Η Τέχνη για πρώτη φορά δημοσιεύεται στο περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης το 1962, ενώ αργότερα συγκαταλέγεται στη συλλογή Ποιήματα 1958-64. Πρόκειται για μια συγκέντρωση από συμπαγείς και μικρές μορφές ποιημάτων με έναν προσανατολισμό καθαρά ψυχολογικό και με σημαντικές υπαρξιακές προεκτάσεις. Το ποίημα, τοποθετημένο στο τέλος της συλλογής, φαντάζει ως ένα μεταιχμιακό σύνορο ζωής και ποιητικής. Ο Λειβαδίτης, έχοντας ολοκληρώσει ένα συγκλονιστικό «κύκλο» ζωής, διατυπώνει με ένα αίσθημα ενταφιασμού τον επίλογο και την εκτίμηση του πιο δικού του κόσμου, δίνοντας παράλληλα με την πικρία του αποχαιρετισμού το σήμα προς μια νέα εσωτερική και ποιητική εξέλιξη. Ο μονόλογος ξεδιπλώνει μπροστά μας ένα ανθρώπινο σύμπαν, καθώς αμβλύνεται αδιάκοπα από μια λάβα συνειδητοποιήσεων που του προσδίδει πολλαπλές διαστάσεις μέσα από τις ποικίλες καταρρεύσεις και ερημώσεις. Με άλλα λόγια, μια αδιάκοπη μετατόπιση του βάρους και της ουσίας των πραγμάτων προς τα μέσα, κάτω από μια καινούργια νοηματοδότηση και θέαση των ανυποψίαστων διαστάσεων τους. Νέοι συνειδησιακοί χώροι και αρχές τοποθετούνται στο επίκεντρο και το ενδιαφέρον της ποιητικής συνείδησης. Και ο Λειβαδίτης, με μια απόλυτη συνέπεια, θα ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι που οδηγεί σε μια μυστική ανταπόκριση ενός ασύμβατου εσωτερικού κόσμου με τα αμείλικτα δεδομένα της Ιστορίας, της εποχής και του τόπου.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η πρώτη ποιητική συλλογή της Βιβής Κοψιδά-Βρεττού, τα Ποιήματα προσωρινότητας, αναδεικνύει τη μοίρα του ποιητικού υποκειμένου (της ποιήτριας εν προκειμένω)...
0
Αγορά
