Επιχείρησα να δείξω στην εργασία μου ότι η «στιγμή» είναι η ιδέα που ενοποιεί τα τρία κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα αυτής της συλλογής: την άποψη του Ελύτη περί θανάτου· την επικοινωνία του με λυρικά συγγενείς του ποιητές άλλων εποχών και τη φύση της ποίησής του, και το συμπέρασμά μου είναι ότι εκείνο που μας προσφέρει ο Ελύτης δεν είναι ελεγεία του θανάτου αλλά παιάνες της ζωής και της ποίησης. Παρά την προσπάθειά μου εδώ να δώσω μια ορισμένη ερμηνεία στα ποιήματα της συλλογής αυτής, χρησιμοποιώντας ως επί το πλείστον τα ίδια τα λόγια του ποιητή, πιστεύω ότι δεν είναι θεμιτό να απομονώνει κανείς ή να αποσπά από ένα ποίημα ορισμένους στίχους, για να αποκαλύψει τις ιδέες ή τα μηνύματα του ποιητή. Η ποίηση του Ελύτη είναι ενιαία και υπάρχει σ' αυτήν μια εσωτερική αλληλουχία, μια ενότητα όπου γλώσσα, νόημα, θέμα συνυπάρχουν αρμονικά και αλληλένδετα. Θα ήθελα συνεπώς να τελειώσω με τα ίδια τα λόγια του Ελύτη, τα οποία θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου να προσδιορίζουν κάθε προσπάθεια φιλολογικής ερμηνείας του έργου του: «0 ποιητής μιλάει με διαίσθησις, προκαλεί μυήσις, ασκεί μαγεία. Παράγει μιαν ουσία που δεν αναλύεται με χημικό τρόπο και δεν καθορίζεται, ωστόσο επενεργεί οπουδήποτε υπάρχει μια επαρκής ευαισθησία. Θα ήταν έσχατη πλάνη αν οι στίχοι μου ερμηνεύονταν όπως ερμηνεύουν τους νόμους.» Έτσι το μόνο που μου μένει ως επίδοξος ερμηνευτής της ποίησης του Ελύτη είναι νομίζω να σιωπώ, και να «καταρκυθμεύω» κι εγώ, με την ελπίδα ότι και σε μένα «Στο φως του Ήλιου του Κρυπτού μια στιγμούλα, η φύση μας η τρίτη να φανερωθεί».
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Το αστυνομικό μυθιστόρημα στην Ελλάδα έως και το τέλος της δικτατορίας, αλλά και για κάποια χρόνια μετά τη μεταπολίτευση , αγνοήθηκε από την κριτική ως...