Η συνείδηση του Δάλλα τελικά, σε συνδυασμό με την πανοραμικότητά της, νοεί τα γεγονότα και τα σχολιάζει στο μεταίσθημά τους. Κι από εκεί, κλείνοντας, πρέπει να σημειωθεί πως ενώ η συλλογή ως σύνολο εμφανίζεται λιγότερο χωνεμένη απ' τις υπόλοιπες, έχει ένα βάδισμα, μια υγρότητα που τον περνά στην πολιτική και τη μυθολογική σφαίρα, τοποθετώντας τον σε μια θέση στη γενιά του και την εποχή του ευρύτερα. Στην ποιητική του φυσικά δεν συναντιούνται η εμπειρία από τις εξορίες του Τίτου Πατρίκιου, ούτε η χαμηλή φωνή, η συνδυασμένη με την οπτική της καθημερινότητας του Μανόλη Αναγνωστάκη, αλλά δεσπόζει ένας τόνος υψωμένος πάνω απ' τα πράγματα, ένας τόνος μεταξύ Μαγιακόφσκι (πιο χαμηλός) και Σίκελιανού (λιγότερο «θεατρικός»), σε συνάρτηση με την πανοραμική οπτική των αν-θρωπίνων και την μυθολογική του επιλογή. Ένα «εγώ» που δεν εμφανίζεται ως εξομολογητικό, και ούτε φυσικά σε αντίθεση με άλλους ποιητές μας, ως απολογητικό ή απολογιστικό, αλλά ως μυθοποιητικό, που φέρει όχι ως δορά («Η συνοικία με τις δορές», Αποθέτης), αλλά ως γνήσιο και βαθύ βίωμα τόσο το υποστασιακό όσο και το πολιτικό αδιέξοδο. Σκάβει προς τα μέσα τελικά και εκτοξεύεται, εμφανίζοντάς μας ή αφήνοντας πίσω του την μεταποιητική σκηνή μιας ιεροτελεστίας.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
