Λιγο καιρό μετα το ΘΑΝΑΤΟ του Γιάννη Ρίτσου οι ηθοποιοί του Δελφικού Θιάσου, σε σκηνοθεσία του Δρ. Louis Muinzer, επιχείρησαν μια δοκιμαστική ανάγνωση στο Λυρικό Θέατρο, τριών δραματικών ποιημάτων του που είχα μεταφράσει. Ήταν Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, Το Δέντρο της φυλακής και οι Γυναίκες και Αποχαιρετισμός. Τα δύο τελευταία ποιήματα της «τριλογίας» έφτασαν, σχεδόν τυχαία, στα χέρια μου. Τοποθετώντας, όμως, δίπλα τους Τη Σονάτα του Σεληνόφωτος, ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Ρίτσου, το θέμα της κράτησης που διέκρινα μέσα στα τρία ποιήματα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μου φάνηκε να μεταδίδει μια συμπαθητική ηχώ της εμπειρίας μας στη Βόρεια Ιρλανδία κατά τις ανήσυχες δεκαετίες του '70 και του '80. Για παράδειγμα, στη Σονάτα του Σεληνόφωτος, που πρωτοδημοσιεύθηκε το 1956 και ξαναδημοσιεύθηκε αργότερα σε μια συλλογή υπαρξιακών ποιημάτων με τίτλο Τέταρτη Διάσταση, η γριά αρκούδα που χορεύει φαίνεται σαν σύμβολο της Ελλάδας, που, κουρασμένη από τα φοβερά γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος της, δεν έχει ούτε τη δύναμη ούτε τη θέληση να αναδυθεί από τη νεο-αποικιακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Αυτός ο δισταγμός μας θυμίζει τη φαινομενικά παρατεταμένη απροθυμία μερικών μελών της κοινότητας μας να βρουν διέξοδο από μια κατάσταση που δεν είναι δεκτή από τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
