Θεωρώ το τελευταίο βιβλίο του Κώστα Λάνταβου ως την πιο ώριμη ποιητική κατάθεσή του. Σ' αυτά τα ποιήματα του υπάρχουν σαφείς άξονες, που θα τους εχαρακτήριζα ως την έσω οπτική του με την οποία θεάται τα πράγματα του κόσμου· δηλαδή την οδοιπορία του όντος στη γη. Αυτοί οι άξονες είναι η μοναξιά, η θλίψη, η σιωπή, ο θάνατος, ο φόβος, το όνειρο ωσάν μια άλλη πραγματικότητα εξίσου ισχυρή με την αισθητή. Κι ας το αποσαφηνίσω ευθύς. Ο ποιητής εστιάζει το ανάβλεμμά του στη θλίψη, στο όνειρο, στο θάνατο, ακριβώς, γιατί αισθάνεται αυτές τις καταστάσεις ως ωθήσεις στοχασμού και δημιουργικής έκφρασης.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η άρρηκτα προσδεδεμένη στο ιστορικό βίωμα μυθιστορηματική τριλογία του Γιώργου Μιχαηλίδη Της Επανάστασης, της Μοναξιάς και της Λαγνείας μπορεί, τηρουμένων...
Θα αρχίσω κάπως ανορθόδοξα την ομιλία2 μου: από την σκοπιά των θετικών επιστημών κι όχι της λογοτεχνίας.
Υπάρχει απόκρημνος χωροχρόνος στο Σύμπαν;
«Η...