ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Όπως κάθε επέτειος, έτσι και η φετινή, των εκατό χρόνων από την γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη (1911-1996), έγινε αισίως αφορμή για να αναστοχαστούμε διάφορες πτυχές της προσωπικότητας και του έργου του μνημονευθέντος· κατά προτίμησιν δε εκείνες οι οποίες έχουν περιέλθει, λίγο έως πολύ, στην λήθη. Μία εξ αυτών –όχι ακριβώς λησμονημένη, αλλά που «σηκώνει» περαιτέρω διεύρυνση και εμβάθυνση– είναι η σχέση του ποιητή με τον Ανδρέα Κάλβο (1792-1869). Ως γνωστόν ο Ελύτης, με το δοκίμιο-μανιφέστο «Η αληθινή φυσιογνωμία και η λυρική τόλμη του Ανδρέα Κάλβου» (1942), συνέβαλε τα μέγιστα στην επαναξιολόγηση του Ζακυνθινού μέσα από το αισθητικό και το αξιακό σύστημα της Γενιάς του ’30, στην απαλλαγή της πρόσληψής του από τα στερεότυπα της «πατριωτικής ποίησης» και στην καταξίωσή του ως προαγγέλου του ώριμου Μοντερνισμού του 20ού αιώνα. Πλην όμως για τον Ελύτη ο Κάλβος δεν είναι μόνον ένας πρόδρομος (μεταξύ άλλων) της γενιάς του, αλλά και ένας δικός του «πρόγονος». Από αυτής της σκοπιάς ιδωμένη, η σχέση τους, και μάλιστα στενότερη καθίσταται και πιο συγκεκριμένη, υπό την έννοιαν ότι διαμορφώνεται ως επίδραση. Μια τέτοια σχέση δεν είναι ποτέ απλή, αφού η διαχείριση της επιδράσεως μεταξύ ποιητών θέτει προβλήματα πολυσύνθετα από θεωρητικής απόψεως και δραματικά από υπαρξιακής.
Είδος:
Βιβλίο
Σελίδες:
12
Σελίδα στο τεύχος:
159
ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Όπως κάθε επέτειος, έτσι και η φετινή, των εκατό χρόνων από την γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη (1911-1996), έγινε αισίως αφορμή για να αναστοχαστούμε διάφορες πτυχές της προσωπικότητας και του έργου του μνημονευθέντος· κατά προτίμησιν δε εκείνες οι οποίες έχουν περιέλθει, λίγο έως πολύ, στην λήθη. Μία εξ αυτών –όχι ακριβώς λησμονημένη, αλλά που «σηκώνει» περαιτέρω διεύρυνση και εμβάθυνση– είναι η σχέση του ποιητή με τον Ανδρέα Κάλβο (1792-1869). Ως γνωστόν ο Ελύτης, με το δοκίμιο-μανιφέστο «Η αληθινή φυσιογνωμία και η λυρική τόλμη του Ανδρέα Κάλβου» (1942), συνέβαλε τα μέγιστα στην επαναξιολόγηση του Ζακυνθινού μέσα από το αισθητικό και το αξιακό σύστημα της Γενιάς του ’30, στην απαλλαγή της πρόσληψής του από τα στερεότυπα της «πατριωτικής ποίησης» και στην καταξίωσή του ως προαγγέλου του ώριμου Μοντερνισμού του 20ού αιώνα. Πλην όμως για τον Ελύτη ο Κάλβος δεν είναι μόνον ένας πρόδρομος (μεταξύ άλλων) της γενιάς του, αλλά και ένας δικός του «πρόγονος». Από αυτής της σκοπιάς ιδωμένη, η σχέση τους, και μάλιστα στενότερη καθίσταται και πιο συγκεκριμένη, υπό την έννοιαν ότι διαμορφώνεται ως επίδραση. Μια τέτοια σχέση δεν είναι ποτέ απλή, αφού η διαχείριση της επιδράσεως μεταξύ ποιητών θέτει προβλήματα πολυσύνθετα από θεωρητικής απόψεως και δραματικά από υπαρξιακής.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
