«Προφήτης Δανιήλ»
«Θα πληγώσεις τον Ήλιο με σαΐτες που μόνος θα φτιάξεις
Θα λατρεύεις μ’ απόγνωση το πάθος
Αίολες οι αποφάσεις σου θα σε κρατούν μετέωρο.
Τα δάκρυα θα είναι τρόπαιο
Κι όταν θα φεύγουν πικραμένοι από σένα
θα νιώθεις ότι έφερες το σχέδιο σε πέρας.
Θα γίνεις μες στους κακούς κακός
Γιατί γεννιέσαι σ’ εποχή που άλλος δρόμος δεν υπάρχει
Θα μεγαλώσεις με πολεμικά παιχνίδια
Παιχνίδι κι η ζωή κι εσύ ο αφέντης
Εσύ, ο αλαβάστρινος, θα ντυθείς με την πέτρα και το σκοτάδι.
Θα σκοτώσεις για το τίποτα
Γιατί ποτέ εσύ ψυχή δεν θα ‘χεις ζήσει ελεύθερη.
Η επιβολή, η νίκη και ο θάνατος οι πιο πιστοί σου σύντροφοι.
Τα ματωμένα μάτια βλέπουν τον κόσμο μέσα στο αίμα
Πώς να σου πουν για την αγάπη;
Δεν θα κοιτάζεις τα μάτια των παιδιών.
Θα χαραμίσεις μια ζωή – τη μόνη σου ζωή – στη θλίψη
Γιατί η ζωή εκεί κάτω είναι πόλεμος
Και για να νιώσεις τη χαρά
Να ψάξεις εκείνες τις απλές στιγμές από ευτυχία
Μα πρέπει πρώτα να παλέψεις να σωθείς
Πρέπει να ‘σαι πάντα σκληρός Πολεμιστής!
Θα φτιάξεις χίλιες μάσκες
Θα μάθεις να ‘σαι πάντα αυτός που θέλουν
Να μην μπορούν να δουν το αδύνατο σημείο
Και πίσω απ’ αυτή το μάτι ξάγρυπνο θα ψάχνει.
Θα κουραστείς, θα βαρεθείς το ψέμα
Θα θες κάποιες στιγμές απ’ όλους να ξεφύγεις
Μα πάντα κάτι θα σ’ έχει δεμένο στο ζυγό
Ντυμένο με θέληση κι εγωισμό.
Κι όσο θα παίρνεις κουράγιο να συνεχίσεις
Τόσο θα βαραίνουν τα δεσμά σου
Δούλος, πολεμιστής, αυτόχειρας και βασιλιάς
Μιας ζωής που σέρνεται σαν φίδι, κακή και αιμοβόρα
Μα που η πλάτη της είναι ίδια με ανθισμένη γη
Το δηλητήριο για τους ανύποπτους εχθρούς
Μα και για κείνη ικανό να τη σκοτώσει.
Εμένα πρώτο θα με θυμηθείς απ’ όλους τους προφήτες
Γιατί θα είμαι ο πρώτος άνθρωπος εγώ που θα σκοτώσεις…»
0
Αγορά
