Πλήθος προσωπικοτήτων σημάδεψαν την Ιστορία μέσα από τη δράση τους, διαδραματίζοντας ενεργό και σημαίνοντα ρόλο σε ποικίλες πολεμικές επιχειρήσεις. Μία από αυτές διάλεξε και ο Εμμανουήλ-Άνθιμος Καλύβας να παρουσιάσει στο άρθρο του. Το ενδιαφέρον του αποσπά ο Λουί Νικολά Νταβού, ο «σιδηρούς στρατάρχης», ο οποίος συνέβαλε αποφασιστικά στις ναπολεόντειες νίκες, αποτελώντας το πρόσωπο-κλειδί για την επιτυχία του Γάλλου αυτοκράτορα.

Μετατοπίζοντας το κέντρο ενδιαφέροντος στο ανατολικό ημισφαίριο, μία ακόμα εξέχουσα προσωπικότητα αναδύεται στις σελίδες του περιοδικού. Ο Ναπολέων Χονδρογιάννης μάς συστήνει τον Σαμπούρο Σακάι, τον Σαμουράι που, παρά τον σοβαρό οφθαλμικό τραυματισμό του, αναδείχθηκε σε κορυφαίο άσσο του Ιαπωνικού Αυτοκρατορικού Ναυτικού κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Κωνσταντίνος Χαλάστρας στο άρθρο του σκιαγραφεί τη φιγούρα τού Έλληνα σφενδονήτη της Κλασικής Εποχής. Πρόκειται για τον αφανή πολεμιστή, ο οποίος, όμως, προσέφερε σημαντικές και πολλές φορές καθοριστικές υπηρεσίες στα πεδία των μαχών.

Χωρίς αμφιβολία η Ιστορία έχει να προσφέρει πολλές αξιοπρόσεκτες μάχες στους φιλίστορους. Στον ψυχροπολεμικό κόσμο η Κρίση του Κονγκό γέννησε μια ιδιότυπη στρατιωτική σύγκρουση. Από το γεγονός αυτό αφορμάται ο Απόστολος Παπαδημητρίου και στο άρθρο του μάς περιγράφει τη Μάχη του Γιαντοβίλ, η οποία διεξήχθη από τις 13 έως τις 17 Σεπτεμβρίου του 1961, αποτελώντας μία από τις κορυφαίες στιγμές ανάδειξης του ιρλανδικού ηρωισμού.

Λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης στην τεχνολογία των πολυβόλων, ο Ελληνικός Στρατός ήλθε –στις αρχές του 20ού αιώνα– αντιμέτωπος με την ανάγκη εκσυγχρονισμού του εξοπλισμού του. Κατ’ επέκταση, στο άρθρο τού Παναγιώτη Βασιλόπουλου αναδεικνύονται τα πεδινά πυροβόλα Schneider Υπ. 1908 των 75 mm, τα οποία αποτελούν και τα πρώτα ταχυβόλα του ελληνικού πυροβολικού.

Οι Μόνιμες Στήλες ξεκινούν με τις ΕΙΔΗΣΕΙΣ του Εμμανουήλ Πέπονα· ο Βασίλειος Π. Αναστασόπουλος στα ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΜΗΝΟΛΟΓΙΟΥ επικεντρώνεται στις τουρκικές θηριωδίες και τη σφαγή των προσκόπων στην πόλη του Αϊδινίου (17-20 Ιουνίου 1919)· ο Ηλίας Μαϊδάτσης στη στήλη Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ μας παρουσιάζει τον ζωγράφο Πολ Νας και τον πίνακα «We are making a new world»· ο Ιωάννης Βαρσαμής στις ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ εξετάζει την αμερικανική παρέμβαση στον Πόλεμο των Φώκλαντς (1982), έπειτα από έκκληση για βοήθεια εκ μέρους της Βρετανίας· ο Γεώργιος Χ. Κουφογιώργος στη στήλη ΣΤΡΑΤΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ μας συστήνει τους επονομαζόμενους θωρακοφόρους της περιόδου του Επταετούς Πολέμου (1755-1764), δηλαδή τις μονάδες βαρέος ιππικού του Πρωσικού Στρατού που έμειναν πιστοί στη χρήση θωράκων· ο Γεώργιος Λόης στην ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ αφιερώνεται στο αρχαίο φρούριο των Αιγοσθένων, την οχυρή αρχαιοελληνική κώμη στον ανατολικό όρμο του Κορινθιακού Κόλπου, που δεσπόζει ακόμη ως ένα από τα καλύτερα δείγματα της αρχαίας οχυρωματικής αρχιτεκτονικής στον ελλαδικό χώρο· στη ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ, ο Γεώργιος Γουναρόπουλος μάς γνωρίζει το βιβλίο του καθηγητή Αριστείδη Ν. Χατζή «Ο ενδοξότερος αγώνας», στις σελίδες του οποίου ξετυλίγονται οι εξελίξεις της Ελληνικής Επανάστασης μέσα από τις προσωπικές καταγραφές των πρωταγωνιστών της· στα ΟΠΛΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, ο Ιωάννης Βαρσαμής αναφέρεται στο οβιδοβόλο Μ1 240 mm, το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τον Αμερικανικό Στρατό κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και απέκτησε το προσωνύμιο «Μαύρος Δράκος». Ολοκληρώνοντας, η στήλη ΜΟΥΣΕΙΑ ΚΑΙ ΚΕΙΜΗΛΙΑ του Νικόλαου Νικόλτσιου φιλοξενεί το νεοσύστατο Μουσείο της Στρατιωτικής Σχολής Αξιωματικών Σωμάτων, παρουσιάζοντας τα πανό και τα κειμήλια που συγκροτούν την ιστορία της Σχολής.