Λίγος λόγος γίνεται σήμερα για τον Πέτρο Βλαστό. Μολονότι το όνομά του εμφανίζεται σχεδόν πάντα στις ιστορίες της λογοτεχνίας και τις μελέτες για τον δημοτικισμό, η συνολική παρουσία και συμβολή του στη λογοτεχνία και τη σκέψη του Νεοελληνισμού, συνήθως προσπερνιούνται με βιαστικές αναφορές στις γλωσσικές του ακρότητες και στις παράδοξες, αν όχι απωθητικές, κοινωνικές του θεωρίες. Επιπλέον, η ίδια η μορφή του εμφανίζεται χαμένη μέσα στην ομίχλη της Διασποράς και στην ασάφεια του πολιτιστικού συγκρητισμού στην οποία περιπίπτουν συχνά οι Έλληνες του εξωτερικού, εφόσον αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να συνθέσουν πολιτιστικές παραδόσεις και πρακτικές βίου που έχουν μια ετερόρρυθμη ιστορική πορεία και διάφορη μορφολογική δυναμική. / Παράλληλα, η υποδοχή των απόψεων του Βλαστού, όπως άλλωστε και των περισσοτέρων Ελλήνων της Διασποράς, υπήρξε πάντοτε διστακτική και συχνά εχθρική από την ελλαδική κριτική. [...] Με αφετηρία αυτή τη θέση, θα μπορούσαμε να διερευνήσουμε την ιδιαίτερη σπουδαιότητα του Βλαστού, ειδικά μάλιστα για την εποχή μας, κατά την οποία η κοινωνική αλλαγή σε παγκόσμιο επίπεδο, η νέα μετανάστευση των λαών, η νομαδοποίηση των διανοουμένων και η καθολίκευση προτύπων σκέψης ωθούν σε γενικότερες επαναξιολογήσεις και ανατοποθετήσεις. Ζώντας εκτός Ελλάδος, ο Βλαστός μπόρεσε να εποπτεύσει την ιδιομορφία του νεοελληνικού πνεύματος χωρίς εξιδανικευτικές αφαιρέσεις και εμπαθείς προσκολλήσεις. Παράλληλα, οι προκλητικές απόψεις του υποδεικνύουν την ανάγκη μιας ευρύτερης επανασημάνσεως των πολιτιστικών δεδομένων του Ελληνισμού, με σκοπό να οδηγηθούμε σε μια εντιμότερη αντίληψη της ελληνικής ιστορίας, μακριά από την ολέθρια παρέκκλιση του τοπικισμού αλλά και τον αφελή διεθνισμό που αποτοπώνει τα ιστορικά φαινόμενα. Τέλος, τόσο το έργο του Βλαστού όσο και οι θεωρίες του υποδεικνύουν αυτό που πιθανώς ο ίδιος να αποκαλούσε εξελικτικό αδιέξοδο στην ιστορία των ιδεών, ένα αδιέξοδο που έρχεται ως αποτέλεσμα κάποιας παράδοξης ανάμειξης που καταλήγει σε στειρότητα, ούτως ώστε οι ιδέες και οι αισθητικές του υποθήκες να καθίστανται μη μεταδόσιμες, σαν κάποιο απροσδόκητο βιολογικό είδος που αποτυγχάνει να διαιωνιστεί εξαιτίας της ίδιας του της καταγωγής. [...] Όποιο κείμενο του Βλαστού και αν διαβάσουμε θα ξαφνιαστούμε τόσο από τις απόψεις του όσο και από το μένος με το οποίο καταφέρεται κατά της ελληνικής παράδοσης. Είναι φανερό πως ο Βλαστός έχει ένα πραγματικό ερώτημα για το τι είναι παράδοση, ποια στοιχεία τη συναπαρτίζουν, ποιες μορφές λόγου την εκφράζουν, ποια γεγονότα την καθόρισαν και τέλος ποιες μορφές την εντοπίζουν καθαρότερα μέσα στο ιστορικό γίγνεσθαι.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η ποιητική αποτελεί συνεπώς όχι έναν τόπο αποξήρανσης του εγώ, αλλά πεδίο διευρυμένων αναδιπλώσεών του, οι οποίες αφορούν ως επί το πλείστον στην αναζήτηση...
0
Αγορά
