Γνώρισα τη Νένη Ευθυμιάδη με αφορμή την αποστολή του βιβλίου της Οι πολίτες της σιωπής. Η λιτή αφιέρωση ήταν σχεδόν προφητική για τη βαθιά φιλία που θα ακολουθούσε: «Με την ελπίδα μιας προσεχούς γνωριμίας». Την ίδια μέρα της έγραφα ότι εκείνο που με είχε συναρπάσει και δεν με άφηνε να διακόψω την ανάγνωση ήταν η ιδιόμορφη πολυφωνία, που χλεύαζε τις αρχές, όχι απλώς του μυθιστορήματός της –όπως μας πληροφορούσε το οπισθόφυλλο–, αλλά και της πεζογραφίας γενικά, ακόμη και τη σχετική θεωρία του Μπαχτίν. Μια μέρα, δεκαπέντε χρόνια αργότερα, μου τηλεφώνησε, όχι για να σχολιάσουμε, όπως πάντα, τα θαύματα του γράφειν ή του αντιγράφειν, αλλά για να μου πει εμπιστευτικά ότι είναι σοβαρά άρρωστη και ότι θα το έλεγε σε πολύ λίγους. «Θα το μάθουν όλοι σύντομα», πρόσθεσε με αυτοσαρκασμό, σαν να μιλούσε για τον επικείμενο θάνατο κάποιου εντελώς άγνωστου. Πώς αλλιώς θα αντιδρούσε η Νένη; «Η αρρώστια καλύπτει [τον άνθρωπο] με ταπεινώσεις», γράφει στο Ο γιος του Μπίλυ Μπλου, που κυκλοφόρησε εκείνη την εποχή. Σκέφτηκα πόσο εύκολα πέθαιναν οι ήρωες στα βιβλία της, συχνά απρόσμενα, με τρόπο ανεξήγητο. Ήταν σαν να προέβλεπε, με τη γραφή της, το δικό της πεπρωμένο.
Σελίδες:
6
Σελίδα στο τεύχος:
282
Γνώρισα τη Νένη Ευθυμιάδη με αφορμή την αποστολή του βιβλίου της Οι πολίτες της σιωπής. Η λιτή αφιέρωση ήταν σχεδόν προφητική για τη βαθιά φιλία που θα ακολουθούσε: «Με την ελπίδα μιας προσεχούς γνωριμίας». Την ίδια μέρα της έγραφα ότι εκείνο που με είχε συναρπάσει και δεν με άφηνε να διακόψω την ανάγνωση ήταν η ιδιόμορφη πολυφωνία, που χλεύαζε τις αρχές, όχι απλώς του μυθιστορήματός της –όπως μας πληροφορούσε το οπισθόφυλλο–, αλλά και της πεζογραφίας γενικά, ακόμη και τη σχετική θεωρία του Μπαχτίν. Μια μέρα, δεκαπέντε χρόνια αργότερα, μου τηλεφώνησε, όχι για να σχολιάσουμε, όπως πάντα, τα θαύματα του γράφειν ή του αντιγράφειν, αλλά για να μου πει εμπιστευτικά ότι είναι σοβαρά άρρωστη και ότι θα το έλεγε σε πολύ λίγους. «Θα το μάθουν όλοι σύντομα», πρόσθεσε με αυτοσαρκασμό, σαν να μιλούσε για τον επικείμενο θάνατο κάποιου εντελώς άγνωστου. Πώς αλλιώς θα αντιδρούσε η Νένη; «Η αρρώστια καλύπτει [τον άνθρωπο] με ταπεινώσεις», γράφει στο Ο γιος του Μπίλυ Μπλου, που κυκλοφόρησε εκείνη την εποχή. Σκέφτηκα πόσο εύκολα πέθαιναν οι ήρωες στα βιβλία της, συχνά απρόσμενα, με τρόπο ανεξήγητο. Ήταν σαν να προέβλεπε, με τη γραφή της, το δικό της πεπρωμένο.
Η Ζωή Σαμαρά είναι Ομότιμη Καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και διδάσκει Θεωρία της Λογοτεχνίας και του Θεάτρου σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Είναι δοκιμιογράφος, ποιήτρια και μεταφράστρια θεατρικών έργων. Από τις Εκδόσεις Γκοβόστη κυκλοφορούν τα ποιητικά βιβλία της Και είναι πολύ μακριά η Δύση, 2012, και Είδα τις λέξεις να χορεύουν, 2015.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
