Από την Eroica στην Απασιονάτα, λοιπόν. Αν επέλεξα μουσικούς τίτλους για να προσδιορίσω την εποχή, είναι βέβαια για χάρη του τιμώμενου, του συνθέτη μας Νίκου Σαλκώτα. Ωστόσο, όπως θα δούμε, οι μουσικοί τίτλοι είναι ιδιαίτερα πολλοί αυτή την εποχή στον χώρο της πεζογραφίας, καθώς και της ποίησης βέβαια. Δεν είναι τυχαίο: βρισκόμαστε κάτω από τον αστερισμό του συμβολισμού, ενός καλλιτεχνικού ρεύματος που θέλησε να συνδέσει την τέχνη του λόγου με τη μουσική. Αν ο αισθητισμός στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, του 19ου, προέκρινε τις εικαστικές τέχνες ως προνομιακό πεδίο ανάπτυξης σχέσεων με τη λογοτεχνία, ο συμβολισμός αγάπησε περισσότερο τη μουσική. Η μουσικότητα της διατύπωσης, η μουσική σύνθεση του όλου, τα λάιτ μοτίβ (κάθε πρόσωπο μπορεί να έχει τη δική του τυπική φράση), η αντίστιξη, αλλά και η παρουσία της μουσικής ως άκουσμα μέσα στην αφήγηση (το πιάνο ηχεί πολύ συχνά), όλα αυτά είναι χαρακτηριστικά που καλλιέργησε ο συμβολισμός, και τα βρίσκουμε ιδιαίτερα πυκνά στις δεκαετίες του 1930 και του 1940.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η συστηματικότητα του ποιητικού έργου του Στεργιόπουλου, για την οποία έκανα λόγο, επαληθεύεται πολλαπλά και δεν μπορώ, στην αποψινή περίσταση, παρά να...
Παρά τη διαβεβαίωση του ίδιου (Κατσαρός λέγομαι/ Πιστέψτε με, δεν θα με συναντήσετε1), τον Μιχάλη Κατσαρό θα τον συναντήσουμε με ποικίλους τρόπους και...
0
Αγορά
