ΝΑ ΛΟΙΠΟΝ που ο άνθρωπος επιβεβαιώνει -ή μήπως επισφραγίζει;- με τον καλύτερο τρόπο την τραγική του φύση. Πολύ πιο αποτελεσματικά από τότε που κατασκεύαζε την πυρηνική βόμβα· διότι μ' αυτήν υπάρχει πάντα η ελπίδα -ή η ψευδαίσθηση- πως το κακό εντέλει δεν θα γίνει αφού δεν θα βρεθεί ο «μοιραίος» που θα «πατήσει το κουμπί». (Εύκολα ξεχνάμε πως αυτός ο τελευταίος δεν χρειάζεται σώνει και καλά να 'ναι τρελός· μπορεί κάλλιστα να 'ναι δέσμιος των περιστάσεων). Πλην, με τους κλώνους και τα κλωναράκια τα πράγματα απλοποιούνται και το τελευταίο καταφύγιο της ελπίδας καταποντίζεται: Εδώ τα κουμπιά περιττεύουν. Από κάποιο σημείο και πέρα τα πράγματα μπορούν να πάρουνε το δρόμο τους, ξεφεύγοντας απ' τον όποιο έλεγχο. (Φόβοι ενός μη ειδικού; Ποιος ειδικός μπορεί να βεβαιώσει για το αντίθετο;) Αλλά κι αυτό να μη συμβεί, αρκεί το πρώτο βήμα. Η ιδέα μου είναι πως μετά το «επίτευγμα» ο άνθρωπος θα τρέφει για το γένος του («γένος» - τι παρωχημένη λέξη!) πολύ λιγότερη εκτίμηση απ' όση θα έτρεφαν τα καημένα τα σημερινά κοτόπουλα των ορνιθοτροφείων για το δικό τους, αν διέθεταν την ανθρώπινη νοημοσύνη.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η παρουσίαση μιας φιλολογικής μελέτης και συγχρόνως η αναφορά δι' αυτής σ' έναν ξεχωριστό ποιητή, προξενεί, πέραν της προφανούς δυσχέρειας να συνδεθούν ...
0
Αγορά
![Θέματα Λογοτεχνίας [Τεύχος 43] E-book](images/products/2021/03/themata43_b.jpg "Θέματα Λογοτεχνίας [Τεύχος 43] E-book")
