Ο Ντοστογιέβσκη άφησε τον κόσμο τούτο στις 28 Ιανουαρίου του 1881, λίγο πριν από τη δολοφονία του Τσάρου Αλέξανδρου Β΄ που οργανώθηκε και εκτελέστηκε από τους σοσιαλεπαναστάτες την 1η Μαρτίου στην Πετρούπολη. Ήταν ο πρώτος κεραυνός μιας καταιγίδας, που μαζευόταν στο διάστημα του τελευταίου τέταρτου του αιώνα και έμελλε να ξεσπάσει στις αρχές του επομένου.
Ο Ντοστογιέβσκη έφερνε μέσα του το στοιχείο αυτής της καταιγίδας, το στοιχείο της άπειρης αυτής αναστάτωσης, παρ‘ όλο που ήταν, ή προσπαθούσε να φαίνεται, σαν το προπύργιο της τέλειας ηρεμίας. Ήταν η επανάσταση κάτω από τη μάσκα της αντίδρασης.
Υπήρξε ο προφήτης της Ρωσικής Επανάστασης. Αλλά, όπως συμβαίνει συχνά με τους προφήτες, η πραγματική έννοια των προφητειών του έμεινε κρυμμένη ακόμη και γι’ αυτόν τον ίδιο.
Ο Φιόντορ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέβσκη γεννήθηκε στη Μόσχα στις 30 Οκτωβρίου 1821. Ο πατέρας του, ιδιαίτερα μορφωμένος και ευλαβής χριστιανός, άσκησε σημαντική επιρροή στο συγγραφέα και κατ‘ επέκταση στο έργο του. Αφού ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στη Στρατιωτική Σχολή Μηχανικού, που όπως αργότερα αποδείχθηκε δεν τον ενδιέφερε ιδιαίτερα. Πάθος του ήταν η λογοτεχνία. Η συγγραφική του σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1844 με το έργο του "Οι φτωχοί". Η σχέση του με τους σοσιαλιστικούς κύκλους των φουριεριστών οδήγησε στη σύλληψή του από την αστυνομία το 1849 και στη φυλάκισή του. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά τελικά, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα του δόθηκε χάρη. Εξέτισε τετραετή ποινή σε καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία. Καταβεβλημένος σωματικά και ψυχικά επέστρεψε στη Ρωσία, όπου και επιδόθηκε στο συγγραφικό του έργο. Χρέη τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει για άλλη μια φορά την αγαπημένη του πατρίδα και να καταφύγει στην Ευρώπη μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του Άννα Σνίτκιν. Η νοσταλγία όμως τον οδήγησε ξανά στην Πετρούπολη, όπου και πέθανε το 1881.
Μετάφραση:
Σ. Πρωτόπαπα
Είδος:
Βιβλίο
ISBN:
960-270-966-9
Αριθμός έκδοσης:
1
Έτος έκδοσης:
2005
Πρώτη έκδοση:
1947
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις:
18χ13
Σελίδες:
208
Βάρος:
250 γρ.
«ΜΙΑ φορά, στην παιδική του ηλικία, μια ανέφελη μέρα, στις αρχές του φθινοπώρου, καθώς βρισκόταν ολομόναχος στην άκρη ενός δάσους, άκουσε πίσω του, μέσα στη βαθιά σιωπή, μια δυνατή κραυγή: «Λύκος!» - και, τρελός από το φόβο, κραυγάζοντας τρομερά, όρμησε μες από τα χωράφια ίσια στο χωρικό Μαρέι που όργωνε - σαν έφτασε κοντά του γαντζώθηκε με το ένα χέρι στο δικέλλι και με το άλλο στο μανίκι του. Ο χωρικός τον ησύχασε: «Τι έπαθες; Ποιος λύκος; Σου φάνηκε. Άντε, δεν θ’ αφήσω εγώ να σε πάρει ο λύκος. Ο Χριστός μαζί σου!» Κι ο χωρικός έκανε πάνω στο παιδί το σημείο του σταυρού «μ’ ένα χαμόγελο σχεδόν μητρικό, με τα δάχτυλα λερωμένα από το χώμα».
Όλη η θρησκευτική ζωή του Ντοστογιέβσκη προεικονίζεται σ’ αυτή την ανάμνηση. Ο μικρός Φέντια μεγάλωσε κι έγινε αργότερα μεγάλος συγγραφέας. Συγχρόνως, μαζί με τον Φέντια, μεγαλώνει κι ο Μαρέι και γίνεται ο μεγάλος «Θεοφόρος Λαός». Αλλά ο μυστικός σύνδεσμος που τους ένωνε δεν έσπασε. Από τότε, πολύ συχνά ο Ντοστογιέβσκη άκουγε την τρομερή κραυγή: «Λύκος! Λύκος! Να το Θηρίο, ο Αντίχριστος» και, κάθε φορά, ορμούσε, τρελός από το φόβο, προς το χωρικό Μαρέι, κι αυτός τον καθησύχαζε «με το σχεδόν μητρικό του χαμόγελο»: «Άντε, δεν θ’ αφήσω εγώ να σε πάρει ο λύκος! Ο Χριστός μαζί σου!» Κι έκανε πάνω του το σημείο του σταυρού. Αυτό ήταν το πραγματικό βάφτισμα του Ντοστογιέβσκη, όχι στην Εκκλησία, μα στο χωράφι, όχι με αγιασμό, μα με την ευλογημένη γη.
Pώσος μυθιστοριογράφος, ποιητής, κριτικός και δημοσιογράφος, ένας από τους ιδρυτές του Μοντερνισμού και του Συμβολισμού στη Ρωσία. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Πετρούπολης. Tο 1888 εξέδωσε το πρώτο ποιητικό έργο του. Μετά την επανάσταση αναγκάστηκε να εκπατριστεί στην Πολωνία και τη Γαλλία, αφού υπήρξε ένας από τους πιο ενεργητικούς εχθρούς του σοβιετικού καθεστώτος. Πέθανε στο Παρίσι. Ο Μερεζκόβσκη έγινε γνωστός όχι τόσο ως ποιητής, όσο ως υπέρμαχος του Νιτσεϊσμού και των νέων ρευμάτων στη λογοτεχνία. Τα καλύτερα έργα του είναι τα ιστορικά του μυθιστορήματα και οι φιλολογικές του κριτικές. Στην τριλογία του Ο Θάνατος των Θεών, Λεονάρδος ντα Βίντσι και Πέτρος και Αλέξιος είναι φανερή η μυστικιστική του αντίληψη περί του κόσμου. Άλλα του έργα είναι: Παύλος Α , Αλέξανδρος Α , 14η Δεκεμβρίου, Ναπολέων, Ο άγνωστος Ιησούς. Το περιφημότερο κριτικό του έργο είναι το Ντοστογιέβσκη και Τολστόη.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Ο Κολόμβος ήταν ένας αλλόκοτος άνθρωπος. Ένας ιδιόρρυθμος χαρακτήρας που τον είχε κυριέψει η σκέψη ότι αυτός και μόνο αυτός είχε δει το αληθινό φως. Βασάνιζε...
Η επιθυμία μου είναι να τον ξαναπλάσω, πριν από καθετί άλλο, σαν ιδιοφυία και σαν χιουμορίστα, γατί σύμφωνα με την άποψή μου, ο πραγματικός Wilde εκφράζεται...
0
Αγορά
