Στην παρούσα εργασία θα επιχειρήσουμε να σκιαγραφήσουμε σε αδρές γραμμές -όχι πάντως εξαντλητικά- ορισμένες κομβικές θέσεις του Παλαμά για τη φύση και τη λειτουργία της ποίησης και του δημιουργού, όπως αυτές αναπτύσσονται την περίοδο 1890-1900. Οι θέσεις αυτές συγκροτούν μια ευδιάκριτη κατεύθυνση -σίγουρα όχι τη μοναδική- της ποιητικής του θεωρίας. Η έρευνα μας επικεντρώνεται, κυρίως, στον πρόλογο στην ποιητική συλλογή Τα Μάτια της Ψυχής μου (1892) και στο άρθρο του 1894 «Το έργον του Κρυστάλλη», διότι ο ίδιος ο Παλαμάς στον σημαντικό πρόλογο του στον Δωδεκάλογο του Γύφτου επισημαίνει ότι στα δύο αυτά άρθρα «εξηγείται» η ποιητική του. Τα παραπάνω άρθρα θα συμπληρωθούν από μερικά ακόμη που γράφονται την ίδια περίπου εποχή, τα οποία θεωρούμε ότι διαφωτίζουν και διευκρινίζουν περισσότερο την προβληματική του για την ποιητική δημιουργία και τον ποιητή. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα εξής: Πώς εννοούμεν την ποίησιν (1890), Διά την ποίησιν (1893), Η σαφήνεια και η ασάφεια εν τη ποιήσει (1895), Η κριτική των βιβλίων. Προανάκρουσμα (1899).
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Ο τίτλος των έργων του Ζαν Ζιρωντού και του Νίκου Καζαντζάκη1, Σόδομα και Γόμορρα, παραπέμπει σε ιστορικής εμβέλειας χώρο, ο οποίος δραματοποιείται σύμφωνα...
0
Αγορά
