Ο Παντελής Πρεβελάκης δεν ενέδωσε στις σειρήνες του συρμού. Τον αιώνα του, τον αιώνα μας, τον πολύπλαγκτο 20ό αιώνα, τον «άναρχο», τον «άπιστο» και παράλογο, σύμφωνα με τον δικό του λόγο, τον μελέτησε, τον γνώρισε σε βάθος. Δεν ξέρω συγγραφέα ή άνθρωπο των γραμμάτων ή ιστορικό της τέχνης που να έχει μελετήσει με τόση απληστία αλλά και εγρήγορση όσα γράφονταν, όσα λέγονταν, όσα γίνονταν στο χώρο της λογοτεχνίας, του θεάτρου, της μουσικής, των τεχνών. Ο Παντελής Πρεβελάκης από το ερημητήριό του παρακολουθούσε τα πάντα, επόπτευε τα πάντα. Την τελική ετυμηγορία του, την υπαρξιακή επιλογή του ως δημιουργού δεν την έχτισε πάνω στην άγνοια, τη θεμελίωσε πάνω στην πιο στέρεα γνώση. Ο Πρεβελάκης επέλεξε να είναι κλασικός όταν ο αιώνας του υπαγόρευε την αμφισβήτηση των αξιών, την κατάλυση των κανόνων, το dereglement de tous les sens, το ξεχαρβάλωμα όλων των αισθήσεων. Το τίμημα αυτής της εκλογής το γνώριζε: «Το ότι βαδίζω ολομόναχος στο δρόμο που διάλεξα, το έχω ανέκαθεν συνειδητοποιήσει». «Δίχα δ' άλλων μονόφρων ειμί», κατά το στίχο του Αισχύλου.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Τον θείο μου τον Λουκά, αδερφό της μάνας μου, τον λέγαμε Λομπίτο. Το Λομπίτο είναι ένα λιμάνι στην Αγκόλα και ο Λουκάς έζησε εκεί πολλά χρόνια κάνοντας...
0
Αγορά
