Παρά το γεγονός ότι η επτανησιακή ποίηση του 19ου αιώνα, και ιδίως το έργο των σημαντικότερων εκπροσώπων της, του Σολωμού και του Κάλβου, αποτελούν μια από τις περισσότερο μελετημένες περιοχές της νεότερης ελληνικής ποίησης, πιστεύω ότι παραμένουν ανοικτές δύο βασικές ερευνητικές κατευθύνσεις, οι οποίες αμφότερες έχουν αναστοχαστικό ή και αναθεωρητικό χαρακτήρα και μπορούν να εκτιμηθούν ως ζητούμενα της φιλολογικής έρευνας γύρω από την επτανησιακή ποίηση του 19ου αιώνα. Η πρώτη από τις δύο αυτές κατευθύνσεις μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: Η αυστηρή γραμματολογική σχηματοποίηση της ελληνικής λογοτεχνίας και ιδίως της ποίησης του 19ου αιώνα πρέπει να επανεξεταστεί. Ειδικότερα, πρέπει να διερευνηθεί εκ νέου το διπολικό και πολωτικό σχήμα σύμφωνα με το οποίο υπάρχει η «επτανησιακή σχολή» από τη μια μεριά και η «αθηναϊκή σχολή» από την άλλη. Επίσης πρέπει να μελετηθούν τόσο οι συγχρονικοί όσο και οι μεταγενέστεροι όροι κάτω από τους οποίους συγκροτήθηκε και στη συνέχεια λειτούργησε η «επτανησιακή σχολή» ως γραμματολογικό μόρφωμα.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Κεντρικό επίτευγμα της ελυτικής φαντασίας, οι «Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό», αποκαλύπτουν τα σταθερά γνωρίσματα μιας ποίησης που μορφοποιήθηκε μέσα...
0
Αγορά
