Με τον τίτλο Αυτά που μένουν, έναν τίτλο που συνδέεται εννοιολογικά με ό,τι έχει κατακυρωθεί στον κοινό λόγο να θεωρείται απόσταγμα μιας ζωής, ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος δημοσίευσε το 1994 δυο τόμους της μυθιστορηματικής του αυτοβιογραφίας. Λέω «μυθιστορηματικής αυτοβιογραφίας», αν και βέβαια δεν με νομιμοποιεί προς τούτο η ανυπαρξία κάποιας σχετικής ειδολογικής αναφοράς στα εκδοτικά στοιχεία αυτού του δίτομου έργου. Όμως, έτσι ή αλλιώς η αυτοβιογραφία, ως λογοτεχνικό εγχείρημα, είναι μια θεμελιώδης πλευρά του συγγραφικού έργου του Αλεξανδρόπουλου. Και, ανεξάρτητα από τα όσα θα επιχειρήσω να προσεγγίσω στη συνέχεια, θα ήθελα να προλάβω και να αναφέρω εδώ, δίκην προοιμίου ας πούμε για τον αναγνώστη, ότι η αυτοβιογραφία δεν είναι, για τον συγγραφέα των διηγημάτων της Λευκής Ακτής (1966), συνδεδεμένη με την αναδρομή και τον αναστοχασμό των πεπραγμένων του βίου που συνήθως εμφανίζεται σε λογοτέχνες οι οποίοι έφθασαν σε μια ηλικία μάλλον προχωρημένη. Ή, μάλλον, είναι συνδεδεμένη, αλλά όχι μόνο ως πράξη προσωπικής, βιωματικής ανασύνταξης που απλώς αναπολεί για να φέρει το παρελθόν στο παρόν, αγλαϊσμένο και αποκαθαρμένο μέσα από το φίλτρο της χρονικής απόστασης. Αν διατρέξουμε το έργο του συνολικά μπορούμε εύκολα να διαπιστώσουμε ότι είναι επίσης μια πράξη που από τα νεανικά του ακόμα χρόνια έχει έναν κρίσιμο, κεντρικό ρόλο στο αφηγηματικό του σύστημα, δημιουργώντας έναν πολυ-δαίδαλο διάλογο ανάμεσα στη μνήμη και στη συνείδηση. Μα και προβάλλοντας πάντοτε μια δεσμίδα ερωτημάτων που η απάντηση τους προκύπτει από το πώς προσλαμβάνονται από τον αναγνώστη και την εποχή του. Εδώ άλλωστε βρίσκεται και το διακύβευμα της διάρκειας στο χρόνο, σε ένα έργο αφηγηματικό που έχει ως πυρήνα εξακτίνωσης τής μυθοπλασίας του όχι μια υπόθεση φαντασίας αλλά μια σειρά περιστατικών που συνδέονται μεταξύ τους με το ίδιο νήμα ζωής.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Τον θείο μου τον Λουκά, αδερφό της μάνας μου, τον λέγαμε Λομπίτο. Το Λομπίτο είναι ένα λιμάνι στην Αγκόλα και ο Λουκάς έζησε εκεί πολλά χρόνια κάνοντας...
Το κείμενο αξιολογεί την ένταξη του μυθιστορήματος ¶γιοι Έρωτες, Τα χρόνια της οργής, του Γιώργου Μιχαηλίδη, στο είδος του ιστορικού/πολεμικού μυθιστορήματος....
0
Αγορά
