Τόσο οι συλλογικές όσο και οι ατομικές τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, όταν δεν απωθούνται στο ανθρώπινο ασυνείδητο, επιβιώνουν ως μνήμες οδυνηρές και φορτισμένες με αρνητική ένταση. Γι' αυτό και συχνά είναι ακατανόητες, ενώ η ερμηνευτική προσέγγιση των άλογων αυτών μνημονικών ιχνών και η απόπειρα αποκρυπτογράφησης τους προϋποθέτουν τη χρήση μεθοδολογικών εργαλείων από ποικίλα επιστημονικά και θεωρητικά πεδία, όπως της ψυχολογίας και της ψυχανάλυσης, της κοινωνιολογίας, της πολιτικής επιστήμης και της θεωρίας της λογοτεχνίας, του κινηματογράφου και γενικότερα της τέχνης. Οι διάφορες μορφές τέχνης, κυρίως η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος, επιτρέπουν με μεγαλύτερη ευκολία την έμμεση και συχνά συγκλονιστική προβολή των μνημονικών καταλοίπων από «τραύματα» βιωμένα στο παρελθόν, γεγονός που εντείνει ολοένα και περισσότερο το ενδιαφέρον των ειδικών ερευνητών και κριτικών της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου για την αποκωδικοποίηση τους και την ερμηνεία κάθε είδους τραύματος και των επιπτώσεων του στον ανθρώπινο ψυχισμό. Ο S. Freud περιγράφει το τραύμα ως ένα βίαιο συμβάν που αναπαρίσταται σταδιακά και αποσπασματικά στο ανθρώπινο υποσυνείδητο, ακόμη και αν δεν γίνεται ποτέ αντικείμενο συνειδητής ενθύμησης από το πρόσωπο που το βίωσε άμεσα ή έμμεσα. Το τραύμα ανασύρεται από τα βάθη του ασυνειδήτου και προκαλεί την καταναγκαστική επανάληψη μεμονωμένων, ασύνδετων μεταξύ τους δεδομένων της βίαιης εμπειρίας, γεγονός που, σύμφωνα με τον Freud, αποδίδεται στη «ροπή του θανάτου».
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
