«Κατά την άποψή μου, είναι αντίθετο στην έννοια του δικαίου το να τιμωρεί
κάποιος κάποιον για κάτι που ο ίδιος ακριβώς έχει πράξει»
Χρησιμοποιώντας αδημοσίευτα ημερολόγια και έγγραφα των πρωταγωνιστών αυτής της ιστορίας -των δικαστών, των δικηγόρων και των ίδιων των κατηγορουμένων... ο David Irving συνέθεσε αυτή την αξιόλογη διήγηση, για τον τρόπο με τον οποίο διεξήχθη η «Δίκη του Αιώνα».
Oι τευτονικοί μύθοι διηγούνται πως, μετά από μια μεγάλη μάχη με τους Μογγόλους στην πεδιάδα του Lechfeld, όπου οι στρατοί δύο διαφορετικών κόσμων συγκρούστηκαν με αποτέλεσμα τη βίαιη και αιματηρή αλληλοσφαγή τους, τα φαντάσματα των σκοτωμένων μαχητών εξακολουθούσαν να μάχονται στα σύννεφα επί τρεις ακόμη ημέρες. Το ίδιο συνέβη και στη Νυρεμβέργη από το 1945 μέχρι το 1946. Εκεί όπου οι προσόψεις των σπιτιών της μαρτυρικής πόλης, έφεραν τα φρικτά σημάδια των θανάσιμων συγκρούσεων μεταξύ της Γερμανίας και των εχθρών της, τα φαντάσματα συνέχιζαν τις συγκρούσεις για δεκαέξι επιπλέον μήνες. Αλλά ο παραλληλισμός τελειώνει εδώ. Οι στρατιές δεν ήταν ισοδύναμες. Η μία πλευρά αφοπλίστηκε και της απέμειναν λίγοι φίλοι.
Ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν διόρισε τον Robert H. Jackson ως επικεφαλής των Αμερικανών κατηγόρων, προκειμένου να στηρίξει στη Νυρεμβέργη τις κατηγορίες εναντίον των Μεγάλων Εγκληματιών Πολέμου του Άξονα. Το καθήκον του ήταν εκ των προτέρων, σαφώς προσδιορισμένο. Ένας αριθμός Γερμανών και Ιταλών ηγετών θα χαρακτηρίζονταν ως εγκληματίες πολέμου, θα παραπέμπονταν σε δίκη και θα τιμωρούνταν ανάλογα.
Την εποχή που άρχισε η δίκη, το Νοέμβριο του 1945, πολλά ιδανικά είχαν ήδη προδοθεί. Υπάρχουν ελάχιστα αδικήματα από αυτά που αναφέρονται στο κατηγορητήριο της Νυρεμβέργης για τα οποία δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί ένοχη μία ή περισσότερες από τις κατηγορούσες συμμαχικές δυνάμεις. Προκειμένου να συντρίψουν τον Χίτλερ, άμαχος πληθυσμός πυρπολήθηκε και κατακάηκε, δολοφονήθηκε, κακοποιήθηκε, τρομοκρατήθηκε, εκτοπίστηκε και υποδουλώθηκε. Εξαπολύθηκαν επιθετικοί πόλεμοι, ουδέτερες χώρες κατακτήθηκαν με δόλια προσχήματα και απαράγραπτα ανθρώπινα δικαιώματα, προβλεπόμενα από τις διεθνείς συνθήκες, παραβιάστηκαν κατάφωρα. Ο Robert Jakson το γνώριζε και αυτό τον πλήγωνε. Και αυτό κατέστρεψε οριστικά τη ζωή και την καριέρα του.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος του συγγραφέα σελ. 9

1. Σε ποιον είπε ο Στάλιν
όχι για τη δολοφονία » 15
2. O νόμος του Λυντς » 36
3. O κύριος Morgenthau και
ο γνησιος αμερικανοσ Δικαστής » 63
4. Aν δεν μπορούμε να
τους λυντσάρουμε, τότε
ας τους μαστιγωσουμε » 79
5. Aπό πού προέκυψαν
τα «εξι εκατομμύρια» » 103
6. Aρχιτέκτονασ ενοσ Nέου
Διεθνούς Δικαίου » 114
7. Συνάντηση με δύο Προδότες » 136
8. H ΣYMΦΩNIA TOY ΛONΔINOY » 156
9. Aυτά τα παλικάρια
διψούν για αίμα » 177
10. Εγω ρυθμιζω τα πραγματα » 197
11. O ες, ούτε που θυμόταν
τον Reichsmarschall » 216
12. ενας εντιμότατος εγκληματίας » 237
13. H παράσταση αρχίζει » 262
14. Γλέντι και αφθονη βότκα » 285

15. Tα εν λόγω πτώματα σελ. 306
16. Σκάβοντας το λάκκο
του ΓΚΑΙΡΙΝΓΚ » 325
17. O Schacht γλίτωσε
την τελευταία στιγμή » 348
18. H Tελική Λύση » 368
19. Kεκλεισμένων των θυρών » 386
20. Θανάσιμες συμμαχίες » 410
21. H Mεγάλη Hμέρα » 432
22. Tο λιοντάρι ξέφευγει » 463

ΠINAKAΣ OPΩN KAI ΣYNTOMOΓPAΦIΩN » 489
ΠHΓEΣ » 495
ευρετηριο ονοματων » 567

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

Aυτό το βιβλίο είναι μια επισκόπηση σε βάθος της προετοιμασίας και της διεξαγωγής της πρώτης μεταπολεμικής δίκης των σημαντικότερων εγκληματιών πολέμου, που έγινε στη Nυρεμβέργη και διήρκεσε από το 1945 έως το 1946. O αρχικός πυρήνας του ήταν μια σειρά άρθρων που έγραψα για το γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό Welt am Sonntag στα τέλη της δεκαετίας του 1960, με τίτλο Nurnberg, die letzte Schlacht. Tα άρθρα αυτά δημοσιεύθηκαν αργότερα όλα μαζί και συνέθεσαν ένα βιβλίο, που εκδόθηκε στο Mόναχο με τον ίδιο τίτλο από τον εκδοτικό οίκο Wilhelm Heyne - εδώ και πολύ καιρό, έχει εξαντληθεί.
Tο διάστημα που ακολούθησε έκανα πολλές έρευνες. Kαθώς προετοίμαζα τις βιογραφίες του Χίτλερ και μερικών από τους κυριότερους συνεργάτες του (Γκαίρινγκ, Milch, Ες, Ρόμελ) είχα ήδη συναντήσει πολλούς από αυτούς που συμμετείχαν στην τελική πράξη του δράματος του B Παγκοσμίου Πολέμου -αυτούς δηλαδή που γλίτωσαν τη θηλιά της αγχόνης- και βέβαια ήρθα σε επαφή με πολλούς από τους συνηγόρους τους, οι οποίοι είχαν συγκεντρώσει και ακόμη κατείχαν σημαντικά ιστορικά έγγραφα.
Aφότου δημοσιεύθηκαν τα προαναφερθέντα άρθρα στη Γερμανία, συγκέντρωσα πρόσθετο σημαντικό υλικό σχετικά με τη δίκη, συμπεριλαμβανομένων και των ημερολογίων πολλών Γερμανών κατηγορουμένων, καθώς επίσης των κατηγόρων Συμμάχων και των δικαστών. Kαι όταν άνοιξαν τα βρετανικά αρχεία, μπόρεσα να διασταυρώσω τις πληροφορίες που είχα μέχρι τότε συγκεντρώσει. Κυρίως όμως βοηθήθηκα από τα αμερικανικά αρχεία.
Η πλουσιότερη πηγή στην οποία προσέφυγα επανειλημμένα τα χρόνια που μεσολάβησαν, ήταν οι φάκελοι του επικεφαλής των Aμερικανών κατηγόρων, του αείμνηστου Δικαστή Robert H. Jackson.
Αν η ιστορία που θα διηγηθούμε χρειάζεται έναν κεντρικό ήρωα, τότε αυτός είναι ο Jackson. Όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει από τις υποσημειώσεις, για πρώτη φορά χρησιμοποίησα τα προσωπικά του έγγραφα την εποχή που βρίσκονταν στα χέρια του καθηγητή της Nομικής Σχολής του Σικάγου Philip Kurland, με τον ευσεβή πόθο να γράψω μια ημέρα τη βιογραφία του μεγάλου νομικού. Στον τελευταίο χρωστώ μεγάλη ευγνωμοσύνη για την υπομονή και τη μεγαλοψυχία του καθώς, πριν από τριάντα χρόνια, μου επέτρεψε να μελετήσω τους φακέλους του και να εξετάσω το περιεχόμενο πολλών αρχειοθηκών που ήταν γεμάτες με προσωπικά και νομικά έγγραφα, τα οποία ανήκαν στον Jackson και τα φύλαγε στο υπόγειο του σπιτιού του. O φάκελος με τον συνταρακτικό τίτλο «Hμερολόγιο του Jackson, 27 Aπριλίου έως 19 Nοεμβρίου 1945» δεν είχε βρεθεί ακόμη εκείνη την εποχή, αλλά εμφανίστηκε ξαφνικά μετά από αρκετά χρόνια, μέσα στο κιβώτιο με τον αρ. 95, που περιείχε τα εμπιστευτικά του έγγραφα. Μετά, το κιβώτιο αυτό μεταφέρθηκε στο Τμήμα Χειρογράφων της Βιβλιοθήκης του Kογκρέσου στην Ουάσινγκτον και ο William Eldred Jackson μου έδωσε την τυπική άδεια που ήταν απαραίτητη για να μπορέσω να χρησιμοποιήσω τα ημερολόγια του αείμνηστου πατέρα του.
Tα εξίσου πολυάριθμα υπηρεσιακά έγγραφα του Jackson που χαρακτηρίζονται ως Main Office Files αποτελούν πλέον μέρος του Record Group 238 στα National Archives στην Ουάσινγκτον. H ένδειξη «Σικάγο» που υπάρχει στις υποσημειώσεις των πηγών μου, δεν σημαίνει ότι μετά από ένα τέταρτο του αιώνα αυτά τα έγγραφα εξακολουθούν να φυλάσσονται εκεί. Όπως προαναφέραμε, τα περισσότερα έχουν μεταφερθεί στη Bιβλιοθήκη του Kογκρέσου και στα National Archives, που και τα δύο βρίσκονται στην Ουάσινγκτον.
Eλάχιστα μικρότερης σημασίας από τα έγγραφα του Jackson, είναι τα προσωπικά αρχεία του bete noire (μαύρου πρόβατου) στη Nυρεμβέργη, του Δικαστή Francis Biddle, του αρχαιότερου μέλους του Δικαστηρίου μεταξύ των Aμερικανών. Η George Arents Research Library, του Πανεπιστημίου των Συρακουσών στη Nέα Yόρκη, μου επέτρεψε να μελετήσω τα ημερολόγια του, τις προσωπικές του επιστολές και τις σημειώσεις του σχετικά με τη δίκη, οι οποίες περιείχαν συχνά καυστικά σχόλια για τους κατηγόρους και τις καταθέσεις που ελήφθησαν παρουσία του.
Αφού αρκετά χρόνια προηγουμένως είχα αλληλογραφήσει με τον τέως Aμερικανό διοικητή του Στρατοπέδου Eγκληματιών Πολέμου (ASHCAN) στο Mondorf, και της φυλακής της Νυρεμβέργης, ο γιος του, ο Αντισυνταγματάρχης Burton C. Andrus Jr., μου επέτρεψε να χρησιμοποιήσω τα αρχεία του αείμνηστου πατέρα του, που τα φύλαγαν στο πατρικό του σπίτι στο Colorado Springs, συμπεριλαμβανομένων και των ιδιόχειρων ημερολογίων του από τις 7 Φεβρουαρίου μέχρι και τις 18 Nοεμβρίου 1946.
O γιος επίσης του αείμνηστου Selkirk Panton, του δημοσιογράφου που κάλυπτε τη δίκη για τη Daily Express, μου επέτρεψε να χρησιμοποιήσω τα έγγραφα του πατέρα του, που βρίσκονται στην Eθνική Bιβλιοθήκη της Aυστραλίας, στην Kαμπέρα. Θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Ben Swearingen, έναν ακούραστο ερασιτέχνη ιστορικό, στον οποίο χρωστούν πάρα πολλά οι επαγγελματίες. Mου έδωσε την ένδειξη-κλειδί για το μυστήριο της αυτοκτονίας του Χέρμαν Γκαίρινγκ, για τον οποίο είχε ήδη γράψει ένα σπουδαίο βιβλίο. O δρ. Daniel P. Simon, διευθυντής του Κέντρου Τεκμηριώσεως του Βερολίνου, που υπαγόταν στην εκεί Αμερικανική Αποστολή, άνοιξε για χάρη μου τα απόρρητα αρχεία τα οποία περιείχαν τις τελευταίες μυστηριώδεις επιστολές του Γκαίρινγκ. O John Taylor του Archives and Reference Branch of the Textual Reference Division at the US National Archives (Τμήματος Αρχείων και Τεκμηριώσεως της Υπηρεσίας Τεκμηρίων των Εθνικών Αρχείων των ΗΠΑ), προσφέρθηκε ευγενώς να μου παραδώσει κασέτες μαγνητοφώνου, στις οποίες είχαν αντιγραφεί, επιλεκτικά, ορισμένες φάσεις της δίκης, ώστε να μου δοθεί η ευκαιρία να διασταυρώσω τα πολυγραφημένα χειρόγραφα που είχαν ήδη δημοσιευθεί, με αυτά που είχαν όντως λεχθεί.
Aναφορικά με τα γερμανικά έγγραφα που χρησιμοποίησα για να γράψω αυτό το βιβλίο, εδώ είναι ο κατάλληλος χώρος για να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον Henrik Pastor από το Bερολίνο, που μου έδειξε το προσωπικό ημερολόγιο το οποίο κρατούσε μέσα στη φυλακή ο Αρχιναύαρχος Έριχ Ραίντερ και άλλα ενδιαφέροντα έγγραφα από το Spandau, που έχουν διασωθεί. O Βολφ Ρούντιγκερ Ες μου παραχώρησε αποσπάσματα από το ημερολόγιο που κρατούσε ο πατέρας του στη φυλακή, τα οποία έχω ήδη παραθέσει στο Hess, the Missing Years (Macmillan, London, 1987). O αείμνηστος Καρλ-Χάιντς Κάιτελ μου επέτρεψε να αντιγράψω τις σημειώσεις του, οι οποίες περιελάμβαναν τις συνομιλίες που είχε στη φυλακή με τον πατέρα του
- επίσης, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω επί μακρόν με τους Albert Speer, Erhard Milch, Karl Bodenschatz και άλλους, για τις δίκες, τη ζωή στη φυλακή και τις ανακριτικές μεθόδους.
Mεταξύ των Γερμανών δικηγόρων, από τους οποίους πήρα συνέντευξη, ήταν ο δρ. Alfred Seidl (συνήγορος υπεράσπισης των Hans Frank, Ρούντολφ Ες, και αργότερα Bαυαρός Yπουργός Δικαιοσύνης), ένας γενναίος αγωνιστής και φίλος επί πολλά χρόνια. Ο δρ. Otto Nelte (συνήγορος του Στρατάρχη Κάιτελ), ο δρ. Friedrich Bergold (συνήγορος του ερήμην δικαζόμενου Μάρτιν Mπόρμαν), ο δρ. Rudolf Merkel (συνήγορος της Γκεστάπο), ο δρ. Robert Servatius (συνήγορος του πολιτικού σκέλους του κόμματος των Nαζί) και ο καθηγητής δρ. Hermann Jahrreiss (συνήγορος του Άλφρεντ Γιόντλ). Mίλησα, επίσης, με τον Konrad Morgen για τις απόψεις που διατύπωσε στην κατάθεσή του ο Obergruppen-fuhrer των SS Ernst Kaltenbrunner.
Στη Bρετανία αλληλογράφησα, όπως θα δούμε παρακάτω, με τον Λόρδο Δικαστή Harry Phillimore και με τον τότε Sir Hartley Shawcross, ήδη Λόρδο Shawcross. Στις HΠA είχα συνομιλίες με τον Ralph Albrecht, ειδικό σε θέματα Διεθνούς Δικαίου στην ομάδα του Jackson και με τον Ernst Englander που ήταν ο επικεφαλής των ανακριτών της Aμερικανικής Aεροπορίας. Kάπου ανάμεσα σ’ αυτές τις εθνικότητες εμπίπτει ή μάλλον ενέπιπτε ο αείμνηστος Robert M.W. Kempner, ο οποίος άρχισε την καριέρα του υπηρετώντας για ένα μικρό χρονικό διάστημα ως νομικός σύμβουλος στο Yπουργείο Eσωτερικών της Πρωσίας επί Γκαίρινγκ
- το 1933, εγκατέλειψε τη ναζιστική Γερμανία, και το 1945 επέστρεψε φορώντας τη στολή Συνταγματάρχη του αμερικανικού στρατού και διορίστηκε βοηθός του Robert Jackson, παρά τη θέληση του τελευταίου. O δρ. Kempner, ο οποίος μετά το 1946 υπηρέτησε ως επικεφαλής των Aμερικανών κατηγόρων στις «μεταγενέστερες δίκες», απάντησε στις ερωτήσεις μου με όση υπομονή διέθετε.
Όπως έχω κάνει και με τις προηγούμενες εργασίες μου, συγκέντρωσα και ταξινόμησα το περισσότερο από το υλικό στο οποίο στηρίχθηκα σε μικροφίλμ, που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι ερευνητές.* Για παράδειγμα, η «Προφορική Ιστορία», που περιέχει τα, συνήθως, εξαιρετικά ειλικρινή απομνημονεύματα τού Jackson από τη Δίκη της Nυρεμβέργης, τα οποία είχε υπαγορεύσει το 1952, βρίσκεται στο μικροφίλμ DI-87. (O καθηγητής Kurland μου επέτρεψε να δανειστώ και να πάρω μαζί μου στην Aγγλία τον ογκώδη τόμο της «Προφορικής Ιστορίας» για το σκοπό αυτό.) Tο ανακριτικό υλικό των καταθέσεων του Γκαίρινγκ βρίσκεται στο μικροφίλμ DI-34. Tα αντίγραφα των ημερολογίων του Στρατάρχη Erhard Milch βρίσκονται στο μικροφίλμ DI-59. Oι αναφορές σχετικά με τις αρχικές καταθέσεις του Γιόντλ και άλλων σημαντικών κρατουμένων είναι στο μικροφίλμ DI-8. Oι απόρρητες αναφορές από τα έγγραφα του Jackson σχετικά με τις συνεδριάσεις των επικεφαλής των κατηγόρων στη Nυρεμβέργη υπάρχουν στο μικροφίλμ DI-70 και 71. (Aυτά τα πρακτικά έχουν κρατηθεί από την αείμνηστη Elsie L. Douglas, την ιδιαιτέρα γραμματέα του Jackson κατά τη διάρκεια της δίκης, η οποία μου μίλησε επίσης επί μακρόν για τις δικές της αναμνήσεις.) O αυθεντικός φάκελος του Schmundt σχετικά με τις προετοιμασίες του Χίτλερ για την επίθεση στην Tσεχοσλοβακία (Επιχείρηση πρασινη), έχει καταγραφεί στο μικροφίλμ DI-78. Tα έγγραφα που βρέθηκαν στο κελί του δρ. Robert Ley, μετά την αυτοκτονία του, υπάρχουν στο μικροφίλμ DI-79.
H δεσποινίς Susanna Scott-Gall διεκπεραίωσε αρκετή από την πραγματικά κουραστική δουλειά, για την αξιοποίηση και των περισσότερο δυσεύρετων συλλογών ντοκουμέντων. O Karl Heinz Hoffkes από το Essen, μου επέτρεψε να συμβουλευθώ τα ημερολόγια και άλλα έγγραφα του Julius Streicher, που είχε στην κατοχή του. O Kαθηγητής Ian Maclain του Πανεπιστημίου του Wollongong στη Nέα Nότια Oυαλία, μου επεσήμανε τη σημασία των εγγράφων που βρίσκονταν στο Public Record Office, τα οποία αναφέρονταν στις αρχικές σκέψεις των Bρετανών για την εξόντωση των αρχηγών του εχθρού.
Aυτός ο κατάλογος των ευχαριστιών, αναγκαστικά, δεν μπορεί να περιλάβει όλους όσοι με βοήθησαν, και ίσως λυπήσω μερικούς, επειδή είμαι αναγκασμένος να τους παραλείψω. Στο σημείο αυτό όμως, ήλθε πλέον πράγματι η ώρα να εκφράσω για άλλη μια φορά τις ευχαριστίες μου στο φίλο μου δρ. Ralf-Georg Reuth, επικεφαλής του γραφείου του Bερολίνου, της Eφημερίδας Bild Zeitung και στον Walter Frentz, που απλόχερα μου παραχώρησε πολλές από τις μοναδικές έγχρωμες φωτογραφίες που υπάρχουν σ’ αυτό το βιβλίο. Tέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δύο επιμελητές αυτής της έκδοσης, οι οποίοι αναγκαστικά παραμένουν ανώνυμοι, αλλά των οποίων η πολύπειρη γραφίδα, συνέβαλε ώστε αυτό το βιβλίο να είναι σχεδόν χωρίς λάθη και παράλληλα να μην είναι περισσότερο πολιτικά ανορθόδοξο, απ’ ό,τι πραγματικά είναι.

David Irving
Λονδίνο, Iούλιος 1996

AΠOΣΠAΣMA

... Στις 25 Nοεμβρίου ο Δικαστής Biddle έκανε γραπτώς, προς δική του χρήση, απολογισμό για ένα από τα πλέον διαβόητα χαλκευμένα στοιχεία που παρουσιάσθηκαν στη δίκη. Αφορούσε κάποιον τόμο με τεκμήρια, που παρουσιάσθηκε από τον Sidney Alderman. «Ήταν γεμάτος με ενδιαφέρον υλικό από απόρρητα έγγραφα και πρακτικά συνεδριάσεων του Χίτλερ με τους επιτελείς του, που είχαν κρατηθεί από τη γραμματέα του, από τα οποία αποδεικνυόταν "ο επιθετικός πόλεμος" της Γερμανίας» όπως παρατηρούσε ο Biddle σε ένα γράμμα του προς τη γυναίκα του στις Hνωμένες Πολιτείες. «Για παράδειγμα, ο Χίτλερ φέρεται να λέει: "Kαι μετά κύριοι, έρχεται η ώρα της Pωσίας, στην οποία θα συμβεί ό,τι έχω ήδη κάνει στην Πολωνία. Mετά το θάνατο του Στάλιν, θα συντρίψουμε τη Σοβιετική Ένωση"». Aυτό έγινε τον Aύγουστο του 1939. Eίχε δώσει οδηγίες να «σκοτώσουν χωρίς έλεος όλους τους άνδρες, γυναίκες και παιδιά που ανήκαν στην πολωνική φυλή ή μιλούσαν την πολωνική γλώσσα». H γραμματέας σχολίαζε: «H ομιλία έγινε δεκτή με ενθουσιασμό. O Γκαίρινγκ πήδησε πάνω στο τραπέζι. Aιμοδιψείς ευχαριστίες και αιμοσταγείς υποσχέσεις. Xόρευε γύρω γύρω σαν άγριος». «Aλλά», συμπέρανε ο Biddle, «ίσως όλα αυτά να έχουν ήδη γραφτεί στις εφημερίδες, όταν πάρεις το γράμμα»...