή κάτω από έναν ήλιο αναπάντεχο, προχωρώ κάτω από τον ουρανό της Eυρώπης μετρώντας τα βήματά μου και ένα προς ένα κάθε μέτρο ονείρου που δρασκελίζω. Πόσα χιλιόμετρα όμως, πόσες μέρες μόχθου και νύχτες αγρύπνιας με χωρίζουν ακόμη από μια υποθετική επιτυχία που, ωστόσο, ήταν αυτονόητη για τους δικούς μου από τη στιγμή που τους ανακοίνωσα ότι φεύγω για τη Γαλλία; Προχωρώ και τα όνειρά τους βαραίνουν στα βήματά μου, ενώ το μυαλό μου πλημμυρίζει από τα δικά μου όνειρα. Προχωρώ, αλλά δεν ξέρω κατά πού πηγαίνω. Δεν ξέρω σε ποιον ιστό σκαρφαλώνει η σημαία της νίκης, ούτε ποιες θάλασσες μπορούν να ξεπλύνουν την ντροπή της αποτυχίας. Mην κοιμάσαι, καλή μου, το μυαλό κοχλάζει! Xρειάζομαι κι άλλα ξύλα για τη φωτιά! H φωτιά τούτη πρέπει να μείνει αναμμένη. Tο γράψιμο είναι το τσουκάλι της μάγισσας, τη νύχτα βάζω να σιγοβράσουν όνειρα που δύσκολα παραδίνονται, δύσκολα μαλακώνουν...

H μετανάστευση δίνει αφορμές για τη διατύπωση χιλιάδων μύθων που σαρώνονται από την πένα της Fatou Diome. Kαλογραμμένο και πολύπλευρο, το μυθιστόρημα αυτό διαβάζεται μονορούφι και αμφισβητεί τις προκαταλήψεις».

Jerome Begle, Le Figaro Litteraire


«Ένα δυνατό μυθιστόρημα, με γλαφυρή και καταιγιστική γραφή, από μια νέα, ταλαντούχα συγγραφέα».

Frederic Pages, Le Canard Enchaine


«Γεμάτο χιούμορ, ακόμη και στις πιο πικρές στιγμές του, το πρώτο μυθιστόρημα της Fatou Diome συνδυάζει την ακρίβεια των περιγραφών, γοητευτικό αφηγηματικό ρυθμό και αίσθηση ελευθερίας».

Josyane Savigneau, Le Monde des Livres
Η Fatou Diome γεννήθηκε στη Σενεγάλη. Παιδί παράνομης σχέσης, ανατράφηκε από τη γιαγιά της σαν μια ξένη στο ίδιο της το χωριό.
Έφυγε στα δεκατρία της για να συνεχίζει τις σπουδές της, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως υπηρέτρια.
Στο Ντακάρ παντρεύτηκε έναν Γάλλο και μετακόμισε στη Γαλλία. Η οικογένεια του άντρα της δεν την ήθελε επειδή ήταν μαύρη. Το ζευγάρι χώρισε, η Diome βρήκε δουλειά και συνέχισε να γράφει.
Τώρα κάνει το διδακτορικό της στη Σύγχρονη Λογοτεχνία και, όπως η ίδια λέει, έχει πλέον βρει τη γαλήνη ανάμεσα σε δύο κόσμους.
Με την επιτυχία του βιβλίου της απολαμβάνει πλέον την αποδοχή που της αξίζει.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:

* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€

Στείλτε μας την απορία σας για το προϊόν.
ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΕΠΟΜΕΝΟ
 

Δείτε επίσης