ΣΕΛΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΠΛΑΝΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
−Matsuo Basho−
Μτφρ.: Γιώργος Μπλάνας

Γράφουν οι: 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΥΖΗΣ, ΤΙΤΙΚΑ ΔΗΜΗΤΡΟΥΛΙΑ,
ΒΑΣΙΛΗΣ ΖΗΛΑΚΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ, ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΡΡΕ,
ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗΣ, ΝΙΚΟΣ ΚΩΣΤΑΓΙΟΛΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΟΝΤΖΑΚΟΣ,
ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΛΛΗΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ,
ΘΩΜΑΣ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
•
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΑΘΗΝΑ ΒΟΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ:
−Μια συζήτηση με τη Στέλλα Αλεξίου−
•
ΚΡΙΤΙΚΕΣ
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΥΖΗΣ,
ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΣΟΥΛΟΓΙΑΝΝΗ
•
ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΑΛΕΚΟΣ Ε. ΦΛΩΡΑΚΗΣ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΛΥΑΤΤΗΣ

«Πηγαίνετε και ονειρευτείτε ότι είστε μάγοι»

Η πρώτη μου επαφή με τη γραφή του Γιώργου Μπλάνα έγινε μέσα από το βιβλίο Η Αναπόφευκτη Ανθηρότητά σου – μια ολιγοσέλιδη συλλογή λυρικών προσευχών που πρόδιδαν, μεταξύ άλλων, μιαν, όλο και πιο ακριβοθώρητη από τη γενιά του και εντεύθεν, εξοικείωση με τα κείμενα των Εκκλησιαστικών μας Πατέρων – ιδιαίτερα με το έργο του Γρηγορίου του Θεολόγου, με μέρος του οποίου έμελλε, στην πορεία, να αναμετρηθεί και μεταφραστικά. Λίγο καιρό αργότερα –και έχοντας στο μεταξύ μεσολαβήσει μια τυπική μας διαδικτυακή γνωριμία–  επρόκειτο να γίνει ένας από τους πρώτους της συντεχνίας που θα σχολίαζε, γενναιόδωρα πλην διόλου –όπως έσπευσε να με διαβεβαιώσει– χαριστικά, ορισμένα ποιητικά πρωτόλεια που είχα το, καλώς εννοούμενο, θράσος να μοιραστώ μαζί του. 
Προϊόντος του χρόνου, η περαιτέρω εξοικείωση με το έργο του –έργο του οποίου η συνέπεια και το εύρος (κατακυρωμένα μέσω κατά συρροήν κορυφώσεων που διατρέχουν όλο το φάσμα ανάμεσα στο ιεροφαντικό έπος και το ακαριαίο λυρικό ποίημα) μπορούν κάλλιστα, και δίχως υπερβολές, να αντιπαραβληθούν με τα αντίστοιχα ενός Έζρα Πάουντ– κατέστησε τη δήλωση συμμετοχής από μέρους μου στα σεμινάρια ποίησης που θα παρέδιδε σε συνεργασία με την «Ανοιχτή Τέχνη» μονόδρομο. «Δεν με ενδιαφέρουν τα σεμινάρια πρωτοκόλλου» –θα έσπευδε το ίδιο βράδυ να με διαβεβαιώσει σε σχετική μας συνομιλία– «οι αρχάριοι πρέπει να κολυμπήσουν ή να πνιγούν και οι προχωρημένοι να βουτήξουν στα βαθιά»: προειδοποίηση, όπως επρόκειτο σύντομα να διαπιστώσω και έμπρακτα, ουδόλως ανερμάτιστη. Πράγματι, οι δίωρες, εβδομαδιαίες συναντήσεις –μπαίνω στον πειρασμό να επιστρατεύσω τον, ενδεχομένως πιο δόκιμο, όρο «αναμετρήσεις»– μαζί του υπογράφονταν πάντοτε από το άβολο πλην γοητευτικό εκείνο αίσθημα του επικείμενου κινδύνου. Ενός κινδύνου που εκπορευόταν απευθείας από το γεγονός ότι ο Γιώργος Μπλάνας είχε την πολυτέλεια εκείνη που μόνο οι αυτάρκεις δεξιώνονται, να υπολογίζει πάντοτε –φαινομενικά άτεγκτα σε πρώτη ανάγνωση μα κατά βάθος τόσο αγαπητικά– τους συνομιλητές του ως μάλλον ήδη μυημένους αδελφούς, παρά ως κατηχούμενους στα προσφιλή του «μακροβούτια» –σχοινοσυντρόφους, παναπεί, εξίσου ολάνοιχτους (μια «ανοιχτότητα» σοφά και άοπλα παιδική) προς την οποιαδήποτε συναρπαγή επιφύλασσαν οι ιδιαζόντως τεθλασμένοι του στοχασμοί, ικανοί από στιγμή σε στιγμή και εν είδει ατμοπίδακα να εκτιναχθούν από τα ερεβώδη άδυτα της ποίησης στα πιο δυσθεώρητα υψίπεδά της και τανάπαλιν. [...]

Νίκος Κωσταγιόλας

Editorial

Τον περασμένο Γενάρη, είχαμε μια πολύ πυκνή αλληλογραφία με τον Γιώργο Μπλάνα σχετικά με το περιοδικό. Ετοιμάζαμε μια συνέντευξή του. Μας είχε στείλει τη μετάφραση του Basho που δημοσιεύουμε στο παρόν τεύχος. Σχεδίαζε τη νέα του στήλη «face to face Books» στα Ποιητικά, με σύντομες, προσωπικές απαντήσεις-κρίσεις στο facebook για βιβλία που λάμβανε και τον ενθουσίαζαν – μας είχε δώσει το πρώτο δείγμα. Συζητούσαμε την επανέκδοση της Μάσκας της αναρχίας, του Shelley. Η συνέχεια είναι γνωστή. Το περιοδικό δεν θα φιλοξενήσει καμία στήλη του πια. Δεν θα δημοσιεύσει καμία συνέντευξή του. Έμεινε η μετάφραση του Basho κι η Μάσκα της αναρχίας, που θα κυκλοφορήσει σύντομα. 
Ο Γιώργος υπήρξε μια από τις σημαντικότερες φωνές της μεταπολίτευσης· ένας σημαντικός, λαϊκός ποιητής, με όλο το μεγαλείο που κλείνει μέσα της η λέξη όταν δεν χάνει το νόημά της· ένας πληθωρικός καθολικός δημιουργός κι ένας οργανικός αριστερός διανοούμενος, αφοσιωμένος στην ανάγνωση και τη γραφή, των κειμένων και του κόσμου – και τα διάβαζε και τα έγραφε έτσι όπως ακριβώς είναι, πολύπλοκα, ρευστά, λοξά, κρυφά και μαζί ολοφάνερα, ανάμεσα στο χώμα και στον λαμπρό αιθέρα. Δεν σκεφτόταν, δεν νοιαζόταν για την εικόνα και την προβολή του, δεν φρόντιζε το έργο του. Υπέμενε καρτερικά τον φθόνο και τη μνησικακία, την ανοησία και τη χυδαιότητα. Ζούσε και δημιουργούσε. 
Δική μας δουλειά τώρα να μιλήσουμε για το πολύπτυχο έργο του. Να το φροντίσουμε. Όχι πως έχει την ανάγκη μας. Το έργο του μένει και προχωρά αγέρωχο προς το μέλλον. Το λίγο που μας αναλογεί είναι να νοιαστούμε για τη συγκέντρωση και την έκδοσή του και για την κριτική του ανάδειξη – ώστε να βρίσκει πιο εύκολα τον δρόμο του μέσα στον καιρό στις καρδιές όλων των νέων στην ψυχή. Σ αυτό το τελευταίο καθήκον αποκρίνονται οι λίγες σελίδες που του αφιερώνουμε στο παρόν τεύχος· και στην ανάγκη μας να αποχαιρετίσουμε τον ποιητή, τον συνεργάτη, τον αγαπημένο φίλο, που μας άφησε σε μια περίοδο όπου ο λόγος του θα ήταν πιο πολύτιμος κι η παρουσία του πιο απαραίτητη από ποτέ. 
Πλάι στις σελίδες για τον Γιώργο Μπλάνα, οι σελίδες της ποίησης και για την ποίηση. Τα ποιήματα, οι συνεντεύξεις και οι κριτικές. Ο λόγος της ποίησης και ο λόγος περί ποίησης. Της ποίησης που μπορεί να στήσει οδοφράγματα στην άμουση φλυαρία που κατακλύζει τη σύγχρονη ανθρώπινη Πολιτεία, όπως λέει ο Giorgio Agamben. Να υποστηρίξει μια νέα, ριζοσπαστική, πολιτική και οντολογική αρμονία. Κι ας θέλει ακόμη πολύ φως να ξημερώσει.