Σύμφωνα λοιπόν με την κριτική, τα θεατρικά έργα της Λαμπαδαρίδου κινούνται ανάμεσα σε ποίηση και θέατρο, με τον ποιητικό πυρήνα της γραφής της να προβάλλεται με υπεροχή έναντι του θεατρικού, ενώ η γνωστή ποιητική δραστηριότητα της συγγραφέως δεν αποκλείει την ενδεχόμενη προκατάληψη. Ωστόσο, ο χαρακτηρισμός «θέατρο» από την ίδια υποστηρίζει τη σκηνική στόχευση των κειμένων, και παράλληλα ενισχύεται από την όχι ευκαταφρόνητη πορεία τους στις θεατρικές αίθουσες, όπως και στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Σήμερα στο θέατρο χρησιμοποιείται σκόπιμα ο όρος «κείμενο» και όχι «έργο». Εδώ μια αναφορά στην περίπτωση του Σάμουελ Μπέκετ θα βοηθούσε ίσως στη διαμόρφωση του σύγχρονου καλλιτεχνικού τοπίου. Ο ίδιος ο μεγάλος Ιρλανδός ονομάζει τα θεατρικά του «κείμενα», αφήνοντας τα όρια ανοιχτά για τη διήθηση των ειδών, αν και, ως γνωστόν, η έκταση των σκηνικών οδηγιών του δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τον προορισμό τους. Επιπλέον η τάση της μεταφοράς στη σκηνή μη θεατρικών κειμένων διευρύνει ακόμη περαιτέρω τα όρια του θεάτρου, ενώ παράλληλα δυναμιτίζει απόψεις γύρω από το μεγάλο θέμα της θεατρικότητας. Οι διατυπωμένες, κατά καιρούς, απόψεις από θεωρητικούς ή δραματουργούς σχετικά με το θεαματικό χαρακτήρα του θεάτρου και το ρόλο των λέξεων ενδιαφέρουν ιδιαίτερα στην συμπληρωματικότητά τους.
Η Ζωή Σαμαρά είναι Ομότιμη Καθηγήτρια στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και διδάσκει Θεωρία της Λογοτεχνίας και του Θεάτρου σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Είναι δοκιμιογράφος, ποιήτρια και μεταφράστρια θεατρικών έργων. Από τις Εκδόσεις Γκοβόστη κυκλοφορούν τα ποιητικά βιβλία της Και είναι πολύ μακριά η Δύση, 2012, και Είδα τις λέξεις να χορεύουν, 2015.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Ο ποιητικός λόγος του Λειβαδίτη εγκαθιδρύει στη μεταπολεμική ποίηση μια από τις δυναμικότερες σχέσεις ανάμεσα στις λέξεις και την ανταπόκρισή τους από...