Ανεβαίνουμε προς το θέατρο της Θάσου, με βαστάς απαλά από το μπράτσο, έτσι όπως καμιά φορά το συνήθιζες, όταν δυσκολευόσουν με το άσθμα που σε βρήκε τον τελευταίο καιρό. Λέω, ελπίζω, πως μπορεί να μην έχεις τώρα εκεί που είσαι. Έτσι και αλλιώς είσαι κοντά μου όπως πάντα όπως παντού. Μα σήμερα είσαι έντονα εδώ, και μου βαστάς το μπράτσο με εκείνο το πονεμένο χέρι που είχε πρηστεί μετά από την εγχείρηση. Τόσο όμορφα είναι τα χέρια σου, με τα κρινοδάκτυλα που τα λένε οι φίλοι σου στα χωριά (με τα αμυγδαλωτά νύχια). Είσαι τόσο απαλή, τόσο απαλή. Τα καταφέρνεις καλά στην ανηφόρα, ανεβαίνουμε συγχρόνως και δεν μου δίνεις βάρος κανένα. Μου χαμογελάς, κοιτάς το πέλαγος, κοιτάς τα δέντρα, τους γλάρους έτσι όπως σ' άρεσε πάντα. Είσαι τόσο μοναδικά όμορφη ακόμα, ήσουνα πάντα όμορφη, κοιτάζεις τη θάλασσα και τον ήλιο να γέρνει με τ' αστέρια στα μάτια σου. Μου 'λεγες σαν απάγγελλες τους στίχους του Βάρναλη
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Θα αρχίσω κάπως ανορθόδοξα την ομιλία2 μου: από την σκοπιά των θετικών επιστημών κι όχι της λογοτεχνίας.
Υπάρχει απόκρημνος χωροχρόνος στο Σύμπαν;
«Η...