Η Ρώμη, υπερβαίνοντας το εμπόδιο του Αννίβα και της Καρχηδόνας ως υπολογίσιμης δύναμης, ανεκάλυψε ένα τεράστιο πεδίο δυνητικής επέκτασης. Η εξάπλωση ήταν πλέον θέμα χρόνου για τη μοναδική υπερδύναμη της Μεσογείου ή, τουλάχιστον, έτσι πίστευαν οι ίδιοι οι Ρωμαίοι. Η Ιβηρική απετέλεσε το πεδίο ωρίμανσης της ρωμαϊκής ισχύος, αλλά έδωσε και πολλά σκληρά μαθήματα στους Ρωμαίους όσον αφορά τη «βαρβαρική» πολεμική κατωτερότητα και τη «βαρβαρική» αυτοθυσία. Οι τοπικές φυλές, αν και χωρίς ουσιαστική συνοχή μεταξύ τους, αποδείχθηκαν πολύ δύσκολοι αντίπαλοι, κάτι που φαίνεται και από το μακροχρόνιο των πολεμικών συγκρούσεων γύρω από τη Νουμανία. Μετά το τέλος των κελτιβηρικών και λουζιτανικών πολέμων, η Ρώμη αξιοποίησε στο έπακρο την εμπειρία την οποία είχε αποκτήσει ακριβά στα αφιλόξενα χώματα της Ιβηρικής χερσονήσου.
Έτος έκδοσης:
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2009
Σελίδες:
12
Σελίδα στο τεύχος:
10
Τεύχος:
160
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Η χερσόνησος του Σινά και η διώρυγα του Σουέζ αποτελούσαν επί αιώνες πεδίο σκληρών συγκρούσεων μεταξύ αντιπάλων που πολλές φορές είχαν παγκόσμια συμφέροντα....
Ο πόλεμος στο Κοσσυφοπέδιο το 1999 σηματοδότησε το τέλος της πρώτης φάσης του μετασχηματισμού και της πολυδιάσπασης του πρώην ενιαίου γιουγκοσλαβικού χώρου,...
ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ ΕΞΕΤΑΣΤΗΚΑΝ ΤΑ ΕΠΙΘΕΤΙΚΑ ΟΠΛΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ, ΟΠΩΣ ΔΙΑΜΟΡΦΩΘΗΚΑΝ ΕΞΕΛΙΣΣΟΜΕΝΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ. ΑΥΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ...