Το οδοιπορικό ενός νέου που αψηφώντας τα σίγουρα και ασφαλή κυνηγάει με πάθος το όνειρο και τις προσδοκίες του.
Είναι οι επιλογές του που καθόρισαν την πορεία του; Οι αστάθμητοι παράγοντες έπαιξαν ρόλο, επηρέασαν τη ζωή και την υγεία του ;
Τα ψυχολογικά προβλήματα είναι αντανάκλαση και αποτέλεσμα της πραγματικότητας που βιώνουμε;
Ένα κοινωνικοπολιτικό σύστημα που γεννάει ανισότητες, που αλέθει όνειρα και ελπίδες, ένα σύστημα που νοσεί μπορεί να δώσει τη λύση;
Είδος:
Βιβλίο
ISBN:
978-960-606-011-3
Αριθμός έκδοσης:
1η
Έτος έκδοσης:
2016
Πρώτη έκδοση:
2016
Ενιαία Τιμή Βιβλίου:
ΝΑΙ (έως 17/10/2018)
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις:
14 x 21
Σελίδες:
192
Θεματική Ταξινόμηση:
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ
Βάρος:
310 γρ.
18 Νοεμβρίου 1973
Τέλος της δεκαετίας του 1950
Ο πόλεμος – Η πείνα
Το ταξίδι
Φθινόπωρο του 1965 – Το ναυάγιο
Ατύχημα
Επιστροφή
αλλαγη
Το «Δυναμικός»
Ο ΣπαγΚούρος
Οι Αλλοι
Ο Ξένος
Οι Τσιτσάνηδες
Ο Δήμος
Μέσα της δεκαετίας του 1950 – Ο έρωτας
Αλλα και Καινούργιοι
Η Γέννηση
πορεία ταξιδιού
Η απελευθέρωση
Χριστούγεννα
Τζόγος
Θαλάσσια Αρωγή
Το Ναυτικό Επάγγελμα
Ισημερινός
Τζακάρτα
Κίνηση Λιμανιού
Διαμαρτυρίες
Τζέραλτο
Ποδόσφαιρο
Φρημάντ
Η απόδραση
Το ΑΡΤΕΜΙΣ
Το Κελί
Η αρρώστια
Τα χρόνια της δικτατορίας
Ο μελαγχολικός Νοέμβρης – Οι θάνατοι
Μαργαρίτα
Ο θάνατος
Γλωσσάρι
Ο πόλεμος – Η πείνα
Ήταν ένα πρωινό της άνοιξης του 1942. Είχε μπει το δεύτερο δεκαπενθήμερο του πρώτου μήνα της. Η καινούργια εποχή καθυστερούσε στο ορεινό χωριό να δώσει τα σημάδια της. Οι βουνοκορφές ήταν γεμάτες χιόνια που σκόρπιζαν την παγωνιά τους, ιδίως τις πρώτες πρωινές ώρες που ο ήλιος δεν είχε βγει ακόμη.
Ο πόλεμος που, κατά τον Αλβέρτο Αϊνστάιν, «ποδοπατάει την άνοιξη, αποκεφαλίζει την προσδοκία και στέλνει στο σφαγείο όλες τις ελπίδες», αφού αποτελεί την πιο βάρβαρη, την πιο φρικαλέα και την πιο εφιαλτική εκδήλωση της καταστρεπτικής ανθρώπινης επιθετικότητας, εδώ και περίπου δύο χρόνια βρισκόταν σε εξέλιξη και είχε εκτοπίσει κάθε λογική, δίνοντας τη θέση της στο παράλογο. Το μαύρο σύννεφο πλανιόταν όχι μόνο πάνω από τη Χώρα, αλλά και πάνω από τις πλατιές εκτάσεις της Ευρώπης. Η τριπλή κατοχή υπήρξε ιδιαίτερα σκληρή. Όλοι οι πόροι της Χώρας βρίσκονταν στη διάθεση των κατακτητών. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, κοινό για την πλειοψηφία των κατοίκων τού ορεινού χωριού, και όχι μόνον, το αξεπέραστα ίδιο για τους κατοίκους των περισσότερων περιοχών, ήταν η πείνα, που εξαιτίας της ο Θάλος στην ηλικία των πέντε ετών δεν μπορούσε να πειθαρχήσει σε κανόνες και καθωσπρεπισμούς.
Οι άνθρωποι στο μικρό χωριό προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να αμβλύνουν τις συνέπειες που ο πόλεμος είχε συσσωρεύσει στη ζωή τους. Και η παραμικρή σπιθαμή της άγονης γης που τους φιλοξενούσε αποτελούσε γι’ αυτούς μία ενδεχόμενη μικρή πηγή για να διασφαλίσουν τα λιγοστά αγαθά που θα τους επέτρεπαν να επιβιώσουν. Εκείνη η χρονική περίοδος ήταν η κατάλληλη για να μετατρέψουν αυτήν την άγονη γη σε γόνιμη.
Η κυρία Ευθαλία, από τη δική της πλευρά, παγωμένη και νηστική, είχε ήδη ξεκινήσει με τα πόδια, φορώντας τα αυτοσχέδια πάνινα παπούτσια της –με τα ίδια πόδενε και ολόκληρη την οικογένεια– το καθημερινό της ταξίδι στα διπλανά χωριά. Εκείνη την ημέρα έραβε στο σπίτι του παπά, σ’ ένα κοντινό χωριό. Η αμοιβή της γι’ αυτόν τον ημερήσιο γολγοθά ήταν συνήθως μία χούφτα αλεύρι ή μία χούφτα μπομπότα, που θα αποτελούσε μεταποιημένη τη βάση για τα λίγα δράμια ψωμί, κύριο γεύμα στο τραπέζι τους.
Το σπίτι τους, μετά την αναγκαστική προσφυγιά εκεί, βρισκόταν λίγο πιο κάτω από την πλατεία, με τα μεγάλα πλατάνια και την εκκλησία στο κέντρο. Δεξιά και αριστερά στους δρόμους, βρίσκονταν τα μαγαζιά και το μεγάλο καφενείο και ακριβώς απέναντι από την εκκλησία, ο φούρνος του χωριού. Τις περισσότερες ώρες της μέρας ο αυλόγυρος της εκκλησίας μετατρεπόταν σε μία μεγάλη παιδική χαρά. Εκεί συγκεντρώνονταν τα παιδιά για να παίξουν, όσο βέβαια οι εξασθενημένες από την πείνα δυνάμεις τους τούς επέτρεπαν. Εκείνο το πρωινό ο Θάλος βρισκόταν ανάμεσά τους. Με τα λιγοστά περιθώρια αντοχής –που του είχαν αφήσει η παγωνιά, η πείνα και οι κακουχίες– συμμετείχε και αυτός στα παιχνίδια τους, έως τη στιγμή που κάποιες ευωδιές από τον φούρνο τού έσπασαν τη μύτη. Η μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού άρχισε να γαργαλάει ευχάριστα τα παιδικά του ρουθούνια και ταυτόχρονα να του ξυπνάει το ασίγαστο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Δεν άντεξε άλλο και κάποια στιγμή εγκατέλειψε τους συνομήλικούς του και κατευθύνθηκε προς τον φούρνο. Ήταν η στιγμή που ο φούρναρης, με γυρισμένη την πλάτη, ξεφούρνιζε τα λαχταριστά καρβέλια, και τότε ο Θάλος βρήκε την ευκαιρία και βούτηξε μία ζεστή ξεροψημένη φραντζόλα και εξαφανίστηκε γρήγορα γρήγορα. Με το καρβέλι στα χέρια επέστρεψε στους φίλους του, τους πήρε παράμερα και έπεσαν πάνω του σαν τα σπουργίτια. Σαν άλλος Γιάννης-Αγιάννης, με το αλώβητο αίσθημα δικαίου που τον διέκρινε και που οι συνθήκες της κατοχής και του πολέμου εξέθρεψαν πρόωρα, το μοιράστηκε μαζί τους. Λίγα μόλις δευτερόλεπτα ήταν αρκετά για να το εξαφανίσουν.
Όμως, ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Πέρασαν κάμποσοι μήνες και το γεγονός μαθεύτηκε. Σε κάποιο του ταξίδι στο χωριό μάλιστα, το πληροφορήθηκε και ο πατέρας του – επαγγελματίας στρατιωτικός. Ο κύκλος στο χωριό στενός, τα κουτσομπολιά έδιναν και έπαιρναν. Έτσι η παραβατική συμπεριφορά του δεν άργησε να φτάσει και στα δικά του αφτιά. Ετεροχρονισμένα ακολούθησε η αυστηρή τιμωρία του, δυσανάλογη απάντηση στο περιστατικό, αφού και η ποινική μας νομοθεσία το αφήνει ατιμώρητο, όταν αφορά την αδήριτη προσωπική ανάγκη του δράστη. Έτσι ο Θάλος έγινε ήρωας ενός γεγονότος που μόνο η αθλιότητα του πολέμου μπορούσε να γεννήσει. Οι παιδοψυχολόγοι ισχυρίζονται ότι τα πρώτα χρόνια της ζωής του ανθρώπου είναι καθοριστικά για το μέλλον του. Το ίδιο και όλα όσα βιώνει στην προεφηβική και την εφηβική του ηλικία. Γι’ αυτό και η ψυχή του τραυματίστηκε ποικιλοτρόπως. Το συμβάν αυτό χαράχτηκε μέσα του ανεξίτηλα. Η άδικη τιμωρία του δεν ξεχάστηκε, γράφτηκε βαθιά μέσα του και, ταυτόχρονα, το άσβεστο μίσος για τον πόλεμο, την αδικία και τον καθωσπρεπισμό φώλιασε στην ψυχή του. Γεννήθηκε ακόμη στην τρυφερή του ψυχή το πάθος για την ειρήνη, τη δημιουργία, την τέχνη και βέβαια η αγάπη για τα παιδιά. Το ενυπάρχον μέσα του αίσθημα δικαίου φούντωσε, με συνέπεια, αργότερα, χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος, πάντοτε να προσπαθεί να συμβάλλει στην επίτευξή του, στον βαθμό που του αναλογούσε και σε αρκετές περιπτώσεις περισσότερο από όσο μπορούσε να αντέξει.
Η Μαρία Αθανασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα. Τελείωσε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές της στο Πολιτικό Τμήμα της ίδιας Σχολής. Υπήρξε δικηγόρος Αθηνών και εργάστηκε για παραπάνω από τρεις δεκαετίες στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών. Γνωρίζει αγγλικά και γαλλικά και κατοικεί στην Αθήνα.
Το μπουκαλάκι και άλλα 17 διηγήματα και αφηγήματα είναι το δέκατο βιβλίο της.
Επίσης κυκλοφορούν:
Συνομιλώντας με τους Αλμπέρτο Καέιρο και Φερνάντο Πεσσόα (δοκίμιο)
Εκδόσεις Γκοβόστη
Ταξίδι Εκλογών (μυθιστόρημα)
Εκδόσεις Γκοβόστη
Σαν Μυθιστόρημα (μυθιστόρημα)
Εκδόσεις Γκοβόστη
Ιβάν… όπως Γιάννης… και άλλα ασύνδετα διηγήματα (διηγήματα)
Εκδόσεις Γκοβόστη
Ποιήματα από το 2016 στο 1990 (ποιητική συλλογή)
Εκδόσεις Γκοβόστη
Το μαγικό δώρο (αφήγημα)
Εκδόσεις Γκοβόστη
Συμμετοχή σε Συλλογικό έργο (2017) Τα Ποιήματα του 2016 - Κοινωνία των (δε)κάτων
Έτσι, όπως έρχονται (ποίηση)
Εκδόσεις Γκοβόστη
Δημοκρατία, Βία και Εξουσία (δοκίμιο)
Εκδόσεις Γκοβόστη
Συμμετοχή σε Συλλογικό Έργο "Ποιήματα της Κρίσης", 2020.
Εκδόσεις Ιωλκός
Συμμετοχή σε Συλλογικό Έργο "Συνομιλίες με πρόσωπα του 1821 / 21 συγγραφείς για το '21", 2021.
Εκδόσεις 24 Γράμματα
Συμμετοχή στην Ανθολογία Ελληνικών Ποιημάτων 2021 "Ό,τι χαρτοκόπτει, εν τω άμα, χαρτογραφεί"
Εκδόσεις Ρώμη
5+1
Θέατρο
Εκδόσεις Γκοβόστη
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Κατά τις αρχές του 1960 σε ένα παραλιακό χωριό της Αργολίδας, η τουριστική εξέλιξη έρχεται, φέρνοντας μαζί και αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον των κατοίκων...
0
Αγορά
