ΑΥΤΟ ΠΟΥ θα προσπαθήσω να πω δεν εμπνέεται από υπερφυή φιλοδοξία να αποδείξω κάποιον προκατατεθημένο ισχυρισμό. Πρόκειται για κυήσεις και αποκυήσεις της ανάγνωσης, ή μάλλον πολλών αναγνώσεων ενός από τα ποιήματα των Ελεγείων της Οξώπετρας του ποιητή μας. Είμαστε βέβαια μέσα στην Ποίηση, μέσα στους κόλπους της, αλλά ας μην ξεχνούμε -είναι δα και ειπωμένο- πως η Ποίηση, σε καμιά περίπτωση, δεν ανήκει στις αποδείξεις κι ακόμα όχι: το ποίημα, το όποιο ποίημα, δεν δικαιώνεται από αν, τυπικά ή ουσιαστικά, εντάσσεται ή όχι σ' ένα νομολογημένο καθεστώς αισθητικών αξιών ή άλλων αιτημάτων μορφολογικής οικονομίας του λόγου. To ποίημα κατάγεται από ανάγλυφο βυθού, ανάγλυφο αρχιτεκτονημένο από μεταμορφώσεις του Χρόνου και από απορρίψεις. Και είναι από την τοπολογία αυτού του ανάγλυφου που εκτοξεύεται ενέργεια κατευθυνόμενη, προς τη φανέρωση, δηλαδή προς εκείνη την κατάσταση όπου, αυτή η ενέργεια πυκνώνεται σε ιδιόμορφη μάζα, σε αναγνώσιμα σύμβολα και, επί του προκειμένου, σε λογότυπα αυτού του ανάγλυφου και της ενέργειας που εκπέμπει η τοπολογία του. Κι απομένει στον αποδέκτη αυτής της μετάλλαξης ν' ανταποκριθεί στην πρόκληση για μιαν απόπειρα πορείας στο αχαρτογράφητο ανάγλυφο του βυθού, για μιαν ανάγνωσή του από την επιφάνεια, κοιτάζοντας με το γυαλί το βυθό.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Ο ποιητικός λόγος του Λειβαδίτη εγκαθιδρύει στη μεταπολεμική ποίηση μια από τις δυναμικότερες σχέσεις ανάμεσα στις λέξεις και την ανταπόκρισή τους από...
0
Αγορά
