ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΥΚΟΛΟ να συγκεντρώσουμε από τα κείμενα των συγχρόνων κριτικών και αισθητικών εκατοντάδες ορισμούς για τη "μορφή" και τη "δομή", και να αποδείξουμε ότι είναι τόσο ουσιαστικά και απόλυτα αντίθετες μεταξύ των ώστε θα ήταν καλύτερα να εγκαταλείψουμε τους όρους αυτούς. Ο πειρασμός είναι τόσο μεγάλος ώστε να σηκώσει κανείς τα χέρια του ψηλά απελπισμένος, και να ανακηρύξει την περίπτωση ένα ακόμα παράδειγμα βαβυλωνιακής σύγχυσης των γλωσσών, κάτι που αποτελεί, φαίνεται, ένα χαρακτηριστικό του πολιτισμού μας. Η μόνη εναλλακτική λύση στην απελπισία, θα έλεγε κανείς, είναι η "αναλυτική φιλοσοφία" την οποία προτείνει η ομάδα των βρετανών φιλοσόφων που έχουν επηρεασθεί από τον αυστριακό Λούντβιχ Βίτγκενστάιν (Wittgenstein). Οι στοχαστές αυτοί διακηρύσσουν ότι η φιλοσοφία και, συνεπώς, η αισθητική αποτελεί «την εξέταση των τρόπων με τους οποίους χρησιμοποιείται η γλώσσα» και ότι, μετά από υπομονετική ανάλυση, θα μπορούσαν να φθάσουν σε κάτι που μοιάζει με τη σειρά των ορισμών που διαβάζουμε στα λεξικά. Πράγματι, πριν από μερικά χρόνια, ο πολωνός φαινομενολόγος Ρόμαν Ινγκάρντεν (Ingarden), εδημοσίευσε ένα καλογραμμένο μελέτημα όπου κατόρθωσε να διακρίνει εννέα διαφορετικές έννοιες της αντίθεσης ανάμεσα στη μορφή και το περιεχόμενο. Ο σκοπός μου εδώ είναι πιο μετριοπαθής και αρκετά διαφορετικός: Επιθυμώ να καταγράψω μερικές αρκετά ευδιάκριτες διαφορές ανάμεσα στις έννοιες της μορφής και της δομής, όπως αυτές χρησιμοποιούνται από ορισμένους επιφανείς κριτικούς της εποχής μας. Έτσι, θα υποδειχθούν μερικές βασικές τάσεις της κριτικής του εικοστού αιώνα.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
