Οση ωρα ετοιμαζόμουν να ςυναντηςω τον Χ.Α. Donnet, ακουγόταν ο χτύπος της πόλης η καρδιά της τα τραμ· το πήγαινε έλα τους στη Seefeldstrasse. Από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο απέναντι τα φώτα ανταλλάζουν σκέψεις σιγά. Είναι ακόμα νύχτα. Όλα κι ο ουρανός γυρίζουν, πώς φεύγεις; Και από πού; Σε ποιο τόπο πηγαίνεις, όταν απουσιάζεις και από αυτόν που βρέθηκες. Ο κύκνος είναι εκεί σιμά μου. Κάθεται· εμείς είμαστε μονάχοι οι δυό μας. Στην Promenade κοντά στο Zuerichhorn άκρη. Απόλυτη γεωμετρία. Αλγόριθμοι των δρόμων. Σπίτια κλειστά. Αμετάβλητη εντύπωση. Μοντέρνο και Μεσαίωνας. Εξέλιξη και πουριτανισμός. Σιμά στον Tieffenbrunnen τρέχει στο τούνελ το νέο τρένο «Metro 2.000». Με κατάληξη του το Rapperswil. Πυκνή ομίχλη. Λίγο φως. Εκείνος πλάι μου μένει πάντα σιωπηλός. Είναι ο κύκνος. Με κοιτάζει. Μέσα στα νερά ένα τσίρκο πουλιών ετοιμάζεται να παίξει. Πρόβες για φυγή. Φυγή. Κι αυτό: Τα πουλιά στη λίμνη της Ζυρίχης, οι γλάροι, οι αγριόπαπιες, οι κύκνοι, οι λίγοι κορμοράν, στο ξεχειμώνιασμά τους, δε μας περιμένουν να τα ταΐσουμε, όχι, αλλά να κουβεντιάσουμε μαζί τους· ν' ακούσουν θέλουν τη φωνή μας, τώρα που ο αιώνας τελειώνει. Όταν το καθετί είναι ένοχο στο ρύπο. Κι εσείς νερά πάνω στις πέτρινες βαθμίδες του δράματος «είναι αυτό- είναι που μένει ό,τι φεύγει -χωρίς επιστροφή- τόσο πένθος».
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
0
Αγορά
