Ο Σικελιανός, πραγματικά, από την αρχαϊκή σκοπιά του προσλαμβάνει την εντύπωση του κόσμου με την αίσθηση του, σαν εικόνα. Και απ' τη μετακλασική του εποπτεία τη φορτίζει και την αναμεταδίδει οραματικά, και πάλι σαν εικόνα. Όχι σαν αφήγηση οπλισμένη με τα σκεπτικά του κριτικού ρεαλισμού, που είναι λ.χ. η γλώσσα του Καβάφη. Ούτε και μελωδικά με την απόσταξη του λόγου και με την υποβολή του ιδανισμού που αποζητούσε ο Σολωμός. ¶λλωστε και ο συγκρητισμός του, όπως λ.χ. φαίνεται στις πέντε Συνειδήσεις και ωριμότερα στα Ορφικά και στους Ιμέρους του, είναι άλλου γένους και άλλου στόχου από του Καβάφη. Και ενώ εκφραστικά σκοπεύει, με τα έργα ειδικότερα της μέσης -θεολογικής του- περιόδου, προς την ποίηση την καθαρή (όπως έκτακτα τα δείχνει η εξαιρετική Μήτηρ Θεού του), μένει γενικότερα εντεύθεν του απρόσιτου σολωμικού προτύπου του. Κάνει επί του προκειμένου ό,τι κάνει με την άλλη γλώσσα του και τη λογιοσύνη του ο Κάλβος. Χάρη στην εικαστική του φαντασία περιγράφει, οραματίζεται, διανοείται ΜΕ και ΜΕΣΑ απ' την εικόνα: την εικόνα του έξω και του μέσα βλέμματος. Συγκροτώντας ένα σύστημα ποιητικής που αναπτύσσεται εξελικτικά σε τέσσερις βαθμίδες.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
