Η πρόθεσή μου, όμως, ήταν άλλη: Να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγυς και με τους νηφαλιότερους, αρχαίους βηματισμούς του Πλουτάρχου, πώς συγκροτείται και πώς, ενονόματι του λόγου, αποσυντάσσεται ένας γραμματολογικός τόπος, δυνάμει του οποίου και με τη γοητεία του πιστεύουμε ότι λέμε κάτι καινούργιο όταν αντιπαραβάλλουμε ελεγειακά το «νυν» στο «τότε» της λυρικής μας ποίησης. Όταν μάλιστα τον υιοθετούμε, αφελώς και ανεπίγνωστα, για να καταποντίσουμε τον Σικελιανό σ' ένα ιερατικό «τότε», εκτοπίζοντάς τον από το «νυν» του λυρισμού, η αφέλεια και η προκατάληψή μας επιστρέφονται ολόκληρες ως αναπηρία και κυρίως ως στρεβλή συνείδηση της δικής μας εποχής. Ούτε η δική μας εποχή ούτε η εποχή του Σικελιανού υπακούουν συντεταγμένα σ' έναν αδιαίρετο, συλλογικό μύθο, ώστε να δικαιούμαστε σήμερα, εκ του ασφαλούς, να θεωρούμε τη λυρική υψηγορία του Σικελιανού βιώσιμη σε κάποιο κατά φαντασίαν παρελθόν μας και αβίωτη σήμερα.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η έννοια του σύγχρονου στη φράση «σύγχρονη ελληνική δραματουργία» δεν αναφέρεται σε μια σχέση αλληλοαποκλειόμενων χαρακτηριστικών (σύγχρονο-παλαιότερο,...
Ο Νικόλαος Επισκοπόπουλος είναι γνωστός ως ο πρώτος και ένας από τους βασικούς εκπροσώπους του κινήματος του αισθητισμού στην Ελλάδα. Ο αισθητισμός, γνωστός...