Το χρώμα του γαλάζιου υάκινθου επανεκδίδεται τριάντα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση (εκδ. Καστανιώτη). Έτυχε τότε τιμητικής διάκρισης από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Από ορισμένους μελετητές κατατάσσεται στα σημαντικότερα βιβλία της Κυπριακής Λογοτεχνίας. Σε κλίμα μαγικού ρεαλισμού απεικονίζεται η τοιχογραφία μιας εποχής και καταγράφονται τα αίτια και αιτιατά ενός τρελού ορυμαγδού που σημάδεψε ανεξίτηλα το νησί. Αιτία ένα εγχώριο κουτόχορτο τρέλας και τυφλότητας. Συνεπαίρνει ανθρώπους, πολιτικούς, αυτόκλητους οπλαρχηγούς. Μεγαλοπαπάδες τελούν με ευλάβεια την εξόδιο ακολουθία σκύλων ράτσας, αριστοκρατικής καταγωγής, ακολουθούμενης από κηδείες ανθρώπων. Παράλληλα,  η αριστοτεχνικά στημένη προδοσία χούντας και εισβολέων παίζει ταμπούρλο ακόμη και στο πεδίο της μάχης, όπου τα δήθεν στρατιωτάκια θερίζονται σαν στάχυα στις πλαγιές του Πενταδάκτυλου. Κείτονται εκεί, άταφα ακόμη. Έτσι πήγε η Αϊσέ διακοπές και καμαρώνει… Η Νιόβη ξυπνά τον νεκρό φίλο του γιου της για να μάθει για την τύχη του. Ο Πέτρος που, σύμφωνα με στίχο του ποιητή αδερφού του, κάπνισε πρώτη φορά καπνό από όλμο, δραπετεύει από το νοσοκομείο, εποχούμενος τα δεκανίκια του, ψάχνοντας εις μάτην χαμένους φίλους σε παλιά σοκάκια και λαβυρίνθους ονείρων. Ο έρωτας, όμως, σωτήριο ένζυμο πάντα, κυκλοφορεί υποδόρια της ζωής. Από το λιμανάκι της Κερύνειας στη «Νήσο των Εχιδνών» με τα κρινάκια του Αυγούστου στην άμμο, στο ανώγειο δωματιάκι της οδού Ανεξαρτησίας, στο πάρκο του καυτού καλοκαιριού με σιντριβάνια πόθου και μιας άτακτης φυγής… Και τέλος, πίσω στο νοσοκομείο, για να ανακάμψει από την πιο βίαιη ήττα του, τον βιασμό… Έρως ανίκατε μάχαν!

Εισαγωγή    σ. 13

Ι
Γνωριμία πρώτη. Νοσοκομείο    σ. 17
Γνωριμία πρώτη. Κερύνεια    »  19
Νοσοκομείο. Πρώτο νήμα    »  27
Η τύχη μιας κλανιάς    »  29
Έρωτας και ντολμάδες    »  32

II
Κάποιο φως    »  41
Η Φυγή    »  44

ΙΙΙ
Ο σοφός    »  58
Η αλήθεια    »  64

IV
Η απουσία της Κούλας πηγή έμπνευσης    »  72
Η ελπίδα του Λόγου    »  77

V
Η κηδεία των σκύλων    »  79

VI
Αποκάλυψη    »  91
Η λατρεία της Κούλας    »  95
Η εξαφάνιση    »  97
Η Ανάληψη    »  99
Η αυτοκτονία δεν μετράει για βρισιά    » 104

VII
Η Μαρία    » 108
Η κηδεία των ανθρώπων    » 121

VIII
Το θαύμα    » 129
Το χόρτο    » 135
Περί αναισθησίας    » 138
Η αναισθησία αυτοπροσώπως    » 138

ΙΧ
Ο Τάσος    » 144
Οι προσλήψεις και οι απολύσεις του Τάσου    » 146
Ένας νευρωτικός ήλιος    » 150

X
Ένας εφιάλτης    » 154
Η Νεσιέ απομυθοποιεί την τήβεννο    » 166

ΧΙ
Λένε πως η μοναξιά    » 170
Πρωθύστερον    » 171
Κατάραι γονέων…    » 172

ΧΙΙ
Απομυθοποίηση    » 176
Το ψέμα    » 181
Επαλήθευση    » 182
…Ψέματος συνέχεια    » 182
Η τυραννία του ψέματος    » 186

XIII
Η ασφυξία της μνήμης    » 190
Ο ένα ενενήντα    » 191

XIV
Τα μάτια    » 199
Κριτήρια εισόδου    » 201
Ο χορός    » 203
Πού γύριζες ολημερίς    » 206

XV
Αγωνία θανάτου    » 212
Το χρώμα του γαλάζιου υάκινθου (α)    » 217
Η Νιόβη    » 226

XVI
Το συμβόλαιο    » 231
Σαν μάθεις να μην σκουντουφλάς    » 236
σε αυτό το φως    » 236

XVII
Η κακία της οδύνης    » 243
Μνήμη    » 252

XVIII
Λαγούμι ελπίδας    » 262

ΧΙΧ
Στη φάση της ολικής ασχήμιας    » 271
Σαν Επιγραφή    » 280
Ψύλλοι στ’ άχυρα…    » 281

ΧΧ
Ο βιασμός    » 284
Υπερουσιότης    » 288
Το χρώμα του γαλάζιου υάκινθου    » 293

Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ Του χρώματος του γαλάζιου υάκινθου από τις Εκδόσεις Γκοβόστη, τριάντα χρόνια μετά την πρώτη από τις Εκδόσεις Καστανιώτη, ήταν επιβεβλημένη για πολλούς λόγους. Η Ιστορία με όλες τις συνιστώσες της: ο χρόνος που κυλά αμέριμνα ή βασανιστικά, ο έρωτας που μεταβάλλεται με τη φορά των ανθρώπινων συμπεριφορών, οι χαμένες ελπίδες που άφησαν σφραγίδες ανεξίτηλες, η γλώσσα που τιθασεύει τη μεγαλοστομία, η μνήμη που ζητά επίμονα το μερίδιό της στα πεπραγμένα, η λογοτεχνία ως ίαμα κι αντάξιος ανταγωνιστής της, οι νέοι που έρχονται, κι αυτοί που φεύγουν αλλάζοντας το σκηνικό του ανθρώπινου τοπίου, θέλουν κάτι να της… ιστορήσουν. Πως ακόμη και το οπισθόφυλλο της πρώτης έκδοσης, εξαντλημένης εδώ και πολλά χρόνια, διαμαρτύρεται για το ασύμβατο του σημερινού τοπίου. Το παραθέτω: Ένας νατουραλισμός φαίνεται από πρώτη άποψη να διαποτίζει τα δρώμενα. Τούτο, όμως, δεν είναι καν η σφραγίδα του μυθιστορήματος. Πίσω από τα χειροπιαστά πράγματα έχει στήσει τη φωλιά της η ψυχική συντριβή ή η ανέμελη ευφορία, που θα πρέπει, ωστόσο, και αυτή να τιμωρηθεί… Οι ήρωές μας, με πρώτο τον Πέτρο, νέοι, σχεδόν έφηβοι ακόμη, έχουν, λες, αρχίσει ερασιτεχνικά τη ζωή τους. Αυτοσχεδιάζουν. Παίζουν μαζί της με τις επιμέρους εκφάνσεις της: τον έρωτα, την ιστορία, τη λογοτεχνία και τη γλώσσα, την εργασία, το σώμα, την ιδεολογία και με τον θάνατο ακόμη. Όπως απαράλλακτα κι η μεγαλύτερη φίλη τους: η άπειρη έφηβη Κύπρος… Το κείμενο αυτό δεν θα μπορούσε σήμερα να επαναληφθεί στο οπισθόφυλλο της παρούσας έκδοσης. Η Κύπρος δεν είναι πια έφηβη αλλά μια βιασμένη γριά, που τα έχει χαμένα. Αυτοσχεδιάζει, ναι, ετοιμάζοντας, λες, μιαν άλλη συμφορά… Ούτε οι ήρωες είναι πια έφηβοι. Είναι ο μικρότερος αδερφός, εξήντα και, σήμερα, που κάπνισε πρώτη φορά καπνό από όλμο, όπως έγραφα σ’ ένα ποίημά μου, αλλά επιβίωσε σακάτης από τον προδομένο πόλεμο, και ζει τώρα τα πιο δύσκολά του χρόνια, είναι τα αμούστακα στρατιωτάκια που είχαν χαθεί δίπλα του στο πεδίο της μάχης, οι αγνοούμενοι φίλοι του. Η αποκρουστική τρέλα της προδοσίας ακόμη και από τους ίδιους τους αξιωματικούς τους. Είναι, όμως, και ο έρωτας, που δαμάζει τις ήττες, τις πιο μεγάλες ήττες και επιβιώνει μέσα στο σφρίγος της αγάπης.  Η έφηβη ωραία Κερύνεια, η πόλη των κρυφών ερώτων και της παράξενης ομορφιάς, με τις πέντε έξι χιλιάδες εραστές τότε, ντόπιους και ξένους, μόλις που επιβιώνει, με τις χυδαίες χειρονομίες των σαράντα χιλιάδων βιαστών της Ανατολίας, τα καζίνα του πουλημένου σώματος, μα και τους γνήσιους νοσταλγούς της, όσοι απέμειναν πια, που την κοιτάνε από μακριά και σταματάει ο νους τους…
Αιτία άλλη, οι φίλοι, οι νεότεροι, όπως αυτοί που κοσμούν το οπισθόφυλλο. Οι μεν, νεαροί τότε αναγνώστες, κι άλλοι, σε ωριμότερη ηλικία, που αποφάνθηκαν και έπεισαν πως αυτό το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί από τους νεότερους και να ξαναδιαβαστεί με τον τρόπο της ωρίμασης, γεγονότων και ανθρώπων… Τους ευχαριστώ, όπως, βεβαίως και τις Εκδόσεις Γκοβόστη που ανέλαβαν αυτό το έργο.

O Γαλάζιος Υάκινθος συναρπάζει για τη δύναμη της γραφής του, την αφηγηματική δεινότητα, την αποτύπωση της ατμόσφαιρας πριν και κατά τη διάρκεια των τραγικών γεγονότων του 1974. Ιδιαίτερα ορισμένες σελίδες του βιβλίου, βαθιά ανθρώπινες και μοναδικές, σπαρακτικές, αποτελούν για τον αναγνώστη σταθμό στις αναγνωστικές του εμπειρίες. Γενικά ο Γαλάζιος Υάκινθος είναι ένα από τα 5-6 πιο σημαντικά μυθιστορήματα που γράφτηκαν στην Κύπρο. 

Αιμίλιος Σολωμού (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης)

Το Χρώμα του Γαλάζιου Υάκινθου είναι, πιστεύω, ένα από τα σημαντικότερα κυπριακά μυθιστορήματα – θυμάμαι ακόμα τη συγκίνηση όταν το πρωτοδιάβαζα: είναι ένα από τα πρώτα αναγνώσματά μου που με έκαναν να πιστέψω στην κυπριακή λογοτεχνία και με ώθησαν να θέλω να γράψω, για τον τόπο και τους ανθρώπους του.

Αντώνης Γεωργίου (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης)

Ο Χρίστος Χατζήπαπας στον «Γαλάζιο Υάκινθο» μετατρέπει την πραγματικότητα σε μύθο και το μύθο σε πραγματικότητα με μαεστρία, αποδίδοντας τα τραγικά γεγονότα του 1974 με τη δική του μοναδική ματιά. Ένα συγκλονιστικό έργο, δοσμένο με τον γνωστό απαράμιλλο  τρόπο γραφής του, όπου εναλλάσσονται η αθλιότητα με την ανθρωπιά, ο θάνατος με τη ζωή και μέσα από τις αντινομίες διαφαίνεται ως παλίντροπος  αρμονία η ελπίδα και η πίστη στον Άνθρωπο.

Μυρτώ Αζίνα (Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης)