Είναι σημαντικό να εκθέσουμε τα όποια στοιχεία διαθέτουμε σχετικά με τη στάση του Καζαντζάκη απέναντι στον Φασισμό και τον Ναζισμό στη δεκαετία του '30, ώστε να μπορέσουμε να κρίνουμε υπεύθυνα, αποφεύγοντας τις εύκολες κατηγορίες ή τους χαρακτηρισμούς. Η έλξη του Καζαντζάκη προς τη δεξιά, που οι ρίζες της μπορούν να βρεθούν στην πρώτη παραμονή του στο Παρίσι (1908-09), ήρθε ξανά στην επιφάνεια το 1924, όταν αποφάνθηκε: «Ο Μουσολίνι είναι, ίσως, πολύ μεγαλύτερος απ' ό,τι ως τώρα συνηθίσαμε να θαρρούμε» (1958:236). Έχει ενδιαφέρον ότι τα χαρακτηριστικά που θαύμασε ο Καζαντζάκης στον Μουσολίνι ήταν εκείνα ακριβώς που είχε θαυμάσει και στους κομμουνιστές του Βερολίνου στις αρχές της δεκαετίας του '20 και, μια περίπου δεκαετία νωρίτερα, στον μέγα εθνικιστή Ίωνα Δραγούμη - συγκεκριμένα, την υποταγή του ατόμου στο «μυστικιστικό» όλον, το νεανικό σφρίγος, την υπεροχή της θέλησης πάνω στη λογική, τη λατρεία του τελετουργικού και το μίσος για την αστική ηθική. Ας έχουμε πάντα στο νου μας πως οι ιδέες στις οποίες προσκολλήθηκε ο Καζαντζάκης σε συγκεκριμένες στιγμές της σταδιοδρομίας του ήταν τρόποι που επινοούσε ο ίδιος για να θέσει σε εφαρμογή απόψεις ευρύτερες από κάθε ξεχωριστό κίνημα, και που μάλιστα συχνά ήταν τόσο ευρείες ώστε να περικλείουν κινήματα αντίθετα μεταξύ τους. Έτσι, το 1927 δε δυσκολεύτηκε να καταλήξει πως ο Κομμουνισμός και ο Φασισμός ήταν «πιστοί συνεργάται» (1927:1). Αν ποτέ προσκολλήθηκε αποκλειστικά σε κάτι, αυτό ήταν ο μπερξονικός βιταλισμός, όχι όμως οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα ή ιδεολογία. Θαυμάζοντας πάνω απ' όλα το πάθος και την ενεργητικότητα, είχε την τάση να εξισώνει τον Κομμουνισμό με τον Φασισμό, επειδή και τα δυο παρουσίαζαν, κατά τη γνώμη του, αυτές τις βιταλιστικές αρετές.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
