««Όταν ο λαός βρίσκεται εμπρός στον κίνδυνο της τυραννίας, δεν του μένει να διαλέξει παρά ή τις αλυσίδες ή τα όπλα»! είναι το πελώριο σύνθημα που κρατάν στην κεφαλή της φάλαγγας και πιάνει το πλάτος του δρόμου. Είναι και η πελώρια κραυγή, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι δεν αφήνουν να σιγήσει: Ἠ τις αλυσίδες ή τα όπλα! Κι ο λαός που δε διάλεξε τις αλυσίδες δεν είχε κείνη την ημέρα όπλα…» (Από το μυθιστόρημα)
Οι Νύχτες και Αυγές δημοσιεύονται σε δύο τόμους το 1961 και το 1963, εκ παραλλήλου σχεδόν με τους δυο πρώτους τόμους των Ακυβέρνητων πολιτειών του Στρατή Τσίρκα, και μαζί με αυτό το τελευταίο είναι από τα πρώτα έργα που τολμούν να καταπιαστούν μυθοπλαστικά με το νωπό ακόμα τραύμα της αγγλικής επέμβασης και του εμφυλίου πολέμου που σημάδεψε με τον χειρότερο δυνατόν τρόπο τη μοίρα του ιδιάζοντος «διπλού πολέμου» που έκρινε τις μεταπολεμικές τύχες του ελληνικού κράτους. Και είναι αυτή ακριβώς η επιμονή του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου να αναφέρεται διαρκώς μέσα στο μυθιστόρημα σε αυτόν τον «διπλό πόλεμο», εθνικοαπελευθερωτικό και ταξικό, σε πείσμα τόσο των δεξιών όσο και των αριστερών ιστορικών, που έχει το δικό της σημειολογικό βάρος. Οι Νύχτες και Αυγές ρίχνουν απροσδόκητα (τουλάχιστον για έναν σύγχρονο αναγνώστη, συνηθισμένο στις πολιτικές ορθροφροσύνες της Μεταπολίτευσης) τεράστιο βάρος στον «διπλό», εθνικοαπελευθερωτικό και ταξικό, αγώνα, τον τονίζουν, τον υπογραμμίζουν, τον εκθειάζουν, τον απαθανατίζουν. Το μυθιστόρημα υπογραμμίζει σε κάθε ευκαιρία ότι η Αντίσταση δεν έγινε από τους κομμουνιστές, αλλά από κόσμο σε μεγάλο βαθμό ακομμάτιστο. Ότι συμμετείχαν σ’ αυτήν και αγωνίστηκαν άνθρωποι όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να είναι, αν δεν απατώμαι, από τα πρώτα χρονολογικά έργα, μυθοπλαστικά ή άλλα, που αναφέρεται στον Εμφύλιο ρητά, απροσχημάτιστα, με τους όρους ενός αδυσώπητου ταξικού πολέμου. Και αυτό που ο συγγραφέας μας λέει, μέσω του ανοιχτού στο μέλλον επιλόγου του μυθιστορήματος, είναι ότι ο ήρωάς του ήταν ο ίδιος, ήταν οι άλλοι, ήταν όλοι αυτοί οι νέοι και οι νέες μιας ολόκληρης γενιάς που βρέθηκε παγιδευμένη στο διάσελο της Ιστορίας. Κι αυτό όχι τόσο, ή όχι μόνο, για να γίνουν οι νεότερες γενιές κοινωνοί της ιστορικής και συλλογικής εμπειρίας της δικής του γενιάς, όσο, κυρίως, για να διδαχθούν από αυτήν και να μην επαναλάβουν, όταν χρειαστεί, τα ίδια με τα δικά της λάθη.
Ζ. Δ. Αϊναλής
Εισαγωγή:
Αλεξανδρόπουλος, Μήτσος / Σόνια Ιλίνσκαγια
Είδος:
Βιβλίο
ISBN:
978-960-606-039-7
Αριθμός έκδοσης:
1η
Έτος έκδοσης:
2019
Ενιαία Τιμή Βιβλίου:
ΝΑΙ (έως 7/7/2020)
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις:
14 x 21
Σελίδες:
880
Θεματική Ταξινόμηση:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Βάρος:
1010 γρ.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΓΕΣ
ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΓΕΣ είναι μια μεγάλη τοιχογραφία της Αθήνας της κατοχής, πληρέστερη από κάθε προηγούμενη λογοτεχνική προσφορά με το θέμα αυτό. Γιατί ο συγγραφέας δεν πήρε εύκολη επική πόζα, πιάνοντας ψηλά τον αμανέ. Άρχισε αργά και υπομονετικά να μας μπάζει μέσα στην καταχτημένη πολιτεία –φέρνοντας τον κεντρικό του ήρωα από την επαρχία–, να μαθαίνει τα μυστικά της και τα βάσανά της, να ζει την αγωνία της. Ξαναζούμε μαζί την αγωνία της. Ξαναζούμε μαζί του ώρα την ώρα εκείνα τα φοβερά και μεγάλα χρόνια. Νομίζεις πως ακούς το βογγητό της πολιτείας. Πείνα, τρόμος, ταπείνωση, απανθρωπιά κυριαρχούν στην αρχή. Ο άνθρωπος κατρακυλάει στο στάδιο του υπανθρώπου, γίνεται σχεδόν ένα αρπαχτικό αγρίμι με σβησμένο λογικό και συνείδηση. Έρχεται, βέβαια, η φυσική κι έπειτα η συνειδητή αντίσταση. Ο συγγραφέας θα μας πάει σ’ αυτήν εντελώς φυσιολογικά, όπως πήγε η ίδια η ζωή, δηλαδή βασανιστικά και με ανακούφιση, αυθόρμητα και μεθοδικά, με εκρήξεις, αλλά και με αργές διαδικασίες. Αφού πρώτα θα μας δείξει όλη την κατάπτωση και τη συμφορά το τελευταίο σκαλί. Τον μαυραγοριτισμό, την προδοσία, τον τυχοδιωκτισμό.
Σόνια Ιλίνσκαγια-Αλεξανδροπούλου
ΤΟ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ
ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ πολύμορφο έργο του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, αποτυπώνονται συγκλονιστικές εμπειρίες του αιώνα που ζήσαμε, αποθησαυρίζονται πολιτιστικές και ιστορικές εμπειρίες περασμένων αιώνων, και μέσα από το πρίσμα των εμπειριών αυτών, διατυπώνεται μια στοχαστική θεώρηση του συγγραφέα για την πορεία του ανθρώπου στον αιώνα που αρχίσαμε να ζούμε. Το διαχρονικό όραμα του ανθρώπου για ελευθερία, ισονομία και κοινωνική δικαιοσύνη, και ο επίμονος αγώνας του ανυπότακτου, του αντιστεκόμενου ανθρώπου ενάντια στις αυθαιρεσίες της εξουσίας, αποτελούν κεντρικούς άξονες αυτού του πολυσήμαντου έργου. Ο αγώνας αυτός, με όλες τις εξάρσεις, τις προσδοκίες και τις διαψεύσεις του, διαπερνάει την ψυχή, το πνεύμα και το σώμα αυτού του βαθυστόχαστου συγγραφέα και προσδιορίζει τις θεματικές, τις ειδολογικές, τις μορφολογικές και τις αφηγηματικές επιλογές του.
Με δεδομένη την εκτίμησή τους στο έργο του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου –ήδη έχουν εκδώσει το βιβλίο του για τον Μαγιακόφσκι-Τα εύκολα και τα δύσκολα– και διαπιστώνοντας ότι το πεζογραφικό του έργο, αν όχι υποτιμημένο, είναι τουλάχιστον παραγνωρισμένο ή και άγνωστο στο ευρύ κοινό και δη το σύγχρονο, οι Εκδόσεις Γκοβόστη επανεκδίδουν τα δύο μνημειώδη μυθιστορήματά του ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΓΕΣ, πρώτα, και το ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ, στη συνέχεια, σε επίτομες εκδόσεις.
Στο μυθιστόρημα ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΓΕΣ, που βγαίνει από τη φοβερή, αλλά ελπιδοφόρα δοκιμασία του αντιφασιστικού πολέμου, της κατοχής, και της αντίστασης, αυτός ο αγώνας εκφράζεται με μια ρεαλιστική, στην ουσία της, επική αφήγηση, που τελειώνει με ένα δραματικό προανάκρουσμα της διάψευσης και του εμφύλιου σπαραγμού που ακολούθησε. Στο μυθιστόρημα ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΕΝΟΥΝ, η ιστορική εμπειρία αυτού του αγώνα, όπως τον έζησε ο συγγραφέας, και όπως τον έζησε η ανθρωπότητα στον καιρό του, ανακεφαλαιώνεται και εκφράζεται με μια ιδιόμορφη αφήγηση, ρεαλιστική και λυρική, χρονικογραφική και επική, διανοητική και συναισθηματική αυτοβιογραφική και δοκιμιακή, με ουσιαστικό ήρωα την εποχή του.
Το έργο του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, εξαιρετικά σημαντικό, και πολύτιμο, όχι μόνο για τις ιστορικές, τις κοινωνικές και τις υπαρξιακές εμπειρίες που θησαυρίζει, αλλά και για τις στοχαστικές παρατηρήσεις του στα δρώμενα του αιώνα του, καθώς και τις πρωτότυπες και ιδιόμορφες αφηγηματικές τεχνικές του, δεν αξιώθηκε, ως τώρα, προσοχή ανάλογη με την αξία του. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι κριτικοί απέφυγαν να μελετήσουν ένα έργο που απαιτεί πνευματική σκευή και τοποθέτηση απέναντι στη λογοτεχνία και στη ζωή ανάλογη με αυτή του συγγραφέα.
Στην εποχή μας, που η ψυχή του κόσμου καταρρέει σφιγμένη ολοένα περισσότερο στον παγκοσμοποιημένο πια κλοιό «ενός αυτόματα εκτεινόμενου μηχανικού πολιτισμού», και σε μια «ωμά και μόνο κερδοσκοπική αποτίμηση της Ζωής», για να αναφέρω δυο προφητικές φράσεις του Σικελιανού, τα γενναία έργα τέχνης, σαν αυτό του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου, και οι γενναίες, για την έκδοσή τους πράξεις, αποτελούν σημαντικά αναχώματα, σ’ αυτή την κατάρρευση και κρατούν ανοιχτό ένα παράθυρο ελπίδας για το μέλλον.
Xρίστος Αλεξίου
Μήτσος Αλεξανδρόπουλος (1924-2008)
Γεννήθηκε στην Αμαλιάδα. Τα εφηβικά και τα νεανικά του χρόνια σφραγίστηκαν με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση (από το 1942 στο ΕΑΜ Νέων), διαμορφώνοντας στάση ζωής και έργου. Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ως το τελευταίο έτος. Το 1947, με την ανάκληση αναβολής λόγω σπουδών, βρέθηκε στρατιώτης στην Ήπειρο. Μια νύχτα πέρασε μέσα από τα ναρκοπέδια στο απέναντι βουνό, στους αντάρτες. Τραυματισμένος, νοσηλεύτηκε στο Αργυρόκαστρο. Επιστρέφοντας, μπήκε στη συντακτική ομάδα της εφημερίδας Προς τη νίκη, εκτός από τις πολεμικές ανταποκρίσεις έγραφε χρονογραφήματα (Ριπές).
Από τα τέλη του 1949 πήρε τους δρόμους της προσφυγιάς: 1949-1953 Τασκένδη (Καταρρακτώδης εκδήλωση φυματίωσης, κλινικές και σανατόρια, εφημερίδα Προς τη Nίκη), 1954-1956 Βουκουρέστι και Ντεζ της Ρουμανίας (Επιτροπή διαφώτισης, συμμετοχή στον λογοτεχνικό κύκλο και στη σύνταξη του περιοδικού Nέος Kόσμος) και από το 1956 μέχρι τον επαναπατρισμό του το 1975 - Μόσχα. Το Λογοτεχνικό Ινστιτούτο Γκόρκι (1956-1961) του προσέφερε την ποθητή πια δυνατότητα να αφοσιωθεί στο γράψιμο. Όπως είχε πει, από τα χρόνια της Μόσχας «το χρονολόγιό του είναι τα βιβλία του, οι χρόνοι που γράφονταν και εκδίδονταν και μέσα οι σελίδες τους». Τα βιβλία του Δ ι η γ ή μ α τ α Αρματωμένα χρόνια (Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις 1954), Μια πρόσφατη ιστορία (ΠΛΕ 1962), Λευκή ακτή (ΠΛΕ 1966), Φύλλα φτερά (Διογένης 1977, Πολύτυπο 1983), Η ένατη πληγή (Κέδρος 1986), Επιστροφές (Ελληνικά Γράμματα 1999) Μ υ θ ι σ τ ο ρ ή μ α τ α Νύχτες και αυγές (ΠΛΕ 1961-1963, Θεμέλιο 1963-1964, Κέδρος 1979, Σύγχρονη Εποχή 1987, Ελληνικά Γράμματα 2000), Σκηνές από το βίο του Μάξιμου του Γραικού (Δίφρος 1976, Σύγχρονη Εποχή 1982, Ελληνικά Γράμματα 2002), Τα θαύματα έρχονται στην ώρα τους (Εκδ. Καρανάση 1976, Σύγχρονη Εποχή 1988), Μικρό όργανο για τον επαναπατρισμό (Κέδρος 1980), Αυτά που μένουν (Δελφίνι 1994, Ελληνικά Γράμματα 2000), Στο όριο (Ελληνικά Γράμματα 2003) Β ι ο γ ρ α φ ι κ έ ς Μ υ θ ι σ τ ο ρ ί ε ς Το ψωμί και το βιβλίο. Ο Γκόρκι (Σύγχρονη Εποχή 1980, Ελληνικά Γράμματα 2004), Περισσότερη ελευθερία. Ο Τσέχοφ (Σύγχρονη Εποχή 1981), Ο μεγάλος αμαρτωλός. Ο Ντοστογέφσκι (Κέδρος 1984), Ένας άνθρωπος μια εποχή. Ο Αλέξανδρος Γκέρτσεν (Γνώση 1989), Ο Μαγιακόφσκι. Τα εύκολα και τα δύσκολα (Ελληνικά Γράμματα 2000), Ο Τολστόι (Ελληνικά Γράμματα 2007), Όσιπ Μαντελστάμ. Στην Πετρούπολη θα σμίξουμε πάλι (Ελληνικά Γράμματα 2008) Τ α ξ ι δ ι ω τ ι κ ά Από τη Μόσχα στη Μόσχα. Ταξίδι στο Βόλγα (ΠΛΕ 1971, Εκδόσεις Καρανάση 1976), Οι Αρμένηδες. Ταξίδι στη χώρα τους και στην ιστορία τους (Κέδρος 1982) Μ ε λ έ τ ε ς Αντίσταση-Δημοκρατία. Επιλογή άρθρων (Κέδρος 1975), Πέντε Ρώσοι Κλασικοί (Σύγχρονη Εποχή 1975, 1979, Ελληνικά Γράμματα 2006), Η ρωσική λογοτεχνία. Από τον 11ο αιώνα μέχρι την Επανάσταση του 1917 (Κέδρος 1978-79), Μια συνάντηση. Σεφέρης-Μακρυγιάννης (Πολύτυπο 1983), Ο βασιλιάς που πέθανε (Πολύτυπο 1990), Δαίμονες και δαιμονισμένοι. Επιστροφές στον Ντοστογέφσκι (Δελφίνι 1992), Ο Τολστόι, ο Σαίξπηρ και οι τρελοί (Δελφίνι 1996) Μ ε τ α φ ρ ά σ ε ι ς Εμμανουήλ Καζακέβιτς: Το γαλάζιο τετράδιο. Εχθροί (Θεμέλιο 1965, ΠΛΕ 1966, Θεμέλιο 1977), Η εκστρατεία του Ίγκορ (Κέδρος 1976, 1996), Ο Βίος του Πρωτόπαπα Αββακούμ (Κέδρος 1976, 1996), Η πολιορκία και η άλωση της Πόλης από τους Τούρκους (Κέδρος 1978, 1996), Γιούρι Ολέσα: Οι τρεις χοντροί (Κέδρος 1978), Αλέξανδρος Γκριμπογέντοφ: Συμφορά από το πολύ μυαλό (Δωδώνη 1990), Αλέξανδρος Πούσκιν: Η ντάμα Πίκα (Σύγχρονη Εποχή 1991), Μικρές τραγωδίες (Σύγχρονη Εποχή 1991), Ο χάλκινος καβαλάρης (Δελφίνι 1995), Νικολάι Γκόγκολ: Η μύτη (Κέδρος 1994), Αντόν Τσέχοφ: Εχθροί (Κέδρος 1994), Φιόντορ Ντοστογέφσκι: Μπομπόκ (Κέδρος 1995), Αλέξανδρος Πούσκιν: Άλλη, καλύτερη, ζητώ ελευθερία... (Ποταμός 2004), Αντόν Τσέχοφ: Ανιαρή ιστορία (Ελληνικά Γράμματα 2005), Αντόν Τσέχοφ: Πόσο αργεί να ξημερώσει... Διηγήματα ((Ελληνικά Γράμματα 2009).
Τιμητικές διακρίσεις
-Πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό αντιστασιακού διηγήματος «Κορυσχάδες» του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης (1963). -Διεθνές λογοτεχνικό βραβείο «Γκόρκι» (Μόσχα 1979) για τις μελέτες του και τις μεταφράσεις από τη ρωσική λογοτεχνία. -Κρατικό βραβείο μυθιστορηματικής βιογραφίας (1981) για το έργο του Το ψωμί και το βιβλίο. Ο Γκόρκι. -Λογοτεχνικό βραβείο «Τουμανιάν» (Αρμενία, Ερεβάν 1985) για το βιβλίο του Αρμένηδες που μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στα αρμενικά το 1984. -Μεγάλο Κρατικό βραβείο Λογοτεχνίας 2001 για το σύνολο του έργου. -Βραβείο της Ελληνικής Εταιρείας Μεταφραστών Λογοτεχνίας (2002) για την απόδοση από τα ρωσικά στα ελληνικά του έργου «Εκστρατεία του Ίγκορ». -Μετάλιο «Πούσκιν» από τον Πρόεδρο της Ρωσικής Συνομοσπονδίας (2007).
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Ένα ταξίδι για τις Δημοτικές εκλογές κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’80 γίνεται οδοιπορικό μνήμης και αρχίζει η επιστροφή στα χρόνια της αθωότητας.
Η Ελευθερία δεν είχε ποτέ δικό της ζώο μέχρι τότε. Στο πατρικό της είχαν καναρίνια, αλλά αυτά δεν πιάνονται. Αυτά γρήγορα γίνονται ένα με το ντεκόρ. Η...
Το μυθιστόρημα Θύματα ειρήνης (1956) είναι η δεύτερη εμφάνιση του Βασίλη Βασιλικού στη νεοελληνική πεζογραφία, μετά τη νουβέλα Η διήγηση του Ιάσονα (1953)....
0
Μήτσος Αλεξανδρόπουλος (1924-2008)
Αγορά
