Μεγάλο μέρος της ποίησης του Μέσκου αποτυπώνει τα συλλογικά τραύματα από τις περιόδους της Κατοχής και του Εμφυλίου. Το ποιητικό επίτευγμα του Μέσκου έγκειται στο γεγονός πως το κατοχικό και το εμφυλιοπολεμικό δράμα, που τον απασχολεί θεματικά, δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους που βάλλονται, υποφέρουν και συντρίβονται, μα επεκτείνεται σε όλον τον περιβάλλοντα χώρο, στοιχειώνοντάς τον. Φυσικό περιβάλλον, χλωρίδα και πανίδα συμπάσχουν με τους ανθρώπους και συμμερίζονται το δράμα τους. Ο Μέσκος ανασυνθέτει τον εφιάλτη δραστικότατα, μέσα από την αφαίρεση και, κυρίως, την τραγική συμμετοχή της φύσης στο δράμα. Η φύση συμπάσχει με τους ανθρώπους, συμμερίζεται το δράμα τους, κι απ’ τον σπαραγμό της ακυρώνει κάθε άνθηση. Πίσω από φαινομενικές στιγμές γαλήνης, πίσω από την πιο εκκωφαντική ηρεμία, χαίνουν καταιγίδες που κεραυνοβολούν την ανθρωπιά. Η μικρότητα του ανθρώπου καταδεικνύεται τόσο σαν ανημπόρια μπροστά στις βιαιότητες όσο και σαν ηθική ατέλεια, αφού για τα δεινά του ευθύνεται εντέλει ο ίδιος, αποδεικνυόμενος απροστάτευτος από τον κακό του εαυτό. Η φύση, συμπάσχοντας, παραμένει βουβή. Απ’ το ποιητικό κλίμα του Μέσκου απουσιάζουν οι φωνασκίες κι οι γλυκεροί μελοδραματισμοί. Κι ίσως γι’ αυτό το δράμα, παρά τις υποδόριες κραυγές του, παραμένοντας συνάμα συντετριμμένο κι άφωνο εξωτερικά, κορυφώνεται στο πιο αβυσσαλέο βάθος.
Σελίδες:
120
Θεματική Ταξινόμηση:
5
Μεγάλο μέρος της ποίησης του Μέσκου αποτυπώνει τα συλλογικά τραύματα από τις περιόδους της Κατοχής και του Εμφυλίου. Το ποιητικό επίτευγμα του Μέσκου έγκειται στο γεγονός πως το κατοχικό και το εμφυλιοπολεμικό δράμα, που τον απασχολεί θεματικά, δεν περιορίζεται μόνο στους ανθρώπους που βάλλονται, υποφέρουν και συντρίβονται, μα επεκτείνεται σε όλον τον περιβάλλοντα χώρο, στοιχειώνοντάς τον. Φυσικό περιβάλλον, χλωρίδα και πανίδα συμπάσχουν με τους ανθρώπους και συμμερίζονται το δράμα τους. Ο Μέσκος ανασυνθέτει τον εφιάλτη δραστικότατα, μέσα από την αφαίρεση και, κυρίως, την τραγική συμμετοχή της φύσης στο δράμα. Η φύση συμπάσχει με τους ανθρώπους, συμμερίζεται το δράμα τους, κι απ’ τον σπαραγμό της ακυρώνει κάθε άνθηση. Πίσω από φαινομενικές στιγμές γαλήνης, πίσω από την πιο εκκωφαντική ηρεμία, χαίνουν καταιγίδες που κεραυνοβολούν την ανθρωπιά. Η μικρότητα του ανθρώπου καταδεικνύεται τόσο σαν ανημπόρια μπροστά στις βιαιότητες όσο και σαν ηθική ατέλεια, αφού για τα δεινά του ευθύνεται εντέλει ο ίδιος, αποδεικνυόμενος απροστάτευτος από τον κακό του εαυτό. Η φύση, συμπάσχοντας, παραμένει βουβή. Απ’ το ποιητικό κλίμα του Μέσκου απουσιάζουν οι φωνασκίες κι οι γλυκεροί μελοδραματισμοί. Κι ίσως γι’ αυτό το δράμα, παρά τις υποδόριες κραυγές του, παραμένοντας συνάμα συντετριμμένο κι άφωνο εξωτερικά, κορυφώνεται στο πιο αβυσσαλέο βάθος.
Ο Γιάννης Στρούμπας γεννήθηκε το 1973. Κατάγεται από την Κομοτηνή, όπου και διαμένει μόνιμα. Είναι φιλόλογος και διδάσκει στη μέση εκπαίδευση. Η διπλωματική του εργασία πραγματεύεται το υπερλογικό στοιχείο στο λογοτεχνικό έργο του Αργύρη Χιόνη. Τακτικός συνεργάτης του λογοτεχνικού περιοδικού Τα Ποιητικά. Συνεργασίες του φιλοξενούνται σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, δύο τόμους δοκιμίων, μία ανθολογία, ενώ έχει συμμετάσχει και σε συλλογικά έργα.
ΠΟΙΗΣΗ
Τ’ αναγκαία προς το τ-ζην (ποιητικές γ-ραφές), Γαβριηλίδης, Αθήνα 2006.
Λεπρές ισορροπίες, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2010.
Γραφείον ενικού τουρισμού, Καλλιγράφος, Αθήνα 2016.
ΔΟΚΙΜΙΟ
¶συλο ανιάτων, πρόλ. Νάσος Βαγενάς, Καλλιγράφος, Αθήνα 2013.
Κλεφτοπόλεμος. Τα κείμενα της κρίσης, πρόλ. Κώστας Βεργόπουλος, Καλλιγράφος, Αθήνα 2018.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
