[…]Κολλάω την μούρη να τελειώσω απ’ τα μαθήματα.
Αντίο χρόνε με γραμματικές και ρήματα!
Ξεχνάω την άλγεβρα, πηδάω στο αχωρόχρονο…
Πιάνει το soundtrack το αυτί μου στο ραδιόφωνο. […]
Ο γιος της έφηβης σκηνής και του θεάτρου
τρολάρω απίστευτα τον γύρο του θανάτου.
Κουράστηκα να γεννηθώ για ν’ αρρωσταίνω…
Μήπως… να μου απαντήσει όποιος ακούει:
Τι πετυχαίνω; […]

[...] Τα θεατρικά έργα που καταθέτω είναι πάνω στους προβληματισμούς και στα θέματα της εποχής των εφήβων και προέφηβων παιδιών. Χωρίς υπερφίαλο σκηνικό, γίνεται προσπάθεια ανάδειξης της πνευματικής διάστασης του περιεχομένου τους στον ακροατή του ραδιοφώνου ή στον θεατή της αυλαίας, όπου το «Νεανικό Θεατρόφωνο, αλλά και από Σκηνής» θα χαιρόμουν να γίνει εργαλείο που προάγει σε κάθε περίπτωση, τη διαχείριση αδιεξόδων της σύγχρονης καθημερινότητας στις σχέσεις των νέων με τον εαυτό τους ή με τους άλλους. [...]

Ρούλα Γαλάνη

[…]Δροσιά θα στάξω καλημέρες στην ιτιά,
στης μαυροκουμαριάς τα χείλη,
δίψα να μη νοιώσει.
Έλα να περπατήσουμε τη γειτονιά…
Ώσπου να κουραστείς, μικρό μου,
θα ’χεις μεγαλώσει. […]

[...] Η συγγραφέας στη σύγχρονη γλώσσα των νέων με έντονα φιλοσοφική διάθεση, διεισδύει στα προβλήματα που τους απασχολούν, σκιαγραφεί το χαρακτήρα των ηρώων εμβαθύνοντας στον ψυχισμό τους και ενορχηστρώνει την επιχειρηματολογία τους μέσα από το σχήμα «Λόγος-Αντίλογος», για να προχωρήσει στη σύνθεση των αντιθέσεων, αποκαλύπτοντας το ηχηρό μήνυμα της λυτρωτικής απάντησης. [...] Τέλος διδάσκει ότι ο νέος άνθρωπος οφείλει να αντιλαμβάνεται έγκαιρα με ορθάνοιχτα τα μάτια της ψυχής του τον κίνδυνο  να λειτουργήσει  σαν πιόνι, εγκλωβισμένος στη σκακιέρα μιας ατομικής ή συλλογικής αυταπάτης.

Ελένη Νίκα

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

Η ΒΡΟΧΗ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

ΤΟ ΒΑΦΤΙΣΜΕΝΟ ΔΑΚΡΥ

ΚΕΡΙΑ ΚΑΙ ΚΑΓΚΕΛΑ

Εισαγωγικό σημείωμα – Νέα θέατρα

Τα θεατρικά έργα που καταθέτω είναι πάνω στους προβληματισμούς και στα θέματα της εποχής των εφήβων και προέφηβων παιδιών. Χωρίς υπερφίαλο σκηνικό, γίνεται προσπάθεια ανάδειξης της πνευματικής διάστασης του περιεχομένου τους στον ακροατή του ραδιοφώνου ή στον θεατή της αυλαίας, όπου το «Νεανικό Θεατρόφωνο, αλλά και από Σκηνής» θα χαιρόμουν να γίνει εργαλείο που προάγει σε κάθε περίπτωση, τη διαχείριση αδιεξόδων της σύγχρονης καθημερινότητας στις σχέσεις των νέων με τον εαυτό τους ή με τους άλλους.
Το βιβλίο μου διαπραγματεύεται ποικίλα θέματα, όπως η επίγνωση του Εαυτού, η διάθεση συμβιβασμών, η προαγωγή επιλογών, το περίφημο bullying (μπούλινγκ) που δεν αποτελεί μόνο σχολικό φαινόμενο, αλλά εμφανίζεται σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, η κακή χρήση του ίντερνετ, η ανάγκη της οικογενειακής στήριξης, της αληθούς φιλίας, η ψυχολογική κακοποίηση, η βία, οι φοβίες και τα πάθη που ριζώνουν μέσα μας, η βιοτρομοκρατία, η ανάγκη του ανθρώπου για το Θεό και τη Φύση, η δικαιοσύνη, η φιλαλληλία των λαών, η αποφυγή του ρατσισμού, η ελευθερία των αποφάσεων σε σχέση με τον αγώνα του ανθρώπου στη ζωή, η ταπείνωση, η συγχώρεση και τόσα άλλα που στέκουν κοντά στην ψυχή των παιδιών μας και βοηθούν να αντλούν ερεθίσματα επιτυχίας και προσωπικής λιθοδομής στην αρμονία και αγάπη του σύμπαντος κόσμου. Μια μικρή προσφορά με την ελπίδα ότι πρυτανεύει πάντα η δικαιοσύνη, έννοια εφάμιλλη με το θείον, ξεκινώντας από τον πολιτισμένο, ειλικρινή, ευέλικτο διάλογο, τόσο με τον εαυτό μας, όσο και με τους γύρω μας.
Όλα αυτά, σε συγκερασμό με πλήθος τραγουδιών, που κατά ένα μέρος χαρακτηρίζουν τα θεατρικά έργα μιούζικαλ θεάματα, συνδυάζοντας την πρόζα με το τραγούδι και το χορό. Ακροάματα ή θεάματα που επιτείνουν τα νοήματα και αποτυπώνονται στη μνήμη, ψυχαγωγώντας και ενδυναμώνοντας τη διάθεση παρακολούθησης στην παιγνιώδη και χαρούμενη ακρόαση ή παράστασή τους.
Τα τέσσερα έργα που εμπεριέχονται στο βιβλίο είναι εύληπτα και κατανοητά από τους νεαρούς ανθρώπους και φυσικά αναγιγνώσκονται σαν θεατρικά διηγήματα από όλους, μιας και περιέχουν σύντομες παρενθετικές σκηνοθετικές παρατηρήσεις, ώστε να μην αποσυντονίζουν τον αναγνώστη. Αφυπνίζεται η δημιουργική πρωτοβουλία, να αφεθεί ελεύθερη από την πνευματική ξηρασία και τη στειρότητα του καλουπώματος, το απόλυτο και τη νόρμα, ώστε να βάψει με τα χρώματά της, να εκφράσει με τις πηγές της και να δομήσει πολιτισμό.
Γιατί το θέατρο είναι Φωνή, είναι Πολιτισμός, όπως είναι η ποίηση, η μουσική, κάθε ανθρώπινη τέχνη.
Γιατί η φωνή της ψυχής των παιδιών μας μπορεί να μας κάνει εμάς τους μεγάλους καλύτερους ανθρώπους!

Ρούλα Γαλάνη