Στη συγκεκριμένη εργασία, λόγοι οικονομίας μάς υποχρεώνουν να επικεντρώσουμε τη συζήτηση μας ειδικά στην περίπτωση του Jean Anouilh, ενός από τους πολυγραφότερους, γνωστότερους, πλέον αμφιλεγόμενους και όλως παραδόξως ελάχιστα μελετηθέντες (ιδιαίτερα στην Ελλάδα) δραματουργούς του μοντέρνου γαλλικού θεάτρου. Μέσα από τη συγκριτική προσέγγιση των «ελληνικών» έργων του Γάλλου συγγραφέα, Αντιγόνη, Ευρυδίκη και Μήδεια, θα επιχειρήσουμε να δούμε και να σχολιάσουμε πώς χειρίζεται το δάνειο υλικό του και πού αποσκοπεί η επαναπροσέγγισή του. / Τελικά προσεγγίζοντας συνολικά τα τρία έργα παρατηρούμε ότι αυτό που καταστρέφει τους ήρωες του Anouilh είναι η «επανάληψη». Η μάσκα και η τελετουργία είναι τα συμπληρώματα μιας φυγόκεντρης δύναμης, τραγικής και αναπόφευκτης. Είναι μια ανακυκλούμενη κίνηση που ποτέ δεν λειτουργεί απελευθερωτικά, ποτέ δεν καταφάσκει. Μέσα σ' αυτό το στροβιλίζον και στροβιλιζόμενο πεδίο, ο «εαυτός» εκκεντρώνεται από το «είναι» του, διαχέεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Τη στιγμή που προσπαθεί να ανακαλύψει τη μοναδικότητα του, θρυμματίζεται, συνειδητοποιώντας ταυτόχρονα ότι είναι «μολυσμένος» από το ίχνος «άλλων» χρόνων, προσώπων, εαυτών, πρακτικών, ιδεολογημάτων και τόπων. Το «παρόν» στον Ορφέα, λ.χ., είναι ένα δωμάτιο ξενοδοχείου διαπερασμένο από το συνεχές πηγαινέλα των «άλλων». Το πρόσωπο αυτής της επανάληψης είναι η ίδια η ζωή που απαγκιστρώνεται από τον εαυτό της, χωρίς επιστροφή. Είναι μια «πρόβα θανάτου», όπως λέει ο Derrida.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Κεντρικό επίτευγμα της ελυτικής φαντασίας, οι «Έξι και μία τύψεις για τον ουρανό», αποκαλύπτουν τα σταθερά γνωρίσματα μιας ποίησης που μορφοποιήθηκε μέσα...
0
Αγορά
