Οφείλω εκ προοιμίου να διευκρινίσω ότι με την εισήγησή μου δεν προτίθεμαι να εμπλακώ σε συζητήσεις για το μεγάλο και πολιτικά φορτισμένο ζήτημα των σχέσεων ποίησης και κοινωνίας ούτε φυσικά να επιδώσω «εύσημα» στον Παλαμά ή να τον επικρίνω για την όποια θέση του απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα. Απλά θα ανακινήσω ένα θέμα, συζητημένο ήδη, κάνοντας κάποιες αντικειμενικές διαπιστώσεις και «μακροσκοπικές» -ας μου επιτραπεί ο όρος- επισημάνσεις, επειδή πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα επίκαιρο στην εποχή μας, εποχή κοινωνικών αγώνων και προβληματισμών, λαμβανομένης μάλιστα υπόψη της θέσης που κατέχει ο δημιουργός του Δωδεκάλογου στην ιστορία της νεοελληνικής ποίησης. Όπως είναι γνωστό, ο Κωστής Παλαμάς στο δεύτερο τόμο της Ποιητικής του χωρίζει τα ποιήματα του σε τρεις κατηγορίες: α) στο λυρισμό του εμείς, δηλαδή στα ποιήματα που αναφέρονται στην εθνική παράδοση και ζωή, β) στο λυρισμό του εγώ, δηλαδή σ' αυτά που σχετίζονται με τα προσωπικά του βιώματα, και γ) στο λυρισμό των όλων, δηλαδή στα φιλοσοφικά του ποιήματα, όπου ασχολείται με τα αιώνια προβλήματα του ανθρώπου γενικότερα.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
