ΚΥΠΡΟΣ
Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΓΓΥΤΗΤΑ ΩΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ
«[…] εν λοιμώ και γης αφορίας του θεού προστάξαντος αυτοίς μη αμελείν Κίμωνος, αλλ’ ως κρείττονα σέβεσθαι και γεραίρειν […]».
(«[…] επειδή ο θεός τους διέταξε, σε κάποια περίοδο λοιμού και ακαρπίας της γης, να μην παραμελούν τον Κίμωνα, αλλά να τον σέβονται και να τον τιμούν σαν ανώτερη ύπαρξη[…]»)
Πλούταρχος
Βίοι Παράλληλοι, Κίμων, 19.4
Στον γεωπολιτικό κυκεώνα της ανατολικής Μεσογείου, η ιστορία της Κύπρου βρίθει συγκρούσεων και ανακατατάξεων από τα προϊστορικά ακόμη χρόνια. Το ισχυρό ελληνικό αποτύπωμα εντοπίζεται ήδη από την Εποχή του Χαλκού, ενώ εντονότερη και αδιατάρακτη είναι η παρουσία των Ελλήνων έπειτα από την κατάρρευση του Μυκηναϊκού Πολιτισμού, ακόμη και την εποχή της ασσυριακής και της αιγυπτιακής κυριαρχίας. Το 525 π.Χ., η Κύπρος τέθηκε υπό περσικό έλεγχο, ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία των πόλεών της συμμετείχε στην Ιωνική Επανάσταση, το 499 π.Χ.
Την εποχή εκείνη, περί το 510 π.Χ., γεννήθηκε στην Αθήνα ο Κίμων, υιός του μεγάλου πρωταγωνιστή της Μάχης του Μαραθώνα, Στρατηγού Μιλτιάδη. Συμμετείχε στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας και για τις επόμενες δεκαετίες απετέλεσε σημαίνον πρόσωπο της πολιτικής ζωής και της στρατιωτικής δράσης της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Οι ενέργειές του συνετέλεσαν τα μέγιστα στην απώθηση της περσικής απειλής από το Αιγαίο Πέλαγος και τη Θράκη, εδραιώνοντας την αθηναϊκή κυριαρχία, με αποκορύφωμα τη μάχη στον Ευρυμέδοντα ποταμό (469 π.Χ.). Παρά τις επιτυχίες του, δεν κατόρθωσε να αποφύγει τον εξοστρακισμό, ωστόσο, οι στρατιωτικές και διπλωματικές του ικανότητες είχαν ως αποτέλεσμα την ανάκλησή του στην υπηρεσία της Αθήνας.
Η Κύπρος αποτελούσε ανέκαθεν αναπόσπαστο τμήμα της αθηναϊκής πολιτικής κατά των Περσών, και έτσι αμέσως μετά τη νίκη στον Ευρυμέδοντα ποταμό ο Κίμων έπλευσε προς τη νήσο, με την επιδρομή να κρίνεται ως επιτυχημένη, καθώς κατόρθωσε να κατανικήσει τις αντίπαλες δυνάμεις με χρήση στρατηγημάτων παραπλάνησης. Το 450 π.Χ., απεστάλη, για δεύτερη φορά, στη νήσο συμμαχικός στόλος δυνάμεως πλέον των διακοσίων πλοίων, υπό την ηγεσία του Κίμωνα, προκειμένου να εκδιώξει τους Πέρσες και να εδραιώσει την ελληνική παρουσία στην ανατολική Μεσόγειο. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Κιτίου, ο Κίμων πέθανε αιφνιδίως, είτε από τραυματισμό είτε από ασιτία ή επιδημία, δίνοντας εντολή, πριν πεθάνει, τη λύση της πολιορκίας και την τήρηση του θανάτου του ως μυστικό. Ωστόσο, πριν αποπλεύσουν για την Ελλάδα, οι Αθηναίοι επιχείρησαν μια νέα επίθεση κατά της Σαλαμίνας, νικώντας τους Πέρσες, τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα. Αυτές οι νίκες που κατήγαγαν οι άνδρες του Κίμωνα κατόπιν του θανάτου του, προκάλεσαν τη γνωστή επιγραμματική φράση ότι ο Αθηναίος στρατηγός «και νεκρός ενίκα».