Λίγο πριν τα δέκατα όγδοα γενέθλιά της, η Νάστια πιστεύει πως επιτέλους αγγίζει την ευτυχία. Μετά από τρία χρόνια βασανιστικής αναμονής και ατέλειωτης υποκρισίας, όλα φαίνονται να πηγαίνουν κατ'ευχήν: ο αγαπημένος της Ιλίρ ετοιμάζεται να αποφυλακιστεί και η νεαρή κοπέλα ανυπομονεί να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα και να ζήσει, ενήλικη και ανεξάρτητη πλέον, στο πλευρό του.
Τίποτα δεν μπορεί πια να πάει στραβά... Ή μήπως η Νάστια κάνει λάθος; Η ανατροπή μπορεί να έρθει αναπάντεχα και με τρόπο που δεν φανταζόταν κανείς. Η Νάστια θα αναγκαστεί από τις περιστάσεις να κάνει μια καινούργια αρχή. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να σβήσει όλα όσα έζησε, ακόμη κι αν αυτά την πληγώνουν; Το παρελθόν και ο Ιλίρ δεν έχουν πει την τελευταία τους κουβέντα. Και το "τότε" μπορεί μέσα σε μια στιγμή να γίνει "τώρα" και να αλλάξει για πάντα το αύριο...
Είδος:
Βιβλίο
ISBN:
978-960-446-114-1
Αριθμός έκδοσης:
1η
Έτος έκδοσης:
2015
Πρώτη έκδοση:
2015
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Διαστάσεις:
14 x 21
Σελίδες:
240
Βάρος:
380 γρ.
1) Η ανάσα μου σταματάει όταν απλώνει το χέρι προς το πρόσωπό μου και περνά τα δάχτυλά του μέσα από μια ατίθαση τούφα, που έχει ξεφύγει από την κοτσίδα μου. Θα έπρεπε να τραβηχτώ, να μην τον αφήσω να με ακουμπήσει, αλλά είναι σα να έχω παραλύσει- κατά βάθος πεθαίνω να νιώσω το άγγιγμά του.
"Έτσι χωρίς μακιγιάζ είσαι όπως σε πρωτογνώρισα. Σα να μην πέρασε μια μέρα.", μουρμουρίζει και δε γίνεται να κάνω λάθος: αισθάνομαι την τρυφερότητα στη φωνή, αλλά και στην κίνησή του.
Ανατριχιάζω ολόκληρη όταν σκέφτομαι πως, ό,τι και να έγινε, όσο κι αν με πλήγωσε, και για μένα είναι σα να μην πέρασε μια μέρα από εκείνο το πρωινό στην αυλή του σχολικού συγκροτήματος της Γκράβας. Όταν είναι τόσο κοντά μου το μυαλό σταματά- είναι αδύνατον να προσέξω τίποτε άλλο παρά μόνο ότι τον έχω δίπλα μου, όπως και τότε.
2) Το χέρι του είναι στο πόμολο. Τώρα ναι, θα φύγει, δεν τον κρατά τίποτα άλλο πια εδώ μέσα. Μου ρίχνει ένα τελευταίο βλέμμα, που με ταράζει περισσότερο απ'όσο κατάφεραν τα λόγια και οι αποκαλύψεις του. Τα μάτια του δεν είναι φτιαγμένα για να κοιτούν έτσι, αλήθεια. Τους ταιριάζει απόλυτα η ειρωνεία και είναι μεγαλοπρεπή σε στιγμές πάθους... Ακόμη και η οργή ή η ζήλια τους δίνουν μια άγρια κι όμορφη λάμψη. Μα η παραίτηση, η ματαιωμένη ελπίδα, όχι, δεν τους πάει. Το τελευταίο βλέμμα του Ιλίρ δεν το έχω ξαναδεί ποτέ άλλοτε, παρά μόνο σ'εκείνη τη φωτογραφία που δημοσίευσε η ΕΛΑΣ μετά τη σύλληψή του. Έτσι σβησμένα κι άψυχα κοιτούσε τότε τον φακό, όπως κοιτάζει εμένα τώρα, λίγο πριν κλείσει την πόρτα πίσω του. Και βαθιά μέσα μου το ξέρω, είμαι απολύτως σίγουρη, πως δεν πρόκειται να ξαναρθεί ποτέ. Ήταν η τελευταία φορά που με προσέγγισε με δική του πρωτοβουλία. Είπε ό,τι είχε να πει και αποχώρησε. Αυτό ήταν, λοιπόν...
3) Το κεφάλι μου κοντεύει να σπάσει. Δεν ξέρω κι εγώ τι θέλω. Ή μάλλον ξέρω, αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να το θέλω τόσο πολύ, αν είναι το σωστό. Φοβάμαι μήπως ξανακάνω λάθος, φοβάμαι να ρισκάρω, να τα παίξω όλα για όλα όπως παλιά κι ας χάσω. Δεν έχω άλλα περιθώρια για αποτυχίες. Κι όμως, είμαι έτοιμη για ακόμη μια φορά να κάνω πράξη το παράλογο... Να πηδήξω το διαχωριστικό που με κρατάει ασφαλή και περάσω στο αντίθετο ρεύμα. Κι ας ακούγεται τρελό. Κι ας κινδυνεύσω...
Γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στις Σέρρες. Είναι απόφοιτος του τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ.
Το "Εκτός Τροχιάς" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
Επιλέξτε νομό για να δείτε τα μεταφορικά του προϊόντος:
* Για πιο ακριβή αποτελέσματα προσθέστε όλα τα προϊόντα στο καλάθι σας και υπολογίστε τα μεταφορικά στην ολοκλήρωση της παραγγελίας. Οι δυσπρόσιτες περιοχές επιβαρύνονται με 2.5€
Oι καταστρεπτικές συνέπειες ενός βλέμματος ή πώς μπορεί ένα βλέμμα να γίνει η αφετηρία αφύπνισης μιας μνήμης άλλοτε αδέσποτης και άλλοτε καθοδηγημένης.
Κατά τις αρχές του 1960 σε ένα παραλιακό χωριό της Αργολίδας, η τουριστική εξέλιξη έρχεται, φέρνοντας μαζί και αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον των κατοίκων...
0
Αγορά
