Ο «Ηρακλής» αποτελεί ένα από τα εφτά ποιήματα της πρώτης από τις πέντε Συνειδήσεις του Σικελιανού, της Συνείδησης της γης μου (α' έκδοση 1915). Στην ποιητική αυτή σύνθεση ο Σικελιανός αφηγείται τη μυητική του διαδρομή από τη νεότητα στην άνδρωση και, συνακόλουθα, στην ποιητική ωρίμανση, ακολουθώντας τη ρομαντική ποιητική του Γουίλλιαμ Γουόρντσγουορθ. Έχοντας μόλις μπει στην τέταρτη δεκαετία της ζωής του, ο Σικελιανός επιχειρεί μιαν αναδρομή στην πορεία της ψυχικής, πνευματικής και καλλιτεχνικής του εξέλιξης θέλοντας, μεταξύ άλλων, να επιδείξει την απόσταση που χωρίζει τη νέα ποιητική του παραγωγή από τον ειδυλλιακά σαρκολατρικό Αλαφροΐσκιωτο. Με την απροκάλυπτα αυτοεγκωμιαστική ποιητική του, ωστόσο, ο «Ηρακλής» απηχεί τη ναρκισσιστική ρητορεία της τελευταίας ενότητας του Αλαφροΐσκιωτου («Η χρυσόφρυδη») και παρουσιάζει ένα παρόμοιο με εκείνην δομικό πρόβλημα: την εκτροπή του ποιητή από το κυρίως θέμα του και τη διολίσθησή του σε έναν πληθωρικά αναπτυσσόμενο αυτοέπαινο. Από τα μέσα περίπου του «Ηρακλή» (στ. 183 και εξής) ο Σικελιανός εγκαταλείπει τον ήρωα του αδημονώντας να εκθέσει τους δικούς του -ποιητικούς- άθλους.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Το ενιαίο κέντρο στο έργο κάθε ποιητή είναι η ατομική του ψυχή, αν κατάφερε -εννοείται- να την περάσει και μέσα στην ποίησή του, κι αποτελεί την ποιητική...