Τα δοκίμια του Μηλιώνη, εκτός από την φιλολογική τους εγκυρότητα και την επιστημονική τους τεκμηρίωση, ξεχωρίζουν για τη σαφήνεια του λόγου και την καθαρότητα της σκέψης. Ο συγγραφέας στοχεύει κατευθείαν στην ουσία των θεμάτων. Γλώσσα που ακουμπά με απόλυτη σιγουριά στα πράγματα. Ή, για να παραφράσουμε τον Σολωμό, «τα νοήματα συρριζωμένα και ταυτισμένα με τη γλώσσα». Μακριά από τις πόζες, τους αυτάρεσκους νεολογισμούς και τις ομοβροντίες της ποικιλώνυμης ορολογίας που διακρίνουν πολλά σύγχρονα κείμενα αυτής της κατηγορίας. Στην περίπτωση του Μηλιώνη έχεις την αίσθηση ότι σου μιλά δάσκαλος παλιός με χωνεμένα μέσα του τα πράγματα και, χωρίς καμιά εμφανή διδακτική πρόθεση, σου τα μεταγγίζει με «απλά της αληθείας έπη». Ο Χριστόφορος Μηλιώνης υπηρέτησε και υπηρετεί με συνέπεια και το διήγημα και το μυθιστόρημα και το δοκίμιο και τη μετάφραση. Και πάντα με βάση τις αρχές και τους κανόνες που επιβάλλει το κάθε είδος. Στα δοκίμιά του κυριαρχεί ο στοχαστικός φιλόλογος. Αυτός που τολμά και παίρνει θέση απέναντι στα ζητήματα της λογοτεχνίας και έρχεται, όταν χρειάζεται, σε αντίθεση με το ρεύμα. Είτε συμφωνείς είτε διαφωνείς με την απόψή του ένα είναι σίγουρο: σε παρακινεί να ξανασκεφτείς τα πράγματα. Σε βγάζει έξω από το καβούκι του βολικού εφησυχασμού και της «βεβαιότητας». Όσο για την άλλη πλευρά του θέματος, εκείνη που αφορά στην τέχνη του διηγήματος, ο Μηλιώνης διδάσκει με το ίδιο το πεζογραφικό του έργο. Στα διηγήματά του αναδεικνύονται η ευαισθησία και η μαστοριά του τεχνίτη.
Σελίδες:
6
Σελίδα στο τεύχος:
83
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Ο τίτλος των έργων του Ζαν Ζιρωντού και του Νίκου Καζαντζάκη1, Σόδομα και Γόμορρα, παραπέμπει σε ιστορικής εμβέλειας χώρο, ο οποίος δραματοποιείται σύμφωνα...