O Νέος Αυτοκράτορας[;] του Roger Penrose , ήταν μια υπέροχη ανασκόπηση της σύγχρονης Φυσικής αλλά και μια προκλητική αντιμετώπιση του θέματος της ανθρώπινης νόησης, που πρόσφερε νέα προοπτική στο πεδίο της επιστήμης και μια γρήγορη προφητική ματιά στο πιθανό μέλλον της. Τώρα, στις Σκιές του Νου, ο Penrose ρίχνει μια ακόμα όλο ζωντάνια ματιά στη σύγχρονη επιστήμη, εξαπολύοντας μια πιο ισχυρή επίθεση ενάντια στην τεχνητή νοημοσύνη. Αλλά -- κι αυτό είναι ίσως πιο σημαντικό-- μας δείχνει το δρόμο για μια καινούρια επιστήμη, μια επιστήμη που θα είναι τελικά ικανή να ερμηνεύσει τα φυσικά θεμέλια της νόησης. Ο ΡENROSE διατυπώνει ισχυρά επιχειρήματα για να στηρίξει το συμπέρασμα του, ότι κάτι υπάρχει στην ενσυνείδητη δραστηριότητα του εγκεφάλου που ξεπερνάει τις διαδικασίες του υπολογιστή και που δεν μπορεί να το εξηγήσει η σημερινή επιστήμη. Για να αποσαφηνίσει τι πιστεύει ότι μπορεί να είναι αυτό να «κάτι» και για να ξεκαθαρίσει προς ποια κατεύθυνση πρέπει να στραφεί η νέα Φυσική, για να μπορέσουμε να το κατανοήσουμε, ο ΡENROSE κάνει μια βαθιά τομή στη σύγχρονη επιστήμη από τη θεωρία της υπολογισιμότητας τουTuring, τo θεώρημα του Godel, τη γάτα του Schrodinger και το πρόβλημα ελέγχου των βομβών των Elitzur-Vadman ως τη λεπτομερή κυτταρική Βιολογία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εξέταση της κβαντομηχανικής, όπου εισάγει κάποιες νέες ιδέες, σημαντικά διαφορετικές απ‘ αυτές του Νέου Αυτοκράτορα (;], ιδέες που αφορούν κυρίως την κβαντική διαπλοκή και τη μυστηριώδη διαχωριστική περιοχή όπου συναντώνται η κλασική με την κβαντική Φυσική. [Καμιά προηγούμενη γνώση της κβαντικής θεωρίας δεν είναι απαραίτητη στον αναγνώστη του βιβλίου], Στην παρουσίαση της μικροβιολογίας, ο συγγραφέας εξετάζει πους κυτταροσκελετούς και τους μικροσωληνίσκους, τις μικρές δηλαδή υποδομές που συναντάμε βαθιά μέσα σπους νευρώνες που εγκεφάλου. Υποστηρίζει την άποψη ότι οι μικροσωληνίσκοι περισσότερο παρά οι νευρώνες είναι οι βασικές μονάδες του εγκεφάλου και ότι μέσα α’ αυτούς πρέπει να εκτυλίσσονται τα κβαντικά φαινόμενα που είναι απαραίτητα για την εμφάνιση της συνείδησης. Για να μπορέσει η Φυσική να εξηγήσει κάτι τόσο ξένο προς την τρέχουσα φυσική εικόνα, όπως το φαινόμενο της συνείδησης, πρέπει να περιμένουμε μια βαθιά αλλαγή -- μια αλλαγή που θα μεταβάλει τα ίδια τα θεμέλια της φιλοσοφικής μας άποψης για τη φύση της πραγματικότητας. Το καινούριο βιβλίο του Penrose προσφέρει μια διαφωτιστική ματιά για το πού μπορεί να πραγματοποιηθούν οι αλλαγές αυτές και στο ποια μπορεί να είναι η μελλοντική θεώρηση του κόσμου μας.
Μετάφραση:
Αργυρή Κλαδούχου
Επιμέλεια:
Νίκος Ταμπάκης
Είδος:
Βιβλίο
ISBN:
960-270-734-8
Αριθμός έκδοσης:
2
Έτος έκδοσης:
1997
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις:
24χ15
Σελίδες:
558
Βιβλιογραφία:
Βάρος:
1034 γρ.
Σ’ αυτό το βιβλίο οι δυο αντίπαλοι θίγουν όλα τα παραπάνω ερωτήματα. O Penrose, όπως ο Einstein, αρνείται να δεχτεί ότι η κβαντική μηχανική είναι μια τελική θεωρία. Διαφορετική είναι η θέση του Hawking, ο οποίος υποστηρίζει ότι απλώς η γενική σχετικότητα δεν επαρκεί να περιγράψει την αρχή του σύμπαντος. Kατά την άποψή του, μόνο μια κβαντική θεωρία της βαρύτητας σε συνδυασμό με την «χωρίς σύνορο» υπόθεσή του, έχει κάποια προοπτική να εξηγήσει έστω κι αυτά τα λίγα που παρατηρούμε στο σύμπαν μας. O Penrose -έχοντας το ρόλο του ρεαλιστή απέναντι στον θετικιστή Hawking- πιστεύει ότι το σύμπαν είναι άπειρο και θα διαστέλλεται για πάντα. Yποστηρίζει ότι η κατανόηση του σύμπαντος μπορεί να γίνει με τη γεωμετρία των κώνων φωτός, τη συμπίεση και παραμόρφωση του χωροχρόνου, καθώς και με τη χρήση της θεωρίας του των twistors. Στον τελικό διάλογο μεταξύ τους, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει πόσο αποκλίνουν οι απόψεις των δύο φυσικών στο τελικό πρόβλημα του συνδυασμού της κβαντικής μηχανικής με τη θεωρία σχετικότητας -και πόσο διαφορετικά προσπάθησαν να κατανοήσουν το ακατανόητο!
Oι Stephen Hawking και Roger Penrose είναι καθηγητές Mαθηματικών στα Πανεπιστήμια Cambridge και Oxford, αντίστοιχα. (O Πρόλογος του βιβλίου ανήκει στον Michael Atiyah και το Eισαγωγικό Σημείωμα της Eλληνικής Έκδοσης στον N. Tαμπάκη.)
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Είναι ίσως προφανές ότι η λογοτεχνική γραφή εξ ορισμού αποτελεί μια διαρκή προσπάθεια κατοίκησης του χώρου, αναγκαία συνθήκη του μετασχηματισμού του σε...
Ποια παιδεία για ποια κοινωνία; Αναμφίβολα, η κρίση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος έχει τις ιδιομορφίες της, όπως ακριβώς και η κρίση του ελληνικού...
Απέναντι στους διανοούμενους κέρβερους της εξουσίας, στους ενσωματωμένους στο σύστημα διανοούμενους, που συστηματικά προβάλλονται ως η μοναδική εκδοχή...
0
Σ’ αυτό το βιβλίο οι δυο αντίπαλοι θίγουν όλα τα παραπάνω ερωτήματα. O Penrose, όπως ο Einstein, αρνείται να δεχτεί ότι η κβαντική μηχανική είναι μια τελική θεωρία. Διαφορετική είναι η θέση του Hawking, ο οποίος υποστηρίζει ότι απλώς η γενική σχετικότητα δεν επαρκεί να περιγράψει την αρχή του σύμπαντος. Kατά την άποψή του, μόνο μια κβαντική θεωρία της βαρύτητας σε συνδυασμό με την «χωρίς σύνορο» υπόθεσή του, έχει κάποια προοπτική να εξηγήσει έστω κι αυτά τα λίγα που παρατηρούμε στο σύμπαν μας. O Penrose -έχοντας το ρόλο του ρεαλιστή απέναντι στον θετικιστή Hawking- πιστεύει ότι το σύμπαν είναι άπειρο και θα διαστέλλεται για πάντα. Yποστηρίζει ότι η κατανόηση του σύμπαντος μπορεί να γίνει με τη γεωμετρία των κώνων φωτός, τη συμπίεση και παραμόρφωση του χωροχρόνου, καθώς και με τη χρήση της θεωρίας του των twistors.
Αγορά
