Με την αριστοτεχνία της δραματουργικής της πένας η Ρούλα Γαλάνη θεάται τον κόσμο του θεάτρου υπό το πρίσμα του τραγικού. Στον αντίποδα της Μπλανς Ντιμπουά, της εμβληματικής περσόνας του Τένεσι Ουίλιαμς, η οποία στην κορύφωση της υπαρξιακής της δίνης κραύγαζε ψυχορραγώντας: «Δεν θέλω ρεαλισμό, θέλω μαγεία», η Γαλάνη προβαίνει στην αντίπερα όχθη. Αναμετράται κατά μέτωπο με την ίδια την ύπαρξη, φτάνοντας έτσι στην λιτότητα του αισθήματος, όπως έλεγε χαρακτηριστικά η Έλλη Λαμπέτη. […]

Οι δραματουργικοί της ήρωες υπόκεινται στο παιχνίδι της διττότητας. Αυτό σχετίζεται με τις διχοστασίες που η εναρμόνισή τους στοιχειοθετεί την αρμονική σύλληψη του κόσμου. Από την άλλη ενεδρεύει ο κίνδυνος της απάτης, του βιώματος της ψευδαίσθησης της αυθεντικής ζωής, όπως θα έλεγε χαρακτηριστικά ο Mario Vitti. Ο παραλογισμός του κόσμου, η τρέλα του οικουμενικού και πανανθρώπινου συστήματος γίνεται το απείκασμα και συνάμα μετείκασμα ενός ψυχισμού που μετεωρίζεται μεταξύ του όλου και του τίποτα, του παντού και του πουθενά. […]

Το οξύμωρο της συνύπαρξης ποικίλων χρονικών επιπέδων εξομαλύνεται. Η Γαλάνη με την ιδιαίτερη θεατρική γραφή της πετυχαίνει την άρση της ιδιοσυστασίας της κάθε εποχής, ανασυνθέτοντας τις ιστορικές εποχές στη δική της γλωσσοπλαστική κοινωνιόλεκτο. Εκεί που την ενδιαφέρει η λογοτεχνικότητα της γραφής, κατά τον τρόπο των Ρώσων φορμαλιστών, αυτόματα επιχειρεί το θρυμματισμό της παραδοσιακής τεχνικής της θεατρικής γραφής μεταβαίνοντας σε πρωτόφαντους νεωτερισμούς. Παράλληλα, κρατά από την παράδοση τα σχήματα μυστικισμού, αποστασιοποίησης και επιβλητικότητας. [...]

Η οριοθέτηση του τέλους ως σημαντική στο γλωσσικό κώδικα της Γαλάνη είναι άκρως νευραλγική. Τα όρια του κόσμου μου είναι τα όρια του εαυτού μου. [...]

Ενδεικτικές αρετές περαιτέρω αυτού του τιτάνιου έργου, η πολυσημία του λόγου, η στενή συνοχή και σηματοδότηση της αφήγησης, η άρτια συνύπαρξη ετεροδιηγητικής και ομοδιηγητικής αφήγησης, επιτυγχάνοντας στο έπακρο την απόδοση του κατάλληλου ψυχολογικού βάθους των προσώπων, κατά το πρότυπο του ψυχογράφου Βιζυηνού ή της Βιρτζίνιας Γουλφ.

Η ΗΧΩ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

ΜΑΤΑΙΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ 

ΨΩΝΙΣΜΕΝΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ  

ΤΟ ΑΡΚΟΥΔΟΡΕΜΑ 

Κριτικό κείμενο της Μαριλιάνας Ρηγοπούλου

Επίμετρο του Κοσμά Κοψάρη

 

Στις ΜΑΣΚΕΣ, το δεύτερο ποίημα της συλλογής ΟΣΟ ΜΕΤΡΑΕΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ… με την οποία η κυρία Ρούλα Γαλάνη εντάχθηκε στο συγγραφικό δυναμικό μας διαβάζουμε:

 

“Κι εγώ θα πάω σήμερα μια μάσκα να αγοράσω

για να ’χω κάτι να κυκλοφορώ μες στον κατακλυσμό

χωρίς κανέναν πίσω μου ή μπρος μου να τρομάξω.

Στ’ αλήθεια δεν το θέλησα μόνη να μένω σπίτι

κι ούτε ποτέ φαντάστηκα πως θα βαλθώ να ψάξω

για το σπασμένο πλαστικό κάτω από τη ροτόντα».

 

Η συλλογή εκδόθηκε το 2019 αλλά, ξαναδιαβάζοντας τους στίχους αυτούς το 2020, δεν είναι δυνατόν να τους απογυμνώσουμε από τη δυστοπική τους προφητεία. Έτσι χαιρετίζουμε τη λογοτέχνιδα Ρούλα Γαλάνη, τους αξιόλογους ομιλητές και τους προσκεκλημένους της στην Πρέβεζα από την άχαρη απόσταση που επιβάλλουν οι καιροί και οι συνθήκες, ευγνώμονες ωστόσο για τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών που επιτρέπουν αυτήν την παράδοξη εγγύτητα.

 

Την κυρία Γαλάνη την γνωρίζαμε από τις προηγούμενες ποιητικές συλλογές της, ωστόσο θεωρούμε ότι η συγγραφική δουλειά που βρέθηκε κάτω από την εκδοτική μας στέγη είναι η πλέον ώριμη, κάτι που αφενός μάς χαροποίησε ιδιαιτέρως, αφετέρου, μάς δημιούργησε την ευθύνη δύο καλαίσθητων εκδόσεων, τις οποίες κοσμούν τα έργα της Βάσως Πασσά και η ελαιογραφία του Rafaelle Monti. Η κυρία Γαλάνη εμπιστεύθηκε στις εκδόσεις μας πρώτα μια ποιητική συλλογή με πολλά θεατρικά στοιχεία, το Όσο μετράει που αγαπήσαμε… στο οποίο αναφέρθηκα νωρίτερα, και κατόπιν κάποια θεατρικά έργα με πολλά στοιχεία έμμετρης ποίησης, Τη Μάσκα των Εμμέτρων και μία πρόζα…. Και τα δύο βιβλία περιλαμβάνουν επίμετρα του φιλολόγου-ερευνητή Κοσμά Κοψάρη και η Μάσκα των Εμμέτρων και μία πρόζα… περιλαμβάνει επιπλέον τη σύντομη κριτική της Μαριλιάνας Ρηγοπούλου.

 

Η κυρία Γαλάνη, μοναδική στη σύλληψη των ιδεών, παρ’ όλα αυτά φέρει αναμφίβολα μια λογοτεχνική παράδοση, που έχει τις απαρχές της στους αρχαίους χρόνους, στην εποχή των μεγάλων τραγικών και της επικής ποίησης, και με έντονες τις μεταγενέστερες επιρροές του δημοτικού τραγουδιού. Η συγγραφέας αφήνει το λογοτεχνικό αποτύπωμά της σε επίπεδο μορφήματος, λέξης, στίχου, στροφής και συνόλου.

 

Αυτό το «όλον», που είναι συνονθύλευμα πολλών στοιχείων, θεωρήσαμε ότι οοφείλουμε να εντάξουμε στον εκδοτικό μας κατάλογο που μετρά εκδόσεις σχεδόν ενός αιώνα, καθώς θεωρούμε ότι η σχέση εκδότη και συγγραφέως δεν μπορεί παρά να είναι αμφίδρομα εποικοδομητική. Αυτό που πρωτίστως ως εκδότης αισθάνομαι ότι κομίζω μέσα από το έργο της κυρία Γαλάνη προς τον αναγνώστη είναι η ευκαιρία της επαφής με ένα τεράστιο γλωσσοπλαστικό και λεξιπλαστικό κληροδότημα. Οι κρεμαστίνες, οι καντηφέδες, τα ψυχοπλάνα είδωλα, η κίτρινη κονούρα, τα ανθοϊάματα, οι ασπάλαθοι, η φτιαξιά μου από παιδούλα, τοφινιστρίνι, το θησαύρισμα, το κύμβαλο λείπουν από τις λέξεις μας ή έχουν χαθεί στα έγκατα της γλωσσικής μας μνήμης. Η κα Γαλάνη έρχεται για να ξανασυστήσει τη γλώσσα του στο σύγχρονο αναγνώστη και ξαναστήνει τον αναγνώστη της απέναντι στη γλώσσα για να του θυμίζει ότι η ελληνική γλώσσα περιμένει να ξανασυσταθεί. Να ξανασυσταθούν οι παλιές λέξεις με τα νέα νοήματά τους. Η ανανοηματοδότηση, όπως θα το έλεγε και η συγγραφέας μας.

Εκδήλωση παρουσίασης βιβλίων της λογοτέχνιδος Ρούλας Γαλάνη

Πνευματική Πανδαισία σε πρωτοπόρο σκηνικό

Το περασμένο Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 2020 στην Πρέβεζα και ώρα 6:30 το απόγευμα στο Δημοτικό Κηπoθέατρο: «Γιάννης Ρίτσος», πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η εκδήλωση παρουσίασης των δύο τελευταίων βιβλίων της λογοτέχνιδος Ρούλας Γαλάνη, υπό την αιγίδα του Δήμου Πρέβεζας και των εκδόσεων Γκοβόστη. Ειδικότερα:

• Της ποιητικής συλλογής με τίτλο: Όσο μετράει που αγαπήσαμε… και δύο μικρά αφηγήματα.

• Της έμμετρης θεατρικής συλλογής με τίτλο: Η μάσκα των εμμέτρων και μία πρόζα, που περιλαμβάνει πέντε έμμετρα θεατρικά έργα , από τα οποία 3 τραγωδίες και 2 κωμωδίες, ήτοι:

α) Η Ηχώ του Δάσους

β) Μάταια Φεγγάρια

γ) Ο Μυστικός Δείπνος

δ) Ψωνισμένη Κουλτούρα

ε) Το αρκουδόρεμα

Οι πιο πάνω συλλογές κυκλοφόρησαν, η πρώτη το 2019 και η δεύτερη το 2020 αντίστοιχα από τις εκδόσεις Γκοβόστη.

Ολόμεστη η Πλατεία του Δημοτικού Κηποθέατρου από κόσμο, καθώς και οι πρώτες σειρές από τις ελεύθερες κερκίδες που ο Δήμος Πρέβεζας (Τμ. Πολιτισμού) επιμελήθηκε να τακτοποιήσει, σύμφωνα με τις ισχύουσες αστυνομικές διατάξεις περί κορωνοιού, πλαισίωσε θερμά την εκδήλωση, παρουσία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσοστόμου και της Αντιδημάρχου Τμήματος Πολιτισμού, κας. Αθηνάς Κωνσταντάκη που άνοιξε την εκδήλωση και χαιρέτησε πρώτη.

Πλήθος αναγνωστών και φίλων της συγγραφέως συγκεντρώθηκαν και παρακολούθησαν τις επιλεγμένες θεατρικές απαγγελίες, δρώμενα, κριτικές εκπονήσεις, βιντεοακροάσεις, αξιόλογων και ποιοτικών σταχυολογήσεων μερών έργων της Ρούλας Γαλάνη. Επίσης, ακούστηκαν τραγούδια σε 5 γλώσσες ως διακειμενικές αναφορές με το έργο της κας Γαλάνη, σε μετάφραση από τον κ. Κοσμά Κοψάρη.

Έλαβε μέρος και προλόγισε τους Ομιλητές ο κ. Νίκος Στρακαντούνας, Καθηγητής Φυσικής Αγωγής, Personal Trainer, με μάστερ ειδίκευσης.

Εισηγητής και Κεντρικός Ομιλητής ήταν ο κ. Κοψάρης Κοσμας,

Διδάκτωρ Φιλολογίας Π.Ι, Υπ. Διδάκτωρ Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Α.Π.Θ.

Μεταδιδακτορικός Ερευνητής Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Α.Π.Θ.

Μεταδιδακτορικός Ερευνητής Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας ΕΚΠΑ

Ειδικός Σύμβουλος Θεάτρου ΕΚΠΑ, Κριτικός Λογοτεχνίας, Θεάτρου, Σημειωτικής του Κινηματογράφου, Καθηγητής Φιλόλογος του Μουσικού Σχολείου Πρέβεζας (Οργανική θέση: 2ο ΓΕΛ Πρέβεζας).

Ομίλησε ως κριτικός αναγνώστης ο κ. Γιώργος Χρήστου, Ιατρός-Καρδιολόγος, Διδάκτωρ Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Μεταδιδακτορικός Επιστημονικός συνεργάτης Εργαστηρίου Αθλητιατρικής του ΑΠΘ.

Θεατρικές απαγγελίες και δρώμενα έγιναν από την ίδια τη συγγραφέα, την κα. Ρούλα Γαλάνη, τον κ. Κοσμά Κοψάρη, την κα. Ευπραξία Χατζηθεοδώρου, Δικηγόρο, την κα. Ελένη Νίκα Μπαίλη, Καθηγήτρια Φιλόλογο του 2ου ΓΕΛ Πρέβεζας και την κα Ζένια Ρούσσου, αριστούχο επιτυχούσα στη Νομική Σχολή του ΕΚΠΑ, πρωτεύσασα στον Νομό Πρέβεζας.

Έλαβαν μέρος: Κωνσταντίνος Ι. Γκοβόστης, Εκδότης, με κριτική προσέγγιση του έργου της κας Γαλάνη, κριτικό σημείωμα του εκδότη.

Ο κ. Τάκης Παπαδημητρίου, Κοσμήτορας της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, κριτικό σημείωμα με σύγχρονο χαιρετισμό εκ μέρους του Προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, κ. Λευτέρη Τζόκα.

Η κα. Μαριλιάνα Ρηγοπούλου, Καθηγήτρια Θεατρικών Σπουδών, Κριτικός Θεάτρου, Σοπράνο, που περιλαμβάνεται η κριτική της αξιολόγηση στο βιβλίο: Η μάσκα των εμμέτρων και μία πρόζα, για το έργο: «Ο Μυστικός Δείπνος», χάρισε μοναδικές θεατρικές απαγγελίες με βιντεοακροάσεις από το εν λόγω έργο τη βραδιά της εκδήλωσης.

Παραθέτουμε μικρά αποσπάσματα κριτικών εκ μέρους του εκδότη κ. Κωνσταντίνου Γκοβόστη:

Στις ΜΑΣΚΕΣ, το δεύτερο ποίημα της συλλογής ΟΣΟ ΜΕΤΡΑΕΙ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ… με την οποία η κυρία Ρούλα Γαλάνη εντάχθηκε στο συγγραφικό δυναμικό μας διαβάζουμε:

“Κι εγώ θα πάω σήμερα μια μάσκα να αγοράσω

για να ’χω κάτι να κυκλοφορώ μες στον κατακλυσμό

χωρίς κανέναν πίσω μου ή μπρος μου να τρομάξω.

Στ’ αλήθεια δεν το θέλησα μόνη να μένω σπίτι

κι ούτε ποτέ φαντάστηκα πως θα βαλθώ να ψάξω

για το σπασμένο πλαστικό κάτω από τη ροτόντα».

Η συλλογή εκδόθηκε το 2019 αλλά, ξαναδιαβάζοντας τους στίχους αυτούς το 2020, δεν είναι δυνατόν να τους απογυμνώσουμε από τη δυστοπική τους προφητεία. Έτσι χαιρετίζουμε τη λογοτέχνιδα Ρούλα Γαλάνη, τους αξιόλογους ομιλητές και τους προσκεκλημένους της στην Πρέβεζα από την άχαρη απόσταση που επιβάλλουν οι καιροί και οι συνθήκες, ευγνώμονες ωστόσο για τις δυνατότητες των νέων τεχνολογιών που επιτρέπουν αυτήν την παράδοξη εγγύτητα.

Την κυρία Γαλάνη την γνωρίζαμε από τις προηγούμενες ποιητικές συλλογές της, ωστόσο θεωρούμε ότι η συγγραφική δουλειά που βρέθηκε κάτω από την εκδοτική μας στέγη είναι η πλέον ώριμη, κάτι που αφενός μάς χαροποίησε ιδιαιτέρως, αφετέρου, μάς δημιούργησε την ευθύνη δύο καλαίσθητων εκδόσεων, τις οποίες κοσμούν τα έργα της Βάσως Πασσά και η ελαιογραφία του Rafaelle Monti. Η κυρία Γαλάνη εμπιστεύθηκε στις εκδόσεις μας πρώτα μια ποιητική συλλογή με πολλά θεατρικά στοιχεία, το Όσο μετράει που αγαπήσαμε… στο οποίο αναφέρθηκα νωρίτερα, και κατόπιν κάποια θεατρικά έργα με πολλά στοιχεία έμμετρης ποίησης, Τη Μάσκα των Εμμέτρων. Και τα δύο βιβλία περιλαμβάνουν επίμετρα του φιλολόγου-ερευνητή Κοσμά Κοψάρη και η Μάσκα των Εμμέτρων και μία πρόζα περιλαμβάνει επιπλέον τη σύντομη κριτική της Μαριλιάνας Ρηγοπούλου.

Η κυρία Γαλάνη, μοναδική στη σύλληψη των ιδεών, παρ’ όλα αυτά φέρει αναμφίβολα μια λογοτεχνική παράδοση, που έχει τις απαρχές της στους αρχαίους χρόνους, στην εποχή των μεγάλων τραγικών και της επικής ποίησης, και με έντονες τις μεταγενέστερες επιρροές του δημοτικού τραγουδιού. Η συγγραφέας αφήνει το λογοτεχνικό αποτύπωμά της σε επίπεδο μορφήματος, λέξης, στίχου, στροφής και συνόλου.

Αυτό το «όλον», που είναι συνονθύλευμα πολλών στοιχείων, θεωρήσαμε ότι οοφείλουμε να εντάξουμε στον εκδοτικό μας κατάλογο που μετρά εκδόσεις σχεδόν ενός αιώνα, καθώς θεωρούμε ότι η σχέση εκδότη και συγγραφέως δεν μπορεί παρά να είναι αμφίδρομα εποικοδομητική.Αυτό που πρωτίστως ως εκδότης αισθάνομαι ότι κομίζω μέσα από το έργο της κυρία Γαλάνη προς τον αναγνώστη είναι η ευκαιρία της επαφής με ένα τεράστιο γλωσσοπλαστικό και λεξιπλαστικό κληροδότημα. Οι κρεμαστίνες, οι καντηφέδες, τα ψυχοπλάνα είδωλα, η κίτρινη κονούρα, τα ανθοϊάματα, οι ασπάλαθοι, η φτιαξιά μου από παιδούλα, τοφινιστρίνι, το θησαύρισμα, το κύμβαλο λείπουν από τις λέξεις μας ή έχουν χαθεί στα έγκατα της γλωσσικής μας μνήμης. Η κα Γαλάνη έρχεται για να ξανασυστήσει τη γλώσσα του στο σύγχρονο αναγνώστη και ξαναστήνει τον αναγνώστη της απέναντι στη γλώσσα για να του θυμίζει ότι η ελληνική γλώσσα περιμένει να ξανασυσταθεί. Να ξανασυσταθούν οι παλιές λέξεις με τα νέα νοήματά τους. Η ανανοηματοδότηση, όπως θα το έλεγε και η συγγραφέας μας.

Επίσης, ένα μικρό απόσπασμα από το έγγραφο που απέστειλε ο Κοσμήτορας της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, κ. Τάκης Παπαδημητρίου:

Διαβάζοντας τα ποιήματα της κας Γαλάνη, τα θεατρικά και τα πεζογραφήματά της, γίνεται από την πρώτη στιγμή ορατός ο μοναδικός συγκερασμός αισθήσεων και αισθημάτων. Η δημιουργός βλέπει χρώματα, ακούει ήχους, δίνει φωνή στις αδυσώπητες σιωπές της ζωής, άλλοτε ψιθυρίζοντας και άλλοτε κραυγάζοντας το αδιέξοδο των στιγμών. Με έντονη εικονοποίηση εισχωρεί στην ακρίβεια αυτών των στιγμών, στη δράση και την αποθήκευση του λογοτεχνικού χρόνου. Τα έντονα συναισθήματα που εκφράζουν οι στίχοι της, η μελαγχολία, αλλά και η αισιοδοξία, λειτουργούν ως συναγερμός, για ασκήσεις ενδοσκόπησης και προσγείωσης. Ένα πέταγμα στον ουρανό της ποίησης, ανάλαφρο αλλά ουσιαστικό είναι τα δημιουργήματα της κας Γαλάνη. Και αυτό το καταφέρνει με τις λέξεις:

Η δημιουργός, καθισμένη στην άκρη της, από το “πανέρι” της προσωπικής της ζωής “παίρνει” λέξεις και τις καταθέτει στα βιβλία της. Οι λέξεις της γίνονται στίχοι, θεατρικά δρώμενα, που όλα σχηματίζουν την εικόνα ενός υποκειμένου, που δεν φιλοσοφεί γενικά και αόριστα, αλλά αποθέτει τη δική της φιλοσοφική άποψη για τη ζωή, όπως την αποταμιεύει στα βιβλία της. Μ’ αυτή δίνει σχήμα στις μύχιες σκέψεις μας, δημιουργεί εύκρατο κλίμα μιας ανακουφιστικής ανάγνωσης, δίνοντάς μας τα όρια μιας αφετηρίας για περίσκεψη, ενδοσκόπηση, αλλά και απελευθέρωση. Μ’ αυτές τις λέξεις η κα Γαλάνη, λαξεύει τα ποιήματά της και αποδίδει την προσωπική της μυθολογία που είναι και μυθολογία πολλών άλλων.

---

Χαιρετισμός στην εκδήλωση της τιμητικής βραδιάς της Ρούλας Γαλάνη

στο Κηποθέατρο ΠΡΕΒΕΖΑΣ Σάββατο, 5 Σεπτεμβρίου 2020,

από τον Τάκη Παν. Παπαδημητρίου ,

 Κοσμήτορα της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών

 

Αγαπητή κα Γαλάνη,

Αξιότιμοι διοργανωτές,

Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,

Φίλοι και φίλες,

 

Πρώτα – πρώτα θέλω να ευχαριστήσω για την πρόσκληση το Δήμο Πρέβεζας και τις Εκδόσεις “ΓΚΟΒΟΣΤΗ”, που συνδιοργανώνουν σήμερα σ’ αυτόν εδώ τον χώρο, τιμητικό βράδυ στη λογοτέχνιδα κ^α Ρούλα Γαλάνη, και τα βιβλία της. Λόγοι ανώτεροι της θελήσεώς μου, δυστυχώς, δεν μου επιτρέπουν να βρεθώ κοντά σας, παρ’ όλο που το ήθελα πολύ.

Στην καλή μας συμπατριώτισσα, φίλη και επίλεκτο τακτικό μέλος της ΕΝΩΣΗΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ, απευθύνω εκ μέρους του Προέδρου της ΕΝΩΣΗΣ, συμπατριώτη μας κ^ου Λευτέρη Β. Τζόκα, εγκάρδιο χαιρετισμό και μεταφέρω τα θερμά συγχαρητήρια της ΕΝΩΣΗΣ αλλά και τα δικά μου στους διοργανωτές αυτής της ωραίας βραδιάς αλλά και την τιμώμενη.

Διαβάζοντας τα ποιήματα της κας Γαλάνη, τα θεατρικά και τα πεζογραφήματά της, γίνεται από την πρώτη στιγμή ορατός ο μοναδικός συγκερασμός αισθήσεων και αισθημάτων. Η δημιουργός βλέπει χρώματα, ακούει ήχους, δίνει φωνή στις αδυσώπητες σιωπές της ζωής, άλλοτε ψιθυρίζοντας και άλλοτε κραυγάζοντας το αδιέξοδο των στιγμών. Με έντονη εικονοποίηση εισχωρεί στην ακρίβεια αυτών των στιγμών, στη δράση και την αποθήκευση του λογοτεχνικού χρόνου. Τα έντονα συναισθήματα που εκφράζουν οι στίχοι της, η μελαγχολία, αλλά και η αισιοδοξία, λειτουργούν ως συναγερμός, για ασκήσεις ενδοσκόπησης και προσγείωσης. Ένα πέταγμα στον ουρανό της ποίησης, ανάλαφρο αλλά ουσιαστικό είναι τα δημιουργήματα της κ^ας Γαλάνη. Και αυτό το καταφέρνει με τις λέξεις:

Η δημιουργός, καθισμένη στην άκρη της, από το “πανέρι” της προσωπικής της ζωής “παίρνει” λέξεις και τις καταθέτει στα βιβλία της. Οι λέξεις της γίνονται στίχοι, θεατρικά δρώμενα, που όλα σχηματίζουν την εικόνα ενός υποκειμένου, που δεν φιλοσοφεί γενικά και αόριστα, αλλά αποθέτει τη δική της φιλοσοφική άποψη για τη ζωή, όπως την αποταμιεύει στα βιβλία της. Μ’ αυτή δίνει σχήμα στις μύχιες σκέψεις μας, δημιουργεί εύκρατο κλίμα μιας ανακουφιστικής ανάγνωσης, δίνοντάς μας τα όρια μιας αφετηρίας για περίσκεψη, ενδοσκόπηση, αλλά και απελευθέρωση. Μ’ αυτές τις λέξεις η κ^α Γαλάνη, λαξεύει τα ποιήματά της και αποδίδει την προσωπική της μυθολογία  που είναι και μυθολογία πολλών άλλων.

Εύχομαι στην κ^α Γαλάνη να είναι καλοτάξιδα τα βιβλία της!

Κυρίως όμως της εύχομαι απόλυτη υγεία, μακροημέρευση και δύναμη ψυχής, σώματος και πνεύματος για να συνεχίσει τον δρόμο τον δύσβατο μεν, όμορφο, ωραίο, μεγάλο και αληθινό της ποίησης δε.

Για άλλη μια φορά θερμά συγχαρητήρια σε όλους!