Η εξπρεσιονιστική φαντασία και το παράλογο σε συνδυασμό με τις απηχήσεις του μεταπολεμικού υπερρεαλισμού αποτελούν τα βασικότερα θέματα που μελέτησαν οι κριτικοί της σαχτουρικής ποίησης, χωρίς όμως να συνδέσουν τις προσεγγίσεις τους με τον προσωπικό μύθο που δημιουργεί ο ποιητής: μύθο με υψηλή συνεκτικότητα δημιουργικής φαντασίας, ο οποίος συγκεντρώνει τα διακριτικά γνωρίσματα της ποιητικής τού Σαχτούρη. Ο προσωπικός μύθος του Σαχτούρη στηρίζεται ουσιαστικά στους αμυντικούς μηχανισμούς που ανέπτυξε το «εγώ» του ποιητή απέναντι στους δύο βασικούς άξονες αναφοράς: τη φύση (έρωτας) και την κοινωνία (αποστολή του ποιητή). Αξιοποιώντας τη διάκριση που πρότεινε ο εισηγητής της ψυχοκριτικής Charles mauron (1899-1966) σε «δημιουργικό» (δημιουργική δραστηριότητα) και «κοινωνικό εγώ» (λοιπές δραστηριότητες) του συγγραφέα, θα διερευνήσουμε το ρόλο του ασυνείδητου στη δημιουργία του προσωπικού μύθου, όπως παραστατικά σκιαγραφείται στο διάγραμμα: ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΕΓΩ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΓΩ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ, ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ Η ταύτιση του έρωτα με το θάνατο είναι πια οριστική στον προσωπικό μύθο του Σαχτούρη. Το βαθμιαίο ξετύλιγμα του προσωπικού μύθου φέρνει τελικά στην επιφάνεια της ποιητικής συνείδησης την απωθημένη επιθυμία σύζευξης του Έρωτα με το Θάνατο, η οποία από παλιά εμφανιζόταν μεταμφιεσμένη ή αποκρύπτονταν μέσα στο τοτεμικό πλαίσιο της ποιητικής λειτουργίας. Αλλά και γενικότερα η ερωτική επιθυμία του υποκειμένου, η οποία σε κάθε περίπτωση απωθείται εξαιτίας της μη εκπλήρωσης, υπήρξε ένας από τους βασικότερους παράγοντες κινητοποίησης της δημιουργικής φαντασίας του ποιητή.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
